Chirurgia raka gruczołu krokowego

Prostatektomia radykalna

Usunięcie całego gruczołu krokowego w drodze operacji, znanej jako prostatektomia radykalna, jest częstą opcją u mężczyzn, u których rak nie rozprzestrzenił się. W przypadku mężczyzn z zaawansowaną lub nawrotową chorobą można zdecydować się na inne zabiegi chirurgiczne, takie jak usunięcie węzłów chłonnych, które są początkowymi miejscami rozsiewu raka gruczołu krokowego.

Otwarta prostatektomia radykalna jest klasycznym sposobem chirurgicznego usunięcia gruczołu krokowego. W trakcie tej procedury chirurg wykonuje nacięcie w podbrzuszu w celu usunięcia gruczołu krokowego. Prostata może być również usunięta przez krocze, czyli obszar pomiędzy moszną a odbytem, chociaż ta technika jest rzadka.

W ciągu ostatnich 10 lat bardzo popularna stała się laparoskopowa (wspomagana robotem) radykalna prostatektomia. Metoda ta wymaga wykonania niewielkich nacięć w jamie brzusznej. Następnie w nacięcia te wprowadza się ramiona robota chirurgicznego. Za pomocą zrobotyzowanego interfejsu chirurg steruje ramionami robota, które z kolei sterują kamerami i narzędziami chirurgicznymi. Niektóre badania sugerują krótszy okres rekonwalescencji w przypadku prostatektomii robotowej w porównaniu z prostatektomią otwartą.

Czy chcesz wiedzieć więcej? Przeczytaj „Która procedura jest lepsza – prostatektomia robotowa czy otwarta?”

Niezależnie od tego, czy wybrana zostanie operacja otwarta czy laparoskopowa, jest to duża operacja, wymagająca znacznego procesu gojenia. Po 1- lub 2-nocnym pobycie w szpitalu, pacjenci zazwyczaj wracają do domu z jakąś formą cewnika, aby pomóc w odprowadzaniu moczu przez 7 do 14 dni. W pierwszych tygodniach do miesięcy po operacji oczekuje się i często występuje nietrzymanie moczu lub wyciek moczu, a pacjenci będą musieli nosić pieluchy dla dorosłych i/lub wkładki; na ogół poprawia się to w ciągu pierwszego roku po operacji. Kalistenika, podnoszenie ciężarów, golf i wiele aktywności fizycznych jest zabronionych przez około 2 pierwsze miesiące po operacji, ponieważ mięśnie brzucha i cewka moczowa goją się po operacji. Fizykoterapia, w tym ćwiczenia Kegla, może odbudować mięśnie dna miednicy i pomóc niektórym pacjentom, którzy mają uporczywe nietrzymanie moczu. Porozmawiaj ze swoim urologiem o tym, jak możesz zwiększyć swoją tolerancję na wysiłek fizyczny, chodząc na coraz większe dystanse w trakcie rekonwalescencji.

Istnieją 2 inne metody leczenia, które mogą być zastosowane w połączeniu z operacją, w oparciu o raport patologiczny po operacji:

• Radioterapia jest zalecana u niektórych mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego wysokiego ryzyka, u których rak przedostał się przez torebkę gruczołu krokowego (warstwa tkanki łącznej wokół gruczołu krokowego) i/lub u których marginesy po operacji są dodatnie. Badania wykazały, że częstość nawrotów spada o około 50% u mężczyzn z dodatnim marginesem lub chorobą T3, jeśli po operacji zastosuje się naświetlanie. Powinien Pan omówić ze swoim lekarzem ryzyko i korzyści związane z radioterapią. Inną strategią jest stosowanie radioterapii tylko w przypadku wzrostu stężenia PSA; jest to tak zwane napromienianie ratujące. Opracowano testy genomowe (np. Decipher, GenomeDx), które mogą pomóc Panu i Pana lekarzowi w podjęciu decyzji, czy odniósłby Pan korzyść z radioterapii adiuwantowej w porównaniu z oczekiwaniem na zwiększenie stężenia PSA
• Terapia hormonalna może być zalecana w przypadku mężczyzn, u których raka wykryto w węzłach chłonnych w czasie operacji; wykazano, że w przypadku tych mężczyzn terapia hormonalna po operacji pomaga pacjentom żyć dłużej. Liczne badania kliniczne nie wykazały znaczących korzyści ze stosowania terapii hormonalnej przed operacją, jednak.

Czy chcesz uzyskać więcej informacji na temat opcji leczenia? Pobierz lub zamów drukowaną kopię Przewodnika dla pacjentów z rakiem gruczołu krokowego.