Matt Hutchings, 42, i jego partnerka Desiree Hemberger, 31, wyglądają jak typowa para zawodowa, i pod wieloma względami tak jest. Hemberger jest konsultantem korporacyjnym. Hutchings jest prawnikiem. Nie mają jeszcze dzieci – „Myślimy o przyszłym roku”, mówi Hemberger. Pracują wiele godzin. Ich mały wiktoriański domek położony jest w dzielnicy Newtown, która jest miejscem skupiającym bardziej ekscentrycznych członków społeczeństwa Sydney. Jednak w ostatnich latach muzycy i hipisi ustąpili miejsca młodym profesjonalistom ze sznaucerami na smyczy i dziećmi w wózkach Bugaboo. Pierwszy sygnał dla odwiedzających, że w domu Hutchings-Hembergerów coś jest inaczej, pojawia się przy drzwiach wejściowych. W ciągu dnia na drewnianych podłogach słychać stukot psich pazurów, podekscytowane pojękiwania i skomlenia, ale nie szczekanie. W nocy sytuacja wygląda inaczej. Kiedy zapada zmrok i nietoperze owocowe latają w powietrzu, można usłyszeć trzy zestawy przeszywających skowytów, znak, że stado czystej krwi dingo pary – Gerda, Persefona i Niedźwiedź – są podekscytowane witaniem swoich właścicieli w domu.
(Więcej z Narracyjnie: Zły pies/dobry pies)
Canis lupus dingo jest jedynym rodzimym gatunkiem psa w Australii. Pojawiają się one w zapisach archeologicznych w zachodnioaustralijskich malowidłach skalnych, a ostatnie badania DNA sugerują, że mogły tu być tak długo, jak 18 000 lat. Podobnie jak wilki, dingo to prymitywny gatunek psa – żywy, oddychający, starożytny przodek Twojego domowego puga. Ponieważ są one bliżej spokrewnione z wilkami niż z pugami, nie są one jednak popularnymi zwierzętami domowymi. Wspomnij, że jesteś w drodze, aby odwiedzić kilka „zwierząt domowych dingo” i prawdopodobnie otrzymasz zszokowaną odpowiedź, po której pojawią się pytania o niebezpieczeństwo związane z nimi.
Pet dingo wyglądają zwodniczo jak każdy inny pies. Te miodowe trio noszą obroże. Chodzą na smyczach. Odwiedzają psie parki. Ale błędem byłoby wrzucenie ich do tego samego koszyka, co grubego labradora po drugiej stronie ulicy. Ich niezdolność do szczekania jest tylko jedną z wielu rzeczy odróżniających dingo od ich domowych kuzynów. „To może być niepokojące. Jak powiedział nasz hydraulik, gdyby szczekały, byłoby w porządku. Ich cisza przeraża ludzi”, mówi Hutchings.
W przeciwieństwie do typowych psów domowych, psy dingo są przyzwyczajone do wysoko rozwiniętych struktur społecznych, które wymagają złożonych i wymagających utrzymywania relacji między psami i ich właścicielami. Istotne jest, aby Hutchings i Hemberger działali jako część stada i przestrzegali psiej etykiety. Od pary oczekuje się, że każdego wieczoru będą uczestniczyć w skomplikowanym procesie powitania. Piętnaście minut trzeba poświęcić na celebrowanie ponownego spotkania – poklepywanie, rozmowy, zabawy – aby nie urazić psiego trio. Są one bardzo wrażliwe. Dąsają się, jeśli się je zdenerwuje, nie znoszą, kiedy para się kłóci, i nie lubią być od siebie oddzielane.
Persefonia na spacerze. (Narratywnie/Angus Lee Forbes)
Hutchings odgrywa rolę samca alfa, a Hemberger jest samicą alfa, ale nie zawsze tak było. Jako późne przybycie do stada, Hemberger musiała zapracować na swoje miejsce w psio-ludzkiej rodzinie. I nie było to łatwe. Wystawili ją na ciężką próbę. („Persefona ciągle sikała na moją bieliznę!”) Hutchings potrzebował trzech randek, żeby w ogóle powiedzieć swojej nowej wybrance o swoich futrzanych przyjaciołach. „Nawet nie wspomniał, że posiada psy! Siedzieliśmy w restauracji i pojawił się temat psów. Zapytałam, jakie ma rodzaje” – mówi Hemberger. „Powiedział, że dingo i prawie spadłem z krzesła. Zadzwoniłam do mojej mamy, a ona powiedziała: 'Zerwij z nim. Natychmiast! On jest ewidentnie szalony.” Dwa miesiące później para mieszkała razem i po kilku problemach z ząbkowaniem, była zakochana.
Są intensywnie czuli. Gerda śpi w łóżku pary. „Kiedy cię lubią, to naprawdę cię lubią” – mówi Hutchings, obserwując, jak 33-funtowa Persefona wpełza mi na kolana, a następnie intensywnie i niestrudzenie liże moją twarz i każdy centymetr moich ramion do punktu, w którym ryzykuję, że zostanę powitany na śmierć przez jej przyjaźń. „Ona jest bardzo matczyna; ona cię pielęgnuje!” śmieje się Hemberger. Niedźwiedź wpycha głowę na moje kolana, domagając się pogłaskania, co spotyka się z niskim, groźnym warknięciem zazdrosnej siostry. Misiowi nie wolno klepać. Odchodzi, żeby obwąchać szafki kuchenne, a potem siada na dywaniku. Gerda, spokojny, dobrze wychowany „dojrzały” dingo, obserwuje, unosząc ucho, jej piękne oczy w kształcie migdałów są zaspane, ale wciąż czujne.
(Więcej z Narratywnie: Gdzie byk nigdy nie umiera)
Odnajdują to bardzo trudne do radzenia sobie ze zmianami. Przeprowadzka byłaby koszmarem. „Musielibyśmy zostać z nimi w domu przez tydzień”, mówi Hemberger. Nie mogą być trzymane w kennelu, a ze względu na ich zaciekłe więzi z właścicielami nie mogą być ponownie oddane do domu, ponieważ nie odzyskują siły po odrzuceniu. ” Za pierwszym razem, gdy odchodzisz, myślą, że umarłeś. Nie będą jeść i będą się zamartwiać. Po raz pierwszy wyjechałem na okres z pracą, byli całkowicie wkurzeni na mnie”, mówi Hutchings. „Robią wspaniałe zwierzęta domowe, ale jest to uzależnione od faktu, że nie zamierzasz zachorować na nie i oddać je po pięciu latach. Nie zamierzasz zabierać ich za granicę ani robić nic drastycznego. Musisz zobowiązać się do tego, że jest to zobowiązanie długoterminowe” – mówi Hemberger. „Mogą żyć do 18 do 20 lat w niewoli.”
Hutchings i Hemberger wiedzą o co najmniej pięciu innych dingo domowych żyjących w sąsiednich obszarach miejskich. Jest to jedna z wielu sprzeczności w narracji australijskiego dingo, że w Nowej Południowej Walii nie trzeba mieć specjalnego pozwolenia na posiadanie jednego jako zwierzę domowe. Są one uznawane na mocy Companion Animal Act z 1998 roku jako zwierzęta domowe i podobnie jak pudel twojego sąsiada, muszą być tylko zarejestrowane i oznakowane mikroczipem. W trzech stanach potrzebujesz pozwolenia na posiadanie jednego z nich. W innych stanach sytuacja jest bardziej mroczna. W Tasmanii, Queensland i Południowej Australii, jeśli zostaniesz złapany z jednym w swoim posiadaniu, zostanie skonfiskowany i zabity.
Cztery lata temu, kiedy Hutchings przyniósł do domu dwa urocze sześciotygodniowe żeńskie szczeniaki dingo, nie miał pojęcia, że nieświadomie zobowiązał się do roli miejskiego ambasadora praw dingo. Pytania zaczęły się na lotnisku w Sydney, gdy pracownicy linii lotniczych zareagowali, gdy odkryli, że dwa puszyste szczeniaki w transporterze przypominają bardziej wilka niż Lassie. Para znajduje się stale pole ciekawskie pytania od społeczeństwa i żartować o tworzeniu dopasowane koszulki, które mówią: „Tak, to są dingo.”
Żarty na bok, Hutchings i Hemberger wziąć swoją rolę jako właściciele poważnie. Dingo mają wystarczająco dużo problemu z wizerunkiem, jak to jest. Są one powszechnie kojarzone z popkulturowym powiedzonkiem „A dingo ate my baby!” po głośnym przypadku z 1980 roku, kiedy dingo rzekomo zabił dziewięciomiesięczne dziecko. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebują dingo jest więcej negatywnych narracji dodanych do folkloru.
(Więcej z Narratywnie: The whiff)
Persefona i Niedźwiedź, dwa alpejskie dingo, są połączone w biodrze. Oni kłócą się i grać jak niegrzeczne rodzeństwo i sosny, gdy są one oddzielone. Alpiny mają grubszą sierść niż dingo występujące w innych rejonach Australii i zostały prawie wytępione z natury z powodu hybrydyzacji z dzikimi psami domowymi i starć z rolnikami. Gerda jest rasą pustynną o delikatniejszym futrze i zamiłowaniu do legowisk. Jest bardziej spokojna i wysportowana niż pozostałe dwa, które śpią na zewnątrz i mogą być niszczycielskie, rozrywając poduszki kanapowe, jeśli zostaną pozostawione w środku. Pozostałe są mistrzami kopania, podczas gdy Gerda potrafi przeskoczyć siedmiometrowy płot, jeśli tylko ma na to ochotę. I tu właśnie dochodzimy do prawdziwej różnicy między dingo a psami domowymi. Dingo domowe zachowują wolną wolę. Opierają się wykonywaniu rozkazów. Poproś je o aportowanie lub siadanie na żądanie, a odpowiedzą ci spojrzeniem „Dlaczego miałbym to zrobić? Jesteś dla nich rówieśnikiem, nie mistrzem. Zapomnij o próbach szkolenia ich. Ich zadziorna inteligencja oznacza, że bardziej prawdopodobne jest, że to one będą szkolić Ciebie. To przywilej znać je, ale zapomnij o myśleniu, że kiedykolwiek naprawdę je posiadasz.
„Matt jest szefem lub przywódcą, ale oni nie zrobią tego, co mówisz przez większość czasu”, mówi Hemberger. „Co jest jednym z powodów, dla których nie spuszczamy ich ze smyczy. Możesz dzwonić, gwizdać i robić wszystko. Ale one pozostają swoim własnym panem. Przychodzą do ciebie, jeśli chcą.”
Czytaj resztę tej historii w Narratively.
Narratively to magazyn internetowy poświęcony oryginalnym, dogłębnym i nieopowiedzianym historiom. Każdego tygodnia Narratively eksploruje inny temat i publikuje tylko jedną historię dziennie. Był to jeden z 50 najlepszych stron internetowych Time’a z 2013 roku.
.