[Effecten van stralingsblootstelling op menselijk lichaam]

Er zijn twee soorten gezondheidseffecten van straling; acute stoornis en laat optredende stoornis. Acute aandoening is een deterministisch effect dat de symptomen optreden bij blootstelling boven een drempel. De weefsels en cellen waaruit het menselijk lichaam is opgebouwd, hebben respectievelijk een verschillende stralingsgevoeligheid, en de symptomen verschijnen in volgorde, van zeer stralingsgevoelige weefsels. De klinische symptomen van de acute aandoening beginnen met een afname van de lymfocyten, en vervolgens verschijnen de symptomen zoals alopecia, huiderytheem, hematopoëtische schade, gastro-intestinale schade, schade aan het centrale zenuwstelsel met toenemende stralingsdosis. Wat de late ontstekingsaandoening betreft, is kanker een van de belangrijkste gezondheidseffecten van de symptomen, zoals kanker, niet-kankerziekte en genetische effecten. Kanker en genetische effecten worden erkend als stochastische effecten zonder drempelwaarde. Wanneer de stralingsdosis gelijk is aan of meer bedraagt dan 100 mSv, wordt geconstateerd dat het kankerrisico door blootstelling aan straling lineair toeneemt met een toename van de dosis. Anderzijds is het risico op het ontstaan van kanker door blootstelling aan lage stralingsdoses, minder dan 100 mSv, nog niet wetenschappelijk opgehelderd. Hoewel er nog steeds onzekerheid bestaat over de raming van het risico bij lage doses, stelt de ICRP het LNT-model voor en voert zij stralingsbescherming uit in overeenstemming met het LNT-model bij straling met lage doses en lage doses vanuit een standpunt van stralingsbescherming. Ondertussen is het mechanisme van stralingsschade geleidelijk opgehelderd. Aangenomen wordt dat de eerste oorzaak van door straling veroorzaakte ziekten de schade aan het genoom is, zoals door straling veroorzaakte DNA-dubbelstrengbreuken. Onlangs is duidelijk geworden dat onze cellen genoomschade kunnen herkennen en de diverse celreacties kunnen induceren om de integriteit van het genoom te behouden. Dit fenomeen wordt de DNA-schaderespons genoemd die celcyclusstilstand, DNA-herstel, apoptose, celsenescentie enzovoort induceert. Deze reacties hebben tot doel de integriteit van het genoom te handhaven tegen genoomschade, maar de dood van een groot aantal cellen resulteert in een acute stoornis, en vervolgens wordt gespeculeerd dat DNA-herstel en mutatie kanker veroorzaken. De mate waarin dit soort cellulaire reacties het risico van lage stralingsdoses zou kunnen verminderen, is een belangrijke uitdaging voor toekomstig onderzoek.