Het grootste verhaal in het Android-universum deze week is de aanstaande komst van de nieuwste en grootste Galaxy-vlaggenschepen van Samsung – de Galaxy S21 en zijn diverse neven, die naar verwachting later vanochtend tijdens een virtueel evenement worden onthuld. De telefoons zullen vrijwel zeker de de facto vaandeldragers van de high-end Android-ervaring voor de komende maanden zijn, en ze zijn zo goed als zeker bij de best verkopende premium Android-toestellen van 2021.
In veel opzichten is het niet verrassend. Als het gaat om high-end Android-telefoons, doet Samsung een heleboel dingen goed – van zijn slanke, opvallende hardware-ontwerpen tot zijn uitzonderlijke bouwkwaliteit en vaak top-of-the-line componenten. En dat is om nog maar te zwijgen van de even belangrijke of misschien nog belangrijker no-holds-barred marketingstrategie die Samsung heeft geholpen zijn dominante positie binnen de Android-gelederen te verwerven en te behouden.
En toch, als iemand die het Android-ecosysteem nauwgezet bestudeert en advies wil geven over de meest raadzame ervaringen die daarbinnen beschikbaar zijn, vind ik het moeilijk om Samsung’s Android-producten van ganser harte aan te bevelen – vooral voor serieuze zakelijke gebruikers – meer en meer met elk voorbijgaand jaar. En het is niet vanwege enige vorm van subjectieve beoordeling; het is vanwege een aantal flagrante, fundamentele gebreken met de real-world ervaring die Samsung biedt op haar Android-gebaseerde Galaxy-apparaten.
Het zijn kwesties die niet alleen van invloed zijn op hoe het is om Samsung’s telefoons te gebruiken gedurende de hele tijd dat je ze bezit, maar ook van invloed zijn op de allesbepalende gebieden van privacy en beveiliging als het gaat om uw persoonlijke en / of bedrijfs-verbonden gegevens. En hoewel ik me er maar al te goed van bewust ben dat ik waarschijnlijk nogal wat tegenwerking zal krijgen omdat ik me concentreer op deze typisch onderbelichte gebieden – hé, merkentrouw is een machtig iets deze dagen! –
Hier zijn vier redenen waarom ik iedereen zou aanmoedigen om twee keer na te denken voordat ze zich vastleggen op een Samsung Android-telefoon.
De out-of-place reclame
Over het algemeen zijn advertenties een onvermijdelijk onderdeel van het hedendaagse leven, vooral als er technologie bij betrokken is. Maar terwijl Google advertenties plaatst in anders gratis online diensten – een regeling die goed bekend is en die het mogelijk maakt dat die diensten gratis blijven voor algemeen gebruik – gaat Samsung een stap verder en plaatst advertenties in het hart van zijn dure mobiele producten. En het doet dat op een manier die over de top en onaanvaardbaar invasief.
Het is iets wat we al eerder hebben gesproken – van de advertenties prominent ingebouwd in Samsung’s systeem-niveau Telefoon app aan de eindeloze in-your-face kennisgeving duwt alles, van nieuwe Samsung-apparaten om te betalen Samsung apps en diensten – en het is een probleem dat alleen maar blijft uitbreiden en steeds meer verontrustend in de tijd.
Ads die zijn ingebouwd in de telefoon-app van Samsung (links) en die worden verspreid via meldingen op systeemniveau (rechts).
Vanaf vorige week is Samsung naar verluidt begonnen met het verzenden van geautomatiseerde achtergrondupdates naar zijn Amerikaanse Galaxy-apparaten met als enige doel de locatie van telefoonbezitters in de gaten te houden, te detecteren wanneer ze zich in een winkel bevinden waar Samsung-producten worden verkocht en vervolgens hun meldingen te gebruiken om ze advertenties voor die producten te sturen. Zoals ik vrijdag in mijn nieuwsbrief schreef, is het smakeloos, het is beledigend en het is onaangenaam – en het zorgt voor een onaangename en eerlijk gezegd onaanvaardbare gebruikerservaring, of we het nu hebben over een telefoon van $ 2.000 of zelfs een van $ 200.
En dat is helaas nog maar het begin.
De schimmig-schijnende dataverkoop
Hier komt het echt verontrustende gedeelte om de hoek kijken: Naast het inbouwen van die over-the-top advertentiesystemen in zijn smartphone-ervaring, heeft Samsung ook mechanismen om uw gegevens te delen met externe bureaus – om te verdubbelen, zoals ik het eerder heb gezegd, en direct te profiteren van de info waarvan u aanneemt dat deze beschermd is.
We hebben dit gezien in de vorm van een verborgen instelling binnen de Samsung Pay-app op systeemniveau die, tenzij opgegraven en uitgeschakeld, toestaat dat uw financiële informatie wordt gedeeld met “Samsung Pay-partners”. Die ontdekking vorig jaar schokte me genoeg dat ik besloot om de verschillende privacybeleidsregels van Samsung uit te kammen, waar ik nog meer verontrustende kleine lettertjes vond. Bijvoorbeeld:
- Als eigenaar van een Galaxy-telefoon kan Samsung “bepaalde derde partijen (zoals reclamepartners)” toestaan om “uw persoonlijke gegevens te verzamelen” op niet nader gespecificeerde plaatsen en manieren.
- Samsung “kan” eerder een hoop gevoelige info hebben verkocht aan niet nader genoemde derden – alles variërend van “unieke persoonlijke identificatoren” die zijn gekoppeld aan uw apparaat tot “gegevens over producten of diensten die zijn gekocht, verkregen of overwogen”; “andere aankoop- of consumptiegeschiedenissen of -tendensen”; “informatie over internet- en andere elektronische netwerkactiviteiten, met inbegrip van, maar niet beperkt tot, browsegeschiedenis, zoekgeschiedenis en informatie over uw interactie met websites, toepassingen of advertenties”; en “conclusies die worden getrokken uit alle hierboven geïdentificeerde informatie om een profiel over u op te stellen dat uw voorkeuren, kenmerken, psychologische tendensen, aanleg, gedrag, houding, intelligentie, capaciteiten en bekwaamheden weergeeft” (!).
- Samsung kan ook nog meer persoonlijke info hebben “vrijgegeven” aan “verkopers” voor “een zakelijk doel.” Uh, geen biggie – gewoon info zoals, je weet wel, je naam, adres, telefoonnummer, handtekening, bankrekeningnummer, creditcardnummer, aankoopgeschiedenis, browsegeschiedenis, zoekgeschiedenis, geolocatiegegevens, en nogmaals die mooi klinkende verzameling van “gevolgtrekkingen getrokken” uit dat alles. Juist.
En de lijst gaat maar door. Een andere laag, ingebouwd in de kernsoftware van Samsung’s smartphones, verzamelt dezelfde soort gevoelige informatie, zoals een apart privacybeleid onthult, en brengt door Samsung gemaakte apps zoals de aangepaste agenda van het bedrijf en internet (browser) hulpprogramma’s binnen om uw gegevens van die domeinen ook te analyseren – en behoudt zich vervolgens het recht voor om al die informatie te “verzamelen, analyseren en delen” om u te voorzien van “reclame en direct marketing communicatie over producten en diensten die worden aangeboden door Samsung en derden die zijn afgestemd op uw interesses.” Precies waar elke IT-manager van droomt!
Oh, en over advertenties gesproken, die service die is ingebouwd in de Phone-app waar we het een minuut geleden over hadden, heeft ook zijn eigen privacybeleid – en die merkt op dat het bedrijf achter de inspanning in staat is om “automatisch zoek-, locatie- en oproeploggegevens te verzamelen” van apparaten van gebruikers en vervolgens dergelijke gegevens te delen met zijn “gelieerde ondernemingen of dochterondernemingen”, evenals met “externe verkopers, serviceproviders, aannemers of agenten die functies uitvoeren” namens het bedrijf.
En zelfs dat is nog maar het begin.
Kritisch genoeg, zoals ik al eerder heb aangegeven, komt niets van dit alles ook maar in de buurt van wat Google doet met de reclame die is gekoppeld aan zijn verschillende gratis diensten. Ten eerste en meest belangrijk, Google verkoopt nooit gebruikersgegevens of deelt deze met derden, zelfs wanneer deze informatie wordt gebruikt om te bepalen welke advertenties u op het web ziet via Google’s advertentienetwerken. En buiten dat, Google’s gebruik van gegevens voor advertentie personalisatie is een bekende, kernonderdeel van haar bedrijf – een die bestaat om de gratis aard van diensten zoals Search, Maps, en de niet-Workspace-versies van Gmail, Docs, en Drive te compenseren.
Een smartphone, het volstaat te zeggen, is geen gratis dienst. Je betaalt goed geld voor het voorrecht om zo’n product te bezitten, met de verwachting van een professionele omgeving die vrij is van spammy afleiding en twijfelachtige ingebouwde verbindingen.
En toch, hier zijn we.
De ondermaatse software-ondersteuning
Als u mijn overpeinzingen al lang volgt, weet u dat ik onvermurwbaar ben over het feit dat Android-upgrades er absoluut toe doen – en voor meer dan alleen de oppervlaktekenmerken en interfaceverfijningen. Upgrades van het besturingssysteem bieden consequent belangrijke verbeteringen onder de motorkap op gebieden als prestaties, privacy en veiligheid, zoals we hebben gezien met de huidige Android 11-release, evenals met andere recente releases daarvoor.
En Samsung heeft pijnlijk duidelijk gemaakt, jaar na jaar, dat het verstrekken van deze updates aan haar klanten in een tijdige en betrouwbare manier gewoon geen prioriteit is. Mijn gegevensgestuurde Android Upgrade Report Cards – zoals de meest recente, waarin Samsung een beschamende D + score kreeg voor zijn gebrekkige Android 10-upgrade-inspanningen – vertellen je alles wat je moet weten.
Tot eer van Samsung is het bedrijf de afgelopen jaren beter geworden in het leveren van upgrades – maar als je echt naar de gegevens in het groot kijkt, besef je dat de verbeteringen niet zo indrukwekkend zijn. In het grote plan van dingen, loopt het bedrijf nog steeds bijna honderd dagen achter op schema, in het beste geval, en duurt het meestal nog langer als het gaat om de ondersteuning van zijn vorige-gen, net een jaar oude top-tier apparaten.
Als een bedrijf van zijn omvang en met zijn enorme scala aan middelen, zou Samsung zeker beter kunnen doen. Het zou kunnen krijgen huidige software in de handen van haar meest betalende klanten binnen een kwestie van dagen na de release, als het echt zou willen. Het bedrijf kiest er gewoon niet voor om die niet-inkomsten genererende vorm van ondersteuning als prioriteit te behandelen. En voor zakelijke gebruikers in het bijzonder, is dat een steeds moeilijker te rechtvaardigen sterretje, vooral wanneer lovenswaardige bijna-instant-upgrade opties elders op het platform gemakkelijk beschikbaar zijn.
De niet-zo-optimale algehele gebruikerservaring
Last but not least is de meest abstracte reden voor mijn Samsung-aanbeveling aarzeling, maar het is een onmogelijk belangrijk onderdeel van het plaatje. Het is de algehele gebruikerservaring – of hoe het eigenlijk is om een apparaat in het dagelijks leven te gebruiken.
Als iemand die zowel een recente Google Pixel-telefoon als een recente Samsung Galaxy-telefoon bezit, laat me je vertellen: Het verschil in gebruikerservaring tussen die takken van Android is verbluffend. Het is een tegenstelling die ik heb horen versterken door tal van mensen die me hebben bereikt na het nemen van de Galaxy-naar-Pixel sprong door de jaren heen.
Een van mijn favoriete analogieën, aangeboden door mijn vriend en collega-tech filosoof Jared Newman, is dat het gebruik van een Samsung-telefoon een beetje is als een bezoek aan Vegas: Je hebt veel flitsende lichten, in het oog springende toeters en bellen, en dingen die mensen van de straat lokken en ervoor zorgen dat ze het allemaal willen komen bekijken. Maar nadat je een tijdje in die omgeving bent geweest, begin je je gewoon een beetje… vies te voelen. Het is een zintuiglijke overbelasting en een heleboel rommel die actief in de weg staat van comfort en efficiëntie. Naar een Pixel-achtige setup gaan, in tegenstelling, voelt als terug naar huis gaan – naar een plek die misschien minder opwindend is, aan de buitenkant, maar die alle spullen heeft die je eigenlijk nodig hebt en een omgeving die beter geschikt is voor langdurige bewoning.
Interfacekwesties daargelaten, Samsung-telefoons worden gewoon overspoeld met verwarrend concurrerende elementen en ingebouwde bloatware. Je hebt dingen zoals de prominent aanwezige Galaxy Store, die je eindeloos pingt en probeert om je te laten denken dat het je primaire app-marktplaats is, ondanks het feit dat de Play Store onnoemelijk veel meer gevuld en up-to-date is met actuele, gewenste titels. Je hebt Samsung’s eigen Contacten app, die standaard alleen met Samsung synchroniseert en het dus moeilijk maakt om toegang te krijgen tot je info op andere apparaten of om het over te zetten naar toekomstige telefoons die niet van Samsung zijn (een scherp contrast met Google’s superieure opzet, die je moet kennen en actief moet zoeken als je het wilt omarmen – iets waar de meeste gemiddelde telefoonbezitters niet aan zouden denken om te doen). En laat ik niet eens beginnen over Bixby.
Naast alle bloat, laat Samsung tegelijkertijd zonder duidelijke reden waardevolle elementen van het Android besturingssysteem achterwege. Galaxy-telefoonbezitters krijgen bijvoorbeeld niet het ongelooflijk nuttige (en indrukwekkend uitbreidbare) nieuwe connected-device commandocentrum dat is ingebouwd in het Android 11 power-menu, noch kunnen ze profiteren van Android’s privacy-verbeterende Guest Mode of het mogelijkhedenrijke multiuser-ondersteuningssysteem voor telefoons. Ze kunnen niet eens genieten van het naadloze, onderbrekingsvrije updateproces dat Google sinds 2016 binnen Android biedt, omdat Samsung op de een of andere manier nog steeds vasthoudt aan het verouderde, tijdverspillende systeem dat eraan voorafging.
Nu, kijk: Als je jezelf gecharmeerd vindt van Samsung’s aanpak en dit allemaal ziet als veel gedoe om niets, is dat helemaal prima! Android gaat tenslotte over keuze, en er is zeker niets mis met het kiezen van de weg en de manier van het product dat u verkiest. Maar het wordt tijd dat we hier openlijk over gaan praten als prominent onderdeel van de discussie over Samsung toestellen. Op die manier kan iedereen die voor een aankoopkeuze staat, zich op zijn minst wapenen met alle feiten en een weloverwogen beslissing nemen over wat voor hem of haar het meest zinvol is.
Schrijf je in voor mijn wekelijkse nieuwsbrief voor meer praktische tips, persoonlijke aanbevelingen en een duidelijke kijk op het nieuws dat ertoe doet.