Niemal wszędzie, gdzie spojrzysz, znajdziesz jeden – lub dziesiątki – z sześcionożnych stworzeń zwanych owadami. Klasa Insecta, szalenie zróżnicowana, obejmuje mrówki, pszczoły, muchy, chrząszcze i wiele innych. Wszystkie te stworzenia mają ciało składające się z trzech segmentów – głowy, tułowia i odwłoka – otoczone twardym egzoszkieletem. Wszystkie owady posiadają również parę czułków, złożone oczy i trzy pary złączonych nóg. Z tego podstawowego planu ciała, wyłaniają się wszelkiego rodzaju niesamowite zachowania i umiejętności, jak Live Science ujawnia tutaj w 20 zaskakujących faktów o insektach.
1. Najbardziej udane stworzenia. Do tej pory naukowcy skatalogowali około 1,5 miliona gatunków organizmów na naszej planecie, z owadami stanowiącymi około dwie trzecie tego bogactwa, donoszą badacze w czasopiśmie Proceedings of the National Academy of Sciences. Ale naukowcy zaczęli tylko zarysowywać powierzchnię: Badania szacują, że całkowita liczba gatunków na Ziemi jest prawdopodobnie bliższa 9 milionom. Uważa się, że spośród tej dziko zróżnicowanej kolekcji stworzeń na naszej planecie, około 90 procent gatunków należy do klasy Insecta. Powody sukcesu owadów obejmują ich niewielki rozmiar, który zarówno ułatwia ukrywanie się, jak i zmniejsza ogólne zapotrzebowanie na energię; szeroką dietę zarówno naturalnych, jak i sztucznych pokarmów; twarde, ochronne egzoszkielety; częste posiadanie skrzydeł, które pomagają im dotrzeć do bezpieczeństwa, karczunku i kolegów; oraz rozrzutną zdolność do reprodukcji.
2. Poznaj chrząszcze. Chrząszcze, z rzędu owadów Coleoptera, są najbardziej różnorodną biologicznie grupą znanych stworzeń, z ponad 380 000 gatunków opisanych do tej pory, co stanowi 40 procent wszystkich gatunków owadów na książkach. Brytyjski naukowiec J.B.S. Haldane, zapytany o to, co badanie przyrody mówi ci o stwórcy, kiedyś podobno zażartował, że możesz założyć, iż taki stwórca ma „nadmierne zamiłowanie do chrząszczy”. Ostatnie Proceedings of the Royal Society B studium sugeruje, że sekretem różnorodności chrząszczy, a prawdopodobnie także innych grup owadów, jest ich wszechstronność stylu życia. Dzięki temu ich gatunki nie wymierają tak łatwo jak, powiedzmy, gatunki ssaków czy płazów.
3. Planeta mrówek. Na dworze w ciepłych temperaturach? Jeśli tak, to kiedy spojrzysz w dół, prawdopodobnie zauważysz mrówkę, dwie lub dziesięć, które się tam kręcą. (Znani biolodzy Bert Hölldobler i E. O. Wilson oszacowali w swojej nagrodzonej Pulitzerem książce z 1990 roku „The Ants” (Belknap Press), że na planecie w danym momencie żyje 10 kwadrylionów mrówek. To jest około 1,4 miliona mrówek na jednego człowieka, w oparciu o światową populację 7,3 miliarda ludzi.
4. Na każdym kontynencie . . ale ledwie. Chociaż owady można znaleźć w wiadrach prawie wszędzie na Ziemi, jest jeden kontynent, na którym ledwo się trzymają: Antarktyda. W rzeczywistości, tylko jeden prawdziwy gatunek owada, bezskrzydła muszka zwana Belgica antarctica, nazywa ten najbardziej wysunięty na południe kontynent domem, według Laboratorium Kriobiologii Ekofizycznej na Uniwersytecie Miami (Ohio). Ta maleńka mucha ma tylko 0,08 do 0,23 cala (0,2 do 0,58 centymetra) długości, ale nadal jest największym zwierzęciem lądowym Antarktydy. Wśród wielu pomysłowych przystosowań tego owada do antarktycznych warunków, B. antarctica jest w stanie wytrzymać zamarzanie płynów ustrojowych i ma bogatą, purpurowo-czarną karnację, aby wchłonąć jak najwięcej widzialnego światła słonecznego dla ciepła.
5. Landlubbers. Ponieważ nawet na Antarktydzie nie da się uniknąć insektów, jest jedno miejsce, do którego można się udać, aby być praktycznie wolnym od tych sześcionożnych stworzeń. Tym miejscem jest 70 procent powierzchni Ziemi pokryte przez ocean. Dlaczego owady nie zdołały założyć sklepu w tej największej biosferze na naszej planecie? Nikt tak naprawdę nie wie dlaczego, ale sugerowane wyjaśnienia są takie, że w oceanach brakuje roślin do jedzenia i schronienia siedliska, które znajdują się na lądzie. Innym możliwym wyjaśnieniem jest to, że kuzyn owadów, skorupiaki, w dużej mierze uczyniły ocean swoim domem, potencjalnie wypierając swoich konkurentów z przegubowymi nogami.
6. Oddychanie przez ich boki. Owady nie oddychają przez usta. Wdychają tlen i wydychają dwutlenek węgla przez otwory zwane spiracles w ich egzoszkieletach. Te otwory zwykle linii owadów „tułowia i odwłoków. Również dziwaczne: układy oddechowe owadów nie są połączone z układami krwionośnymi zwierząt, tak jak u ludzi, gdzie płuca wymieniają gazy z krwiobiegiem. Zamiast tego owady mają sercowo-naczyniową sieć rurek, zwaną systemem tchawicznym, która dostarcza tlen i odprowadza dwutlenek węgla z każdej komórki ciała zwierząt.
7. Kąpiel krwionośna. Mówiąc o układach krążenia, owady „są znacznie różni się od ludzi. Zamiast zamkniętych naczyń krwionośnych, takich jak tętnice i żyły, owady mają otwarty układ krwionośny, w którym ich krew, zwana „hemolimfą”, kąpie narządy. Serce” owada jest podzielonym na segmenty i komorowym naczyniem biegnącym wzdłuż grzbietu zwierzęcia. Naczynie to kurczy się, wysyłając hemolimfę do przodu, w kierunku głowy; stamtąd rozlewa się ona z powrotem do reszty ciała. Hemolimfa jest zazwyczaj przejrzysta, ale może być zielonkawa lub żółtawa, o czym wie każdy, kto widział, jak niektóre robaki rozpryskują się na przedniej szybie lub pod stopami.
8. Starożytne stworzenia. Najstarsza skamielina owada – zestaw szczęk, faktycznie – sięga 400 milionów lat wstecz, co sugeruje, że owady były jednymi z pierwszych zwierząt, które przeszły z morza na ląd. Innymi słowy, owady były w pobliżu dobre 170 milionów lat przed pojawieniem się dinozaurów na scenie.
9. To jest wielki robal. Największym owadem, o którym wiadomo, że terroryzował niebo, jest Meganeuropsis, czyli gryfnica, która była starożytną ważką o rozpiętości skrzydeł sięgającej 2,5 stopy (0,8 metra). Te starożytne ważki żerowały na innych owadach i małych stworzeniach podobnych do płazów podczas ich panowania od około 290 milionów do 250 milionów lat temu.
10. Potwory i cętki. Najcięższy owad znaleziony dzisiaj jest Nowa Zelandia gigantyczny weta, świerszcza-jak bestia, która może ważyć więcej niż funt. Najdłuższy owad, w międzyczasie, jest megastick Chan, pochodzi z wyspy Borneo i rozciąga się ponad 22 cali (66 cm). Najmniejszy owad, pytasz? sugestywnie nazwane wróżki z Kostaryki. W jednym z tych gatunków os, Dicopomorpha echmepterygis, samiec ma zaledwie 0,005472 cala (0,014 cm) długości.
11. Widzę cię . . i ciebie, i ciebie, i ciebie, i ciebie! Wyróżniającą się cechą u owadów jest oko złożone, składające się z wielu pojedynczych jednostek wzrokowych zwanych ommatidiami. Popularnym błędnym przekonaniem (rozpowszechnianym z przymrużeniem oka w tytule tej sekcji) jest to, że każda jednostka działa jak własne oko, z których każde postrzega całkowite pole widzenia. Ale w rzeczywistości ommatidia działają bardziej jak piksele, budując mozaikę obrazów. Ważka jest powszechnie uważana za posiadacza najbardziej imponująco rozwiniętych ommatidiów w oczach złożonych, z około 30 000 jednostek na półsferyczne oko, według badaczy opisanych w 2012 roku w internetowym wydaniu czasopisma PLOS ONE. Te ommatidia pozwalają na prawie 360-stopniowe pole widzenia, przydatne do wyrywania latających ofiar owadów z nieba.
12. Oczy bonusowe. Oprócz dwóch dużych oczu złożonych po obu stronach głowy, wiele owadów ma tak zwane proste oczy, lub ocelli, pomiędzy, smack dab na ich „czoła”. Wiele latające owady „ocelli tworzą trójkąt, z dwóch wyrównanych ocelli powyżej scentralizowanej trzeciej, patrząc bardziej jak okultystyczny symbol niż niezależny system wizualny. Pytanie o funkcji okularów długo zmącił naukowców. Ostatnie badania wykazały, jednak, że okulary, przynajmniej w ważki, wydają się wyspecjalizowane do wykrywania światła, zwłaszcza przy odróżnianiu horyzont, według naukowców piszących w 2007 numerze czasopisma Vision Research. Jako takie, ważki mogą szybko odróżnić w górę od dołu, jak to było, i zachować swoje łożyska podczas akrobatycznych manewrów lotu, feat of attitude-sensing, które mogłyby pracować ładnie dla obu pilotowanych i unpiloted aircraft.
13. Szybki lot. Zoom! Jerry Butler, obecnie emerytowany profesor entomologii na Uniwersytecie Florydy, wystrzelił kiedyś kulkę z karabinu pneumatycznego, aby sprawdzić, czy samiec muchy końskiej z gatunku Hybomitra hinei wrighti może ją złapać. Facet-mucha zrobił, sugerując, że musiał lecieć z prędkością około 90 mph (145 km/h), rekord dla owadów, jak donosi Discover Magazine.
14. Owady Methuselah. Większość owadów żyć tylko przez kilka dni lub tygodni jako reprodukcji dorosłych, po spędził znacznie dłuższe okresy jako larwy i poczwarki, pierwsze dwa etapy cyklu życia owadów trzech części. Istnieją jednak wyjątki. Wśród błonkówek (mrówki, pszczoły i osy) królowe składające jaja w koloniach mogą żyć przez dziesięciolecia. W przypadku czerwonej mrówki żniwiarki, Pogonomyrmex barbatus, królowe mogą żyć nawet 30 lat, jak wynika z badań opublikowanych w 2013 roku w Journal of Animal Ecology. Najwyższą nagrodę zgarniają królowe termitów, które mogą panować przez pół wieku, według USDA.
15. Kończą się imiona dla dzieci. Mówiąc o tworzeniu dynastii. Królowe termitów mogą składać od 6000 do 7000 jaj w ciągu jednego dnia. Pewien entomolog nagrał kiedyś królową termitów z gatunku Macrotermes hellicosus, występującego w Afryce i południowo-wschodniej Azji, składającą jedno jajo co 2 sekundy, co daje 43 000 jaj dziennie, zakładając, że nigdy nie robiła sobie przerwy, według USDA.
16. Szalone wzloty. Rekordy skoku pionowego na stojąco dla człowieka są w zakresie 46 cali (117 cm), od graczy NFL i NBA (chociaż istnieją twierdzenia o 64 calach dla sportowca amatora, Kevina Bani). Tak czy inaczej, człowiek nie może skoczyć wyżej niż jego lub jej własny wzrost. Owad zwany żabnica łąkowa, nazwa gatunkowa Philaenus spumarius, z drugiej strony, może skakać ponad 100 razy jego wysokość, do około 28 cali – owad rekord świata, naukowiec poinformował w 2003 roku w czasopiśmie Nature.
17. Silny jak … żuk gnojowy? Naukowcy zgłosili w 2010 roku (w Proceedings of the Royal Society B), że najsilniejszym owadem na planecie jest Onthophagus taurus, znany różnie jako rogaty żuk gnojowy, żuk gnojowy z głową byka i skarabeusz taurus. Chrząszcz mocarz może ciągnąć 1,141 razy jego własnej masy ciała.
Przyznać, ludzie mogą ciągnąć niesamowitą kwotę, jak również. Kevin Fast, kanadyjski pastor, jest posiadaczem Rekordu Guinnessa na najcięższy samolot ciągnięty przez człowieka, CC-177 Globemaster III, który waży 416 299 funtów. (188,830 kilogramów). Fast przeciągnął behemota na odległość 9 metrów (28 stóp). Zakładając, że waży on 300 funtów. (136 kg), to jest 1,388 razy więcej niż jego masa ciała. Wybacz, żuku gnojowy!
18. Leczenie owadów. Wystarczy powiedzieć, że kaprysy owadziego seksu zajęłyby cały artykuł sam w sobie, ale oto jeden fakt, z którym warto odejść: Aby uniemożliwić konkurentom zapładnianie samic, niektóre samce owadów trzymają się samic przez wiele dni. Samiec indyjskiego owada kijowego, Necroscia sparaxes, ma rekord w literaturze naukowej wynoszący 79 dni. Trzeba przyznać, że to nie wszystko jest sexy-time: Naukowcy badający stosunkowo krótką sesję godową trwającą pięć i pół dnia u różnych gatunków owadów patyczaków stwierdzili, że kontakt genitalny występuje tylko przez 40 procent czasu. W pozostałych przypadkach „męski narząd czepny”, a konkretnie zmodyfikowany zestaw tylnych odnóży, powstrzymywał samicę od błądzenia.
19. Czy teraz mnie słyszysz? Owady mają uszy wszędzie, ale rzadko na głowie. Koronczarki z rzędu Neuroptera mają uszy u nasady skrzydeł. Świerszcze, w tym kotowate, mają na nogach cienkie, wrażliwe na dźwięk membrany. Uszy pasikoników znajdują się na ich odwłokach. Uszy tachinidów, pasożytniczego rodzaju much, wystają z szyi. Niektóre jastrzębie natomiast najwyraźniej potrafią wykrywać drgania ultradźwiękowe za pomocą aparatu gębowego, co ułatwia im unikanie nietoperzy, które w nocy wykorzystują dźwięk do lokalizowania ofiar. (Aby stworzyć swoje własne wybuchy ultradźwięków, aby odpędzić nietoperze, jastrzębie pocierają swoje genitalia razem.)
20. Wszystkie robaki są owadami, ale nie wszystkie owady są robakami. Nie każdy owad jest pluskwą. Ściśle mówiąc, „pluskwy” to rząd owadów zwany Hemiptera. Te „prawdziwe pluskwy”, jak nazywają je entomolodzy, wyróżniają się tym, że mają podskórne, podobne do igieł aparaty gębowe. Te dzioby są idealne do wbijania się w tkankę, aby wciągać płyny, czy to z innych owadów, roślin, czy też – w przypadku odpowiednio nazwanych pluskiew – krew śpiących ludzi.
Śledź nas @livescience, Facebook & Google+. Oryginalny artykuł na Live Science.
Ostatnie wiadomości
.