De geschiedenis van karamel
30 juni 2014
Als u deze zomer nog niet bij Praline’s bent geweest, dan heeft u zichzelf de kans ontzegd om het heerlijke zoute karamelijs van Praline’s te proberen. Deze smaakcombinatie is een zomerse “kanonskogel in het zwembad” uitbarsting van smaak. Er is zoetheid, dan zoutheid, dan zoetheid, dan meer zoutheid.
We houden er zo van.
Maar wat is de oorsprong ervan? En hoe kwam het (onder andere) in ons ijs terecht?
Zoals veel van onze eerdere uitstapjes in de geschiedenis van zoete lekkernijen, is dit een mysterie. Karamel en karamelsnoepjes zijn al eeuwen bij ons, maar hun precieze oorsprong is een beetje duister.
Sommigen zeggen dat de Arabieren karamel voor het eerst ontdekten rond het jaar 1000. Dit was een knapperig soort karamel, gemaakt door suiker te kristalliseren in kokend water. Dus wanneer kwam karamel naar ons mooie land? Er wordt aangenomen dat Amerikaanse kolonisten harde snoepjes maakten in ketels. Dit was rond 1650.
Hoe werd het dan zacht? Er is een theorie dat op een bepaald moment melk en vet aan het recept werd toegevoegd, wat resulteerde in een kauwbaar snoepje. Er wordt ook verondersteld dat suikerbietensap werd gebruikt om karamel te maken, omdat gewone suiker in die tijd als een dure luxe werd beschouwd.
Heden ten dage kunnen karamels verschillende texturen hebben. “Korte karamels hebben meestal een zachtere textuur. “Lange caramels zijn kauweriger. Wij zijn van mening dat beide texturen heerlijk zijn.
Karamel wordt karamel wanneer melkbestanddelen worden verhit met suikerbestanddelen. Suikerstropen worden dan toegevoegd aan de melk en het vet en laten karameliseren. De meeste in massa geproduceerde karamels worden ook op smaak gebracht met vanille.
Karamelsaus is al lang een favoriete topping voor ijscoupes, net als warme karamel en aardbeien.
Is het een wonder dat karamel zo populair is geweest en een favoriete zoete traktatie blijft? Het draait allemaal om eenvoudige ingrediënten gecombineerd op de juiste manier. Het resultaat is verrukkelijk.