Lord’s Prayer, ook wel Onze Vader, Latijnse Oratio Dominica of Pater Noster genoemd, christelijk gebed dat volgens de overlevering door Jezus aan zijn discipelen werd onderwezen. Het komt in twee vormen voor in het Nieuwe Testament: de kortere versie in het Evangelie volgens Lucas 11:2-4 en de langere versie, onderdeel van de Bergrede, in het Evangelie volgens Mattheüs 6:9-13. In beide contexten wordt het aangeboden als een model van hoe te bidden.
Het Onze Vader lijkt op andere gebeden die uit de joodse matrix van Jezus’ tijd stammen en bevat drie gemeenschappelijke elementen van joodse gebeden: lofprijzing, smeekbede en een verlangen naar het komende koninkrijk van God. Het bestaat uit een inleidende toespraak en zeven petities. De Matheense versie die door de Rooms-Katholieke Kerk wordt gebruikt, luidt als volgt:
Onze Vader die in de hemelen zijt,
geheiligd zij Uw naam.
Het Koninkrijk kome.
Hun wil geschiede op aarde, gelijk in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood,
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven onze schuldenaren,
en leid ons niet in bekoring,
maar verlos ons van het kwade.
In de Engelse versie van het Onze Vader die in veel protestantse kerken wordt gebruikt, zijn de regels “and forgive us our trespasses / as we forgive those who trespass against us” vervangen door:
and forgive us our debts,
as we forgive our debtors.
De Protestanten voegen ook de volgende conclusie toe:
Voor U is het koninkrijk,
en de macht,
en de heerlijkheid,
voor eeuwig.
De afsluitende doxologie (korte lofformule) in de Protestantse versie werd waarschijnlijk vroeg in de Christelijke jaartelling toegevoegd, aangezien deze voorkomt in sommige vroege manuscripten van de Evangeliën.
Bijbelgeleerden zijn het oneens over Jezus’ betekenis in het Onze Vader. Sommigen zien het als “existentieel”, verwijzend naar de huidige menselijke ervaring op aarde, terwijl anderen het interpreteren als eschatologisch, verwijzend naar het komende koninkrijk van God. Het gebed leent zich voor beide interpretaties, en verdere vragen worden opgeroepen door het bestaan van verschillende vertalingen en de problemen die inherent zijn aan het proces van vertalen. In het geval van de term dagelijks brood, bijvoorbeeld, heeft het Griekse woord epiousion, dat brood wijzigt, geen bekende parallellen in het Griekse schrift en kan het “voor morgen” hebben betekend. De smeekbede “Geef ons heden ons dagelijks brood” kan dus de eschatologische interpretatie krijgen “Geef ons heden een voorsmaak van het hemels banket dat komen zal.” Deze interpretatie wordt ondersteund door de Ethiopische versies en door de verwijzing van Hiëronymus naar de lezing “brood van de toekomst” in het verloren Evangelie volgens de Hebreeën. De eschatologische interpretatie suggereert dat het Onze Vader gebruikt kan zijn in een eucharistische setting in de vroege kerk; het gebed wordt in de meeste christelijke tradities voor de eucharistie gereciteerd.