Doelstelling: Maligne otitis externa is een ernstige infectie van de uitwendige gehoorgang en schedelbasis, die meestal voorkomt bij oudere patiënten met diabetes mellitus. Deze ziekte is nog steeds een ernstige aandoening die gepaard gaat met complicaties van de schedelzenuw en een hoog morbiditeit-sterftecijfer. Maligne otitis externa vereist een dringende diagnose en behandeling. De meest doeltreffende behandeling is de diabetes onder controle te houden en de infectie te bestrijden met de juiste antibiotica en debridement van necrotisch weefsel; soms wordt agressieve chirurgische behandeling toegepast. Wij presenteren onze 5-jarige institutionele ervaring met de behandeling van deze ziekte. Het doel van deze studie was om onze ervaring met de behandeling van maligne otitis externa te presenteren.
Methoden: Alle dossiers van patiënten met maligne otitis externa gedurende de laatste 5 jaar (2007-2012) werden opgehaald en beoordeeld. Diabetes mellitus profiel, erytrocyten sedimentatie, oorswab voor cultuur en gevoeligheid, computertomografie, en scintigrafie met technetium 99 en gallium 67 werden onderzocht bij alle patiënten.
Resultaten: Gedurende de laatste 5 jaar (2007-2012) werden 10 patiënten met de diagnose maligne otitis externa in onze kliniek opgenomen voor onderzoek en behandeling. Er waren 7 mannen en 3 vrouwen, allen tussen 64 en 83 jaar oud, met ernstige persisterende otalgie, purulente otorrhea, granulatieweefsel in de uitwendige gehoorgang, en diffuse uitwendige otitis, en er waren 4 patiënten met gezichtszenuwverlamming. Bij negen patiënten werd diabetes bevestigd, en 4 van deze 9 gevallen hadden alleen chronisch nierfalen en ondergingen dialyse; de overige 1 geval had geen diabetes mellitus, maar met chronisch nierfalen aan de dialyse. Oorswabs voor kweek en gevoeligheid toonden meestal Pseudomonas aeruginosa aan. Lokaal debridement en lokale en systemische behandeling met antibiotica waren voldoende om de ziekte onder controle te krijgen. Decompressie van de aangezichtszenuw werd uitgevoerd bij aangezichtsverlamming. Hyperbare zuurstoftherapie werd uitgevoerd in gevallen van nervus palsy facialis.
Conclusies: Maligne otitis externa is nog steeds een ernstige ziekte geassocieerd met complicaties van de schedelzenuw en een hoog morbiditeit-sterftecijfer. De meest effectieve behandeling is het onder controle houden van de diabetes en het bestrijden van de infectie met de juiste antibiotica, debridement van necrotisch weefsel, en soms agressieve chirurgische behandeling. Controle van de therapierespons geschiedt door normalisatie van de erytrocytensedimentatiesnelheid, controle van diabetes mellitus, en verbetering van computertomografie en radio-isotopische scanning.