“Op 19 sept.2019 ging het Washington Monument weer open voor het publiek na een drie jaar durende renovatie. Gretige toeristen stonden vroeg in de rij om de zippy nieuwe lift te ervaren en een van de beste uitzichten ten oosten van de Mississippi in zich op te nemen.
Het Washington Monument is een indrukwekkend bouwwerk gewijd aan een Amerikaans icoon, maar de bouw ervan verliep niet bepaald soepel (het werd eigenlijk decennialang ontspoord door een politieke staatsgreep). Hier zijn acht verrassende feiten over Amerika’s favoriete obelisk.
Advertentie
Een monument voor Washington werd al ver voor zijn dood gepland
Het is moeilijk te overschatten hoeveel Amerikanen van George Washington hielden. Al in 1783, toen Washington nog leefde, waren er plannen om een groot standbeeld van de eerste president te paard op te richten bij het Capitool. De architect van Washington, D.C., de Franse landschapsingenieur Charles Pierre L’Enfant, liet in zijn tekeningen zelfs een open plaats voor het standbeeld open. En dat is bijna precies waar nu het Washington Monument staat.
Het Congres kwam niet tot een besluit over het ruiterstandbeeld, en zelfs na de dood van Washington in 1799 konden de wetgevers het niet eens worden over het soort monument dat het beste bij de nationale held paste. Gefrustreerd door het getreuzel van het congres werd in 1833 de Washington National Monument Society opgericht, een particuliere organisatie die geld inzamelde en ontwerpen vroeg voor een grootschalig eerbetoon aan Amerika’s geliefde eerste president.
Aankondiging
Het oorspronkelijke ontwerp was een samenraapsel
In 1836 kondigde de Washington National Monument Society een ontwerpwedstrijd aan voor het toekomstige Washington Monument. De winnende schets werd ingediend door de 29-jarige architect Robert Mills, die later ook het Amerikaanse postkantoor, het Patent Office, het Patentgebouw en het nieuwe gebouw zou ontwerpen.S. Post Office, het Patent Office en het Treasury Building zou ontwerpen.
Mills’ oorspronkelijke ontwerp was een mengelmoes van architectonische referenties. Ten eerste moest er een 182 meter hoge obelisk komen met een afgeplatte top, een knipoog naar de egyptomanie die de vroege 19e-eeuwse verbeelding had veroverd. (Merk op dat het Huis van Afgevaardigden kort na de dood van Washington voorstelde een marmeren piramide te bouwen, 100 voet aan elke kant, om als mausoleum voor de eerste president te dienen. De farao’s zouden het hebben goedgekeurd, maar het Congres niet.)
In Mills’ oorspronkelijke schets zou de reusachtige Egyptische obelisk aan de basis worden omringd door een neoklassieke tempel met 30 torenhoge zuilen. Bovenop de cirkelvormige tempel zou een beeld komen van Washington op een strijdwagen, en tussen elk van de 30 zuilen zouden beelden komen te staan van 30 verschillende revolutionaire oorlogshelden.
De National Park Service noemt het oorspronkelijke plan van Mills “gedurfd, ambitieus en duur”, wat verklaart waarom alles behalve de obelisk uiteindelijk werd geschrapt.
Advertentie
Er zit een zinken tijdcapsule in de hoeksteen
Op het National Mall stonden naar schatting 15.000 tot 20.000 mensen om op 4 juli 1848 getuige te zijn van het leggen van de hoeksteen van het Washington Monument. Maar eerst moest het brok zuiver wit marmer van 11.113 kilo op een kar door de straten worden gesleept, waarbij omstanders touwlengten vasthielden om te helpen.
Na een twee uur durende toespraak van de voorzitter van het Huis plaatsten de verzamelde hoogwaardigheidsbekleders aandenkens in een zinken doos die tot in de eeuwigheid in de hoeksteen van het monument zou worden verzegeld (of totdat een buitenaards ras het uit de ruïnes van de westerse beschaving zou rukken). In de zinken tijdcapsule zaten kopieën van de Onafhankelijkheidsverklaring en de Grondwet, een portret van Washington, een Amerikaanse vlag, alle munten die in omloop waren en kranten uit 14 staten. De hoeksteen werd gelegd door een grootmeester van de vrijmetselaarsloges en de werkelijke locatie is blijkbaar nog steeds een mysterie.
Advertentie
Construction Was Stalled by the Pope’s Stone Saga
“In 1856, na acht jaar van langzame en zorgvuldige bouw, was de obelisk 47 meter hoog en zou dat blijven – een onvoltooide doorn in het oog die Mark Twain “een holle, oversized schoorsteen” noemde – voor de volgende 21 jaar. De reden had, vreemd genoeg, te maken met de Paus.
In 1853 had de Washington National Monument Society een gevaarlijk tekort aan fondsen, dus bedachten ze een regeling waarbij grote donateurs een gedenksteen konden laten plaatsen in het binnenste van de obelisk. Een van die donateurs was uiteindelijk paus Pius IX, die een stuk marmer van 91 centimeter uit de tempel van Concord in Rome verscheepte.
De gift van de paus wekte de woede op van leden van de nieuwe “Know-Nothing” partij, die fel anti-immigrant en anti-katholiek waren. In de nacht van 6 maart 1854 sloot een bende mannen de nachtwaker op in zijn schuur en stal de steen van de paus, die hij naar verluidt in de Potomac gooide.
De controverse over de gestolen steen bracht de donaties tot stilstand. Maar nog erger was wat er daarna gebeurde: een contingent “Know-Nothings” pleegde een staatsgreep en zette de leiding van de Monumentenvereniging omver. De donaties droogden volledig op en de Know-Nothings slaagden er slechts in om nog 6 meter aan de obelisk toe te voegen tegen het uitbreken van de burgeroorlog, toen de bouw helemaal werd stopgezet.
Advertentie
Ja, het monument heeft drie verschillende kleuren
Na de Burgeroorlog, waarin het terrein van het stompjes versierde Washington Monument werd gebruikt als veestapel en slachthuis, besloot het Congres het eindelijk over te nemen. Op 5 juli 1876, op tijd voor de viering van de honderdste verjaardag van de Onafhankelijkheidsverklaring, trok het Congres $2 miljoen uit voor de voltooiing van het monument en in 1877 werd de bouw hervat.
De eerste taak van de nieuwe hoofdingenieur, Thomas L. Casey, was de totale hoogte van de obelisk terug te brengen tot 555 voet (169 meter), precies 10 keer de breedte van het bouwwerk, en jaren te besteden aan het versterken van de fundering met beton.
Het volgende probleem was het metselwerk. De oorspronkelijke steengroeve in Baltimore was gesloten, dus Casey probeerde rots uit Massachusetts te verschepen. Maar na het plaatsen van slechts een paar lagen van deze steen, was het duidelijk dat het een andere kleur en van mindere kwaliteit was dan het origineel. Dus gooiden de bouwers het over een andere boeg en haalden steen uit een andere steengroeve in Baltimore, waarmee het laatste tweederde deel van de obelisk werd afgewerkt.
Het resultaat is dat het Washington Monument aan de onderkant bijna wit is, aan de bovenkant bruin-roze met in het midden een dunne gordel van lichtbruin. Klasse, Casey.
Advertentie
De onbetaalbare deksteen zou vandaag de dag een paar dollar kosten
De bouw van de obelisk werd uiteindelijk voltooid op 6 december 1884, meer dan 36 jaar nadat de eerste hoeksteen was gelegd, met de ceremoniële plaatsing van de deksteen. Als je denkt aan edele metalen die passen bij de sluitsteen van een monument van 555 voet dat is opgedragen aan de grootste held van de natie, denk je aan goud, misschien zilver, maar zeker niet aan aluminium.
Toen, aan het eind van de 19e eeuw, was zuiver aluminium een zeer zeldzame grondstof, en het werd gekozen voor dit belangrijke kenmerk, omdat het metaal niet zou aantasten. (In 1884 kostte aluminium 1,10 dollar per ounce of 26 dollar per ounce in dollars van 2019; in 2019 kostte aluminium ongeveer 78 cent per pond). De 2,8 kilo zware aluminium sluitsteen voor het Washington Monument was het grootste stuk gegoten aluminium ter wereld. De uiteindelijke kosten van het Washington Monument bedroegen 1,18 miljoen dollar in 1884 of bijna 30 miljoen dollar in dollars van 2019.
Voordat de sluitsteen naar Washington, D.C. werd verscheept, werd hij tentoongesteld op de showroomvloer van Tiffany & Co. in New York City, waar bezoekers konden zeggen dat ze “over het Washington Monument sprongen”. Joepie!
Advertentie
Vijf glorieuze jaren lang was het ’s werelds hoogste door mensen gemaakte bouwwerk
En toen bouwde Eiffel in 1789 zijn dwaze toren, die met 324 meter bijna twee keer zo hoog is als het Washington Monument.
Maar het Washington Monument is – en zal dat waarschijnlijk altijd blijven – verreweg het hoogste bouwwerk in Washington, D.C., hoewel niet om de redenen die je misschien hebt gehoord. Het heeft niets te maken met stadsplanners die niet wilden dat een gebouw het zicht op het Capitoolgebouw of het Washington Monument zou blokkeren. Dat is eigenlijk een mythe.
De hoogtelimieten voor gebouwen in het District of Columbia werden vastgesteld door de Height of Buildings Acts van 1899 en 1910, die zich vooral bezighielden met de brandveiligheid van nieuwe bouwmethoden die het mogelijk maakten gebouwen tot ongelooflijke nieuwe hoogten te laten stijgen. De wetten, die nog steeds van kracht zijn in D.C., beperken de hoogte van gebouwen tot de breedte van de straat ervoor, die op de meeste plaatsen 40 meter (130 feet) bedraagt en 49 meter (160 feet) op Pennsylvania Avenue.
Advertentie
Half miljoen toeristen rijden elk jaar het Monument op
Het Washington Monument is een van de populairste toeristische bestemmingen in Washington, D.C., en onnoemelijk veel miljoenen mensen bezoeken elk jaar het monument. Maar omdat er maar één lift is die mensen naar het observatiedek brengt, kunnen er elk half uur maar 55 mensen in het monument worden toegelaten. Dat betekent dat ongeveer 500.000 mensen per jaar genieten van het spectaculaire uitzicht vanaf de top van het Washington Monument.
De nieuw geïnstalleerde lift brengt bezoekers in slechts 70 seconden naar het 51 verdiepingen tellende observatiedek, waar ze een panoramisch uitzicht hebben over de National Mall, het Capitoolgebouw, het Witte Huis en de wildernis (buitenwijken, eigenlijk) van Virginia en Maryland tot 25 mijl in alle richtingen op een heldere dag.
Advertentie