Jacobsen syndroom

Introductie

Jacobsen syndroom (JS) is een zeldzaam aangeboren genensyndroom veroorzaakt door gedeeltelijke deletie van de lange arm van chromosoom 11. Het werd voor het eerst beschreven door Jacobsen in 1973. Het is ook bekend als 11q terminale deletie stoornis omdat de deletie optreedt aan het einde van de lange (q) arm van chromosoom 11.

Incidentie en prevalentie

Jacobsen syndroom is een ongewoon genetisch syndroom, met ongeveer 200 gevallen wereldwijd gemeld. De prevalentie van JS is geschat op 1 op 100.000 pasgeborenen met een vrouw/man verhouding van 2:1. Ongeveer 8-15% van de gevallen wordt veroorzaakt door een deletie van een gebalanceerde ouderlijke chromosoomtranslocatie of -herschikking. In aanmerking genomen dat 85092% van de gevallen van een de novo oorsprong zijn.

De ernst van de symptomen hangt af van de plaats en de grootte van de deletie. De prevalentie van verstandelijke handicap bij personen met JS is 97%. ontwikkelingsachterstand 68-75%, bloedplaatjesafwijkingen 88,5-94%, aangeboren hartafwijking 56%, Ongeveer 20% van de kinderen overlijdt tijdens de eerste twee levensjaren, de belangrijkste oorzaken zijn complicaties van CHD en bloedingsstoornissen veroorzaakt door trombocytopenie.

Etiologie

Het wordt voornamelijk veroorzaakt door verlies van genetisch materiaal in chromosoom 11 als een volstrekt toevallige fout bij de celdeling in de meeste gevallen. Het kan optreden tijdens de vorming van geslachtscellen of vroeg in de foetale ontwikkeling. Het aantal genen dat van het chromosoom is verwijderd, bepaalt hoe ernstig de aandoening is.

In de meeste gevallen is de aandoening niet erfelijk. 5-10% erft het van de niet-aangetaste ouder die genetisch materiaal heeft dat herschikt is, maar nog steeds aanwezig is in chromosoom 11. Dit wordt gebalanceerde translocatie genoemd.

Klinische presentatie

Jacobsen-syndroom

1. Groeiachterstand: gewicht en lengte onder het 5e percentiel.
2. Craniofaciale dysmorfie: trigonocephalie, hoog prominent voorhoofd, vlakke achterhoofdsknobbel, dun en broos haar, naar beneden hellende palpebrale fissuur, palpebrale ptosis, epicanthal plooien, iris coloboma, gebogen wenkbrauwen, hyper-telorisme, kleine en laag aangezette oren, korte neus met grote en gedeprimeerde neusbrug, anteverted neusgaten, naar beneden draaiende mondhoeken, grote mond, hoog gehemelte, tandheelkundige anomalieën, micrognathia.
3. Afwijkingen aan de ledematen: brachydactylie, clinodactylie, comptodactylie, bilaterale simianplooi, klompvoet, spieratrofie, stijve gewrichten, pectus excavatum, dorsale scoliose, lumbale lordose.
4. Cognitieve stoornissen
5. Neuromotorische en psychiatrische stoornissen: vertraagd staan en lopen, dwangmatig, hetero-agressief en auto-agressief gedrag. Verhoogde kans op autisme spectrum stoornis gekenmerkt door verminderde socialisatie en communicatie vaardigheden.
6. syndromische primaire immuundeficiëntie (SPID).
7. Bijkomende verschijnselen verschijnen in de puberteit: primaire amenorroe, genitale infantilisme, herhaalde episoden van sinusitis.
8. Kan ook gediagnosticeerd worden met ADHD en leerstoornissen.

Complicaties:

1. Bloedingsstoornissen zijn een ernstige maar veel voorkomende complicatie van het Jacobsen syndroom zoals het Paris-Trousseau syndroom.
2. Hartaandoeningen: afwijkingen aan de linkerzijde van het hart, hypoplastisch linkerhartsyndroom, gaten tussen de linker en rechter onderkamer
3. Nierproblemen: het hebben van een enkele nier, dubbele urineleiders (de buizen die van de nieren naar de blaas leiden), hydronefrose, of zwelcysten
4. Maagdarmproblemen zoals pylorische stenose veroorzaakt krachtig braken vanwege een vernauwde of geblokkeerde afvoer van de magen naar de darmen. Andere complicaties zijn geblokkeerde of nauwe anus, constipatie, intestinale obstructie, ontbrekende delen van het GI-darmkanaal, abnormale positionering van de darm
5. Cataracten.
6. Oor- en sinusinfecties

Diagnostische procedures

Diagnose is gebaseerd op klinische bevindingen (trombocytopenie, intellectuele achterstand, en gezichtsdysmorfe kenmerken) en moet worden bevestigd door cytogenetische analyse.

Differentiële diagnose

Sommige klinische kenmerken van kinderen met het Jacobsen-syndroom worden gedeeld met het Tuner- en Noonansyndroom; zoals een korte en brede nek, een klein gestalte, ptosis, pulmonale of aortastenose, en een naar beneden hellende palpebrale fissuur. Sommige kinderen met JS hebben de klinische diagnose Kabuki-syndroom gehad vanwege mentale retardatie, ongebruikelijke palpebrale fissuren, korte gestalte en vingerkootjes.

Medische behandeling

Na de diagnose moet een volledige evaluatie worden uitgevoerd door een multidisciplinair team dat een kinderarts, cardioloog, neuroloog, fysiotherapeut, oftalmoloog enz. omvat. De medische behandeling wordt afgestemd op de tekenen en symptomen van de patiënt.

Kinderen met JS kunnen ook een operatie nodig hebben en preoperatief moet rekening worden gehouden met hematologische complicaties.

Fysiotherapeutische behandeling

Jacobsen-syndroom is een chromosoomafwijking waarbij kinderen met JS een algemene ontwikkelingsachterstand hebben, die zich uit in vertraagde motorische en spraakmijlpalen. Daarom moeten zij worden doorverwezen naar fysio- en/of ergotherapeuten voor vroegtijdige interventie om de motorische ontwikkelingsachterstand te overwinnen.

De Bobath-benadering is ontwikkeld door observatie van het kind en de wens om de beste oplossing te vinden om de motorische achterstand te overwinnen. Elk kind moet worden beoordeeld in termen van individuele bewegingsexpressie en het potentieel om hun bewegingsefficiëntie te maximaliseren. De behandeling kan niet repetitief of stereotiep zijn, maar moet zich voortdurend aanpassen aan de progressie van het individu. De Bobath-benadering is een doelgericht en taakspecifiek concept dat gericht is op het veranderen van de constructie van zowel de interne als de externe omgeving waarin het individu en het zenuwstelsel efficiënt en effectief kunnen functioneren.

Het is bewezen dat het integreren van spel binnen de neuro-ontwikkelingsbehandeling (NDT) veel voordelen heeft bij het verbeteren van ontwikkelingsachterstand. Het verbetert de cognitieve en perceptuele vaardigheden en werkt als een stimulans voor normale bewegingspatronen door het aanbieden van passende activiteiten.

De aanpassing van kinderen met activiteit is essentieel voor een effectieve spelactiviteit. Dat houdt in:

1. Aanpassing van de vorm, grootte en consistentie van het gebruikte materiaal.
2. Aanpassen van de procedure en regels van de spelactiviteit.
3. Aanpassen van de positie van materialen en het kind.
4. Beheersen van de mate van intermenselijke interactie. Als de motorische vraag hoog is, moet de cognitieve vraag worden verlaagd om aan de veranderende behoeften van het kind te voldoen.

Intensieve neurodevelopmentele behandeling (Bobath benadering) drie maal per week, 60 minuten per dag, gedurende 3 maanden wordt aanbevolen omdat het een verbeterde grove motorische functie en een hogere therapietrouw laat zien dan conventionele NDT.

Prognose

Een deel van de kinderen met JS overlijdt in de neonatale periode, als gevolg van ernstige hartafwijkingen en bloedingen. Overlevende patiënten hebben langdurige zorg nodig, waaronder chirurgische en medische ingrepen. De levensverwachting is onbekend.