Een van de eerste vrouwelijke schilders die wereldwijde bekendheid kreeg van critici en het grote publiek, Georgia O’Keeffe was een Amerikaanse schilderes die innovatieve impressionistische beelden creëerde die percepties uitdaagden en zich voortdurend ontwikkelden gedurende haar carrière.
Na haar studie aan de School of the Art Institute of Chicago ging ze naar de Art Students League in New York, waar ze studeerde bij William Merritt Chase. Hoewel ze indruk maakte op de League met haar olieverfschilderij “Dead Rabbit with Copper Pot”, had ze een gebrek aan zelfvertrouwen en besloot ze een carrière na te streven als commercieel kunstenaar en later als lerares en vervolgens als hoofd van de kunstafdeling aan de West Texas A&M University. In die tijd maakte ze kennis met een landschap dat iconisch zou worden in haar werk, de Palo Duro Canyon.
O’Keeffe stopte niet met het produceren van houtskooltekeningen en aquarellen tijdens haar onderbreking, waarvan sommige werden gezien door Alfred Stieglitz, haar toekomstige echtgenoot. Stieglitz was een succesvol fotograaf en promotor van moderne kunst die eigenaar was van de 291 Gallery in New York City. Hij werd getroffen door de oprechtheid in haar werk en organiseerde haar eerste solotentoonstelling in 2017, samengesteld uit olieverfschilderijen en aquarellen voltooid in Texas.
Na hun huwelijk werd O’Keeffe onderdeel van een inner circle van Amerikaanse modernistische schilders die regelmatig exposeerden in de galerie van Stieglitz. Veel van de werken die Georgia O’Keeffe in de jaren twintig en dertig maakte, zweven verleidelijk op de grens tussen figuratie en abstractie. Het idee dat auto volledig niet-representatief, of abstract, kon zijn werd in het decennium vanaf 1910 op grote schaal verkend, met name in het werk van de Russische schilder Wassily Kandinsky en de Nederlander Piet Mondriaan. O’Keeffe’s werken verschoven naar olieverfschilderijen die uitvergrote natuurlijke vormen leken te zijn. In 1925 werd haar eerste grootschalige bloemenschilderij tentoongesteld in New York City. Petunia markeerde het begin van een periode van verkenning van het bloementhema die haar hele carrière zou voortduren. Door haar onderwerp uit te vergroten, legde zij de nadruk op vorm en kleur en vestigde zij de aandacht op de kleine details binnenin de bloem.
In 1929 reisde O’Keeffe naar New Mexico, op zoek naar eenzaamheid en om te ontsnappen aan een menigte die artistiek en sociaal misschien als beklemmend werd ervaren, en begon een inspirerende liefdesaffaire met het visuele landschap van de staat. Gedurende 20 jaar werkte ze een deel van elk jaar in New Mexico, waar ze steeds meer geïnteresseerd raakte in de vormen van dierenschedels en de zuidwestelijke landschappen.
Terwijl haar populariteit bleef groeien, zocht O’Keeffe steeds meer troost in New Mexico. Haar schilderij Ramskop met stokroos bevat zoveel nieuwigheid, terwijl ze toch vasthield aan haar klassieke esthetiek van het uitvergroten en tonen van de schoonheid in kleine, natuurlijke details. Terwijl haar belangstelling voor het zuidwesten toenam, steeg ook de waarde van haar schilderijen in de galeries van New York.
Zij was te zien in twee eenvrouwsretrospectieven in het Art Institute of Chicago en The Museum of Modern Art in Manhattan in de jaren ’40, en werd de eerste vrouw die ooit een retrospectief kreeg in het laatste. Ze ontwikkelde een obsessieve belangstelling voor rotsformaties in de buurt van haar huis in New Mexico en bracht uren door met schilderen in de zon en de wind.
In 1946 kreeg O’Keeffe’s echtgenoot Stieglitz een hersentrombose en ze verhuisde na zijn dood voor drie jaar terug naar New York om zijn nalatenschap af te wikkelen voordat ze zich definitief in New Mexico vestigde. Met het verlies van Stieglitz verminderde ook haar publieke bekendheid. O’Keeffe raakte opnieuw geïnteresseerd in architectonische vormen, ditmaal gericht op details zoals haar patiomuur en -deur. Haar schilderij Ladder naar de maan uit 1958 markeerde weer een andere verschuiving in haar werk, dat velen interpreteerden als een zelfportret dat de vergankelijke aard van haar leven weergaf. Anderen zagen het als een religieus statement dat een verband toonde tussen de aarde en de kosmische krachten daarboven.
Toevoegend aan een geschiedenis van abstractie, schilderde O’Keeffe in de vroege jaren zestig een uitgebreide collectie wolkenlandschappen vanuit de lucht, geïnspireerd door haar blik vanuit de ramen van vliegtuigen. In 1970 begon het Whitney Museum of American Art in New York met de eerste retrospectieve van haar werk sinds 1946, die haar carrière een enorme opleving gaf.
Hoewel haar gezichtsvermogen in de jaren zeventig werd aangetast, bleef zij tot 1984 werken in potlood en houtskool en produceerde zij ook potten van klei en een aquarel serie. In 1986 overleed ze in haar huis in Santa Fe, New Mexico en verzocht ze haar as uit te strooien over de top van de Pedernal Mountain.
Hoewel haar werk varieerde tussen de letterlijke portretten, abstracties en landschappen, wordt O’Keeffe’s werk nog steeds het meest geïdentificeerd door haar iconische bloemenschilderijen. In 2014 verkocht het Georgia O’Keefe Museum een bloemenschilderij voor 44 miljoen dollar op een veiling en vestigde daarmee het record voor kunstwerken verkocht door een vrouwelijke kunstenaar. Het stuk, getiteld Jimson Weed/White Flower No.1 werd geschilderd in 1932 en is een iconische weergave van een bloem op grote schaal.
Georgia O’Keeffe overleed in 1986, negenennegentig jaar oud. Tijdens haar leven kreeg ze een ongekende kritische waardering. Ze werd verkozen tot het National Institute of Arts & Letters, de American Academy of Arts & Letters, en ontving de United States Medal of Freedom. In 1946 was zij de eerste vrouw die geëerd werd met een retrospectieve in het Museum of Modern Art, en vijfentwintig jaar later bezorgde de retrospectieve van het Whitney Museum van het werk van deze “Mighty Mother” haar opnieuw kritische bijval en een fervente feministische aanhang. Na haar dood werd een groot deel van het vermogen van haar nalatenschap overgedragen aan de Georgia O’Keefe Foundation. Later, toen deze stichting ophield te bestaan, werd het Georgia O’Keeffe Museum opgericht in Santa Fe, New Mexico. Tot de activa uit haar nalatenschap behoorde een immens oeuvre en gearchiveerd materiaal. Haar huis in New Mexico werd aangewezen als National Historic Landmark en is ook eigendom van het O’Keeffe museum.
In haar werk en leven was O’Keeffe onvoorwaardelijk trouw aan haar eigen visie. Wanneer zij toch probeerde haar intuïtie te overstijgen om ingehuurd werk te voltooien, raakte zij verontrust en keerde zij altijd terug naar wat vertrouwd en natuurlijk aanvoelde. Ze blijft een van de belangrijkste en meest vernieuwende kunstenaars van de twintigste eeuw.