Szczur leśny

Szczur leśny, (rodzaj Neotoma), dowolny z 20 gatunków średniej wielkości gryzoni z Ameryki Północnej i Środkowej. Niektóre gatunki są powszechnie znane jako „packrats” dla ich charakterystycznego nagromadzenia żywności i gruzu na lub w pobliżu ich dens. Zbiory te, zwane „middens”, mogą zawierać kości, patyki, suchy nawóz, błyszczące metalowe przedmioty i niezliczone przedmioty wyrzucone przez ludzi lub im skradzione.

Szczur krzaczasty (Neotoma cinerea), często nazywany szczurem wędrownym, należy do największych i najczęściej spotykanych szczurów leśnych, ważąc do 600 gramów (około 1,3 funta) i mając długość ciała do 25 cm (prawie 10 cali). Jego nieco krótszy ogon jest długowłosy i krzaczasty, co jest unikalne w obrębie rodzaju. Arizona woodrat (N. devia) jest jednym z najmniejszych, waży mniej niż 132 gramów i ma długość ciała do 15 cm. Jego ogon, mierzący do 14 cm długości, jest bardziej typowy, gdyż jest gęsto owłosiony, ale nie krzaczasty. Woodrats oczy są duże, ich wystające uszy są prawie łysy, a ich stopy są białe. Długie, gęste, miękkie futro różni się u poszczególnych gatunków od szarego do czerwono-brązowego na wierzchu i od białego do rdzawego na podogoniu. Niektóre populacje kornika pustynnego (N. lepida) i kornika białogrzbietego (N. albigula) są czarne (melanistyczne).

Drzewniaki są nocne i aktywne przez cały rok. Generalnie samotnik, mają zasięg od Jukonu i zachodniej części Terytoriów Północno-Zachodnich przez większość Stanów Zjednoczonych na południe do zachodniego Hondurasu. Oni zasiedlają szerokie spektrum siedlisk, w tym płaskowyże pustynne i góry, południowej Great Plains, i wiele rodzajów lasów (wschodnie liściaste, piñon-juniper, iglaste, borealne i tropikalne ciernie i zarośla). Wszystkie szczury leśne są wegetarianami, a trzy gatunki wykazują specjalizację żywieniową: Stephen’s woodrat (N. stephensi) utrzymuje się prawie całkowicie na gałązki jałowca, a N. albigula i N. lepida paszy głównie na opuncji, kaktusy cholla, i yucca roślin.

Na prostym skraju konstrukcji gniazda szczurów jest to, że z Allegheny woodrat (N. magister). Chociaż jest to tylko puchar wykonany z roślin, szczur chroni go z małym stosem patyków wśród głazów na gzymsie klifu lub wewnątrz jaskini. Najbardziej skomplikowaną konfiguracją jest ogromne gniazdo kijowe szczura szarego (N. fuscipes), które może mieć ponad metr wysokości i jest zbudowane na ziemi, na skalistych zboczach lub w koronach drzew. Inne szczury leśne żyją w umiarkowanie dużych konstrukcjach zbudowanych u podstaw kaktusów, krzewów lub drzew, w jaskiniach, na skalistych zboczach lub na gzymsach. Budowle w miejscach suchych, chronionych przed deszczem, stają się bardzo twarde dzięki wysokiej zawartości minerałów w moczu szczura leśnego, który jest używany jako cement. Takie złoża pozostają nienaruszone przez tysiące lat. Analizując zachowane rośliny w tych starożytnych jamach, ekolodzy i paleontolodzy mogą zrekonstruować społeczności roślinne i klimat w ciągu ostatnich 40 000 lat w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych.

Woodrats są zwykle powszechne w ich zakresach, ale Allegheny woodrat populacje maleją, prawdopodobnie z powodu defoliacji lasów przez cygańskie mole i infestacji przez pasożyty. Dwa gatunki endemiczne dla wysp w Zatoce Kalifornijskiej – N. anthonyi z Wysp Todos Santos i N. bunkeri z Isla Coronados – prawdopodobnie wymarły z powodu zubożenia rodzimej roślinności i wprowadzenia kotów domowych.

Drzewniaki należą do podrodziny Sigmodontinae rodziny myszy (Muridae) w ramach rzędu Rodentia. Skamieniałości wskazują na ich historię w późnym miocenie (11,2 mln do 5,3 mln lat temu) w Ameryce Północnej.