“Het is voordelig voor Rich en mij om samen te zijn en onszelf te re-integreren om samen op pad te zijn en in een tourbus te zitten,” zei Chris Robinson, 53. Toen glimlachte hij. “Babystapjes.”
Credit: Robb Cohen Photography & Video /RobbsPhotos.com
Credit: Robb Cohen Photography & Video /RobbsPhotos.com
Hij uitte zijn teleurstelling over het feit dat Rich, 50, wegens ziekte niet aan het interview kon deelnemen – Rich voelde zich tijdens het concert van die avond inderdaad niet goed genoeg om te zingen, maar speelde nog wel zijn priemende gitaar – omdat Chris wil dat de mensen weten dat wat de broers weer hebben aangewakkerd, oprecht respect en genegenheid is.
“We zitten over alles verrassend genoeg op dezelfde bladzijde. Dat zouden we door de jaren heen ook zijn geweest, maar we hebben veel externe krachten toegelaten, zoals: ‘Ik zal Rich dit vertellen’ en ‘Ik zal dit afhandelen’. En in elke relatie, als je niet communiceert, zal het mislukken, “zei Robinson.
Een breuk in januari 2015 leek het bestaan te beëindigen van de band gevormd als Mr Crowe’s Garden in Marietta in het midden van de jaren ’80 en aangedreven door de jaren ’90 als The Black Crowes met blues-rock crunchers waaronder “Remedy” en “Wiser Time.”
Hun debuut uit 1990, “Shake Your Moneymaker,” bracht vijf rock-radiohits voort, met name een swampy uitvoering van Otis Redding’s “Hard to Handle” en de hitparade ballad, “She Talks to Angels.”
Om de 30e verjaardag van de plaat te vieren, zullen The Black Crowes, met meer dan 30 miljoen verkochte albums, beginnen aan een reünietour 17 juni die Cellairis Amphitheatre in Lakewood speelt op 27 juni (behoudens coronavirus-gerelateerde uitstel). Ze zullen het hele “Moneymaker” album uitvoeren, gevolgd door een set van andere fanfavorieten.
En ja, Robinson beseft dat er sceptici zullen zijn.
“Ik begrijp het cynisme van iedereen erover. ‘O, ze doen het voor het geld.’ Natuurlijk doen we het voor het geld!” zei hij met een lach. “Het is ongelooflijk veel geld en een ongelooflijke kans. We zijn niet gek. Veel bands zijn in 30 jaar gekomen en gegaan, en het geeft ons een heel trots gevoel over het werk en de ambacht die erin zijn gestoken.”
Robinson herinnert zich de 688 Club in Midtown Atlanta, zowel als de eerste club waar hij naar binnen glipte met een vals ID (The Replacements’ “Let it Be” periode; Michael Stipe en Mike Mills van R.E.M. waren in het publiek) en als een vormende achtergrond voor de muziek van The Black Crowes.
“(Die club) is nog steeds de basis van de architectuur van mijn rock ‘n’ roll-filosofie. Die indie-rock spirit,” zei Robinson.
Omstreeks de tijd dat de Robinson-broers tapes uitdeelden en wat snuffels oogstten van leidinggevenden uit de industrie, haalde een andere band uit Atlanta, The Georgia Satellites, de hitlijsten met “Keep Your Hands to Yourself” en een update van “Hippy Hippy Shake.”
Rick Richards, gitarist van The Georgia Satellites, herinnert zich de Atlanta-scene als voordelig voor beginnende rockers.
“Het was toen totaal anders. De clubs waren acceptabeler en stonden bands als wij en de Crowes toe te doen wat we wilden. De clubeigenaars wilden dat je originele muziek speelde,” zei Richards.
Hoewel Robinson zijn geboortestad niet vaak bezoekt, vertelt de frontman, die op Walton High School in Marietta zat voor hij naar Atlanta’s Brandon Hall School ging, enthousiast over de nostalgische ontmoetingen die hij meemaakte toen hij in de stad was. Dineren met muzikant Andrew Cylar (“We openden vroeger vaak voor zijn band, Arms Akimbo,”). Praten over Danny Beard van Wax’n’Facts in Little Five Points. Teruggaan naar Fantasyland Records in Buckhead, hoewel het in Robinsons tijd op Peachtree Road was gevestigd en niet op de huidige plek op Pharr Road.
Mark Gunter, manager van Fantasyland sinds 1979, herinnert zich dat Robinson de winkel vaak bezocht in het midden van de jaren 80, toen Mr. Crowe’s Garden aan het veranderen was in The Black Crowes.
“Hij zou altijd een paar coole platen kopen, maar ze waren tieners en hadden toen niet veel geld, natuurlijk,” zei Gunter. “Ik herinner me vaag rond 1989, hij kwam binnen met een paar jongens van de band, en deze keer begonnen ze platen te stapelen om te kopen en kregen een grote doos vol. Het was rond de tijd dat ze werden getekend (bij Rick Rubin’s Def American-label), dus ze moeten een deel van hun voorschotgeld hebben gebruikt om platen te kopen!”
Gunter praatte met Robinson tijdens zijn bezoek in februari en was het ermee eens dat “hij op een echt goede plek leek te zijn.”
Credit: Contributed
Credit: Contributed
Robinson crediteert acht jaar therapie en zijn huwelijk in januari met Camille Johnson als bijdragen aan zijn huidige staat van Zen. Maar de hernieuwde relatie met zijn broer heeft een enorm gevoel van genezing gebracht.
De zanger heeft een 16-jarige zoon, Ryder, met actrice Kate Hudson (getrouwd van 2000-2006) en een 10-jarige dochter, Cheyenne, met Allison Bridges (getrouwd van 2009-2018). In november brachten Robinsons kinderen eindelijk tijd door met hun neefjes.
“We waren in L.A. en Rich’s twee oudere kinderen uit zijn eerste huwelijk – ik had ze in acht jaar niet gezien en ze zijn nu 24 en 20 – waren daar, en we hebben met z’n allen ontbeten. Ze zeiden, ‘Pap, we hebben nog nooit ontbeten met oom Chris. En Ryder zei, ‘Pap, we hebben nog nooit ontbeten met mijn neven. En mijn dochter vraagt me al een lange tijd, “Pap, wat is het probleem met jou en je broer? Dus…ja. Dat deel van het leven brengt ook dingen in beeld.”
Twee keer tijdens ons gesprek is een manager binnengedoken met een beleefd “tijd is om” signaal, en beide keren wuifde Robinson hem lachend weg. “Ik heb niets anders te doen!” zei hij goedmoedig.
Maar hij heeft nog een ding te zeggen.
“Rich en ik, we verschijnen niet in limousines en praten niet met elkaar en gaan dan het podium op. Dat kunnen we niet. Toen ik de eerste repetitiedag binnenkwam en Rich (sloeg op de gitaar) en de ramen trilden, had ik zoiets van: ‘Ja, ik ben er klaar voor.’ Ik wil dat. Het lijkt misschien gek, maar zo is het nu eenmaal,” zei Robinson. “Het is een geweldig geschenk dat we zo lang ons brood hebben mogen verdienen met het spelen van rock ‘n’ roll muziek. Dat neem ik nooit licht op.”
Credit: Robb Cohen Photography & Video /RobbsPhotos.com
Credit: Robb Cohen Photography & Video /RobbsPhotos.com
Hier zijn enkele aanvullende fragmenten uit het interview met Chris Robinson:
Over The Black Crowes die hun reünie aankondigen op SiriusXM’s “The Howard Stern Show” in november:
“We hebben super veel geluk. Ik ben een van de weinige mensen die is gevraagd om Howard’s show vele malen te doen en heb hem afgewezen. Ik voel me geen deel van de beroemdhedencultuur. Ik begrijp dat ik getrouwd was met een beroemde actrice en ik haatte het beroemdheidsgedeelte van mijn leven. Maar Kate (Hudson) en ik zijn goede vrienden en we hebben een prachtige zoon, maar ik kan niet zeggen dat dat voor mij interessant was. Maar Howard heeft ook een hele metamorfose ondergaan en hij is geïnteresseerd. Howard is ook een iconoclastisch soort karakter die ook geïnteresseerd is in mij. Om (de reünie) daar aan te kondigen en zijn goedkeuring te krijgen…nou…Howard is niet van plan om gek te worden! Het was spannend en de (muzikale opzet) was perfect.”
Op de vraag of hij het boek van voormalig drummer Steve Gorman heeft gelezen, “Hard to Handle: The Life and Death of the Black Crowes – A Memoir”:
“Nee. Om eerlijk te zijn, waarom zou ik? Ik zei laatst tegen iemand, Dostojevski schrijft ‘Aantekeningen uit het ondergrondse’. Wat is Steven’s boek, ‘Aantekeningen van een Ontevreden Werknemer’? Ik snap het. Rich weet nu dat het niet makkelijk was om Chris’ werk te doen. Iemand moest een leider zijn en als je nooit een leider bent, is het gemakkelijk om f****** stenen te gooien, vooral wanneer je leert tijdens deze militaire campagne die de eerste paar jaar (van de band) was.”
Over het in vorm houden van zijn stem 30 jaar na het debuutalbum van de band:
“Ik heb nooit iets gedaan (gezondheidsgewijs). Ik heb nooit te veel willen nadenken over zingen. Ik wil gewoon zingen. Ik weet dat ik niet de beste zanger ben. Ik kan waarschijnlijk niet meer de hoge noten halen die ik 30 jaar geleden kon, maar het timbre van mijn stem, de kwaliteit van mijn stem, is een stuk beter geworden. Ik heb veel geleefd. Ik ben een soulzangeres en dat is de bron ervan. Ik wil in staat zijn om een emotionele context (aan de liedjes) te geven. Zo veel van de nummers gaan over thema’s van verlies en melancholie en pijn daarin, vooral de jaren ’90 nummers.”
Over de vraag of andere Southern rock bands, zoals The Allman Brothers, The Black Crowes hebben beïnvloed:
“Mijn vader was een folkzanger, dus we groeiden op met allerlei rootsmuziek – The Stanley Brothers, Earl Scruggs, Jimmy Reed, Sam and Dave, Otis (Redding), Hank Williams. Die rootsmuziek in combinatie met onze indie-punk-rock-soort-van-opvoeding in de vroege jaren ’80, leidde Atlanta ertoe dat we de cirkel rond maakten. Ik kwam bij The Rolling Stones terecht omdat Gram Parson uit Georgia komt en ik een Byrds-fanaat was en ik leerde over Gram en ik leerde over ‘Exile on Main Street,’ dat de deuren opende naar The Rolling Stones. Die plaat bevat, voor mij, alle elementen door een Engelse lens. En Georgia was een Engelse kolonie. We hadden altijd een Engels-heid over ons. R.E.M. had dat ook. En Alex Chilton, veel zuidelijke muziek. Toen ik eenmaal mijn stem had gevonden en mensen zeiden, je klinkt als Steve Marriott of Terry Reid, Paul Rodgers… Ik heb dat spul niet echt samengevoegd totdat het was als, ‘Oh, echt? Laat me dat eens checken!’ Maar Gregg (Allman)…Gregg was een ongelooflijke, ongelooflijke zanger, en door de jaren heen om (The Allman Brothers Band) te kennen en met hen te zingen en Warren (Haynes) en Derek (Trucks). Je kunt niet ontsnappen aan het Southern ding met ons.”
Over de staat van de Chris Robinson Brotherhood, de side band Robinson gevormd in 2011:
“(Zucht en kijkt nadenkend) Nou. Neal’s zelfmoord betekent dat de band voorbij is (gitarist Neal Casal overleed in augustus 2019). Ik dacht dat we uiteindelijk de draad weer zouden oppakken, maar de CRB begon te scheuren en te rafelen en ik moest wat veranderingen aanbrengen. Ik had voor het eerst in die acht jaar het gevoel dat we een beetje achteruit begonnen te glijden. Ik zie de CRB als een compleet afgedwaalde wildernis. Er was geen geld mee gemoeid, dus ik had geen verwachtingen. Wat er van mij als artiest wordt verwacht op deze komende tournee is totaal anders.”
Volg de Atlanta Music Scene op Facebook en Twitter.
IF YOU GO
The Black Crowes
8 p.m. 27 juni. $29-$511. Cellairis Amphitheatre at Lakewood, 2002 Lakewood Way, Atlanta. 1-800-745-3000, livenation.com.
Zorgen over het coronavirus hebben geleid tot de afgelasting van vele evenementen en grote bijeenkomsten. De AJC zal deze aankondigingen volgen en u op de hoogte houden van eventuele uitstel, herschikking en annuleringen op AJC.com, maar het is het beste om contact op te nemen met locaties of organisatoren van evenementen voordat u plannen maakt om bij te wonen.
Over de auteur
Melissa Ruggieri
Melissa Ruggieri verslaat sinds 2010 muziek en entertainment voor The Atlanta Journal-Constitution en heeft de blog Atlanta Music Scene opgezet. Ze houdt al meer dan twee decennia vampierstijden bij en herinnert zich nog dat MTV geweldig was.