Fredericton, Saint John hoofdstedelijke ruzie opnieuw bekeken in studie

New Brunswick

Britse historicus publiceert paper waarin wordt gekeken naar 100-jarige strijd om van Saint John hoofdstad te maken

Geplaatst: June 09, 2015
Laatst bijgewerkt: June 09, 2015

Een Britse historicus heeft de 100-jarige ruzie tussen Saint John en Fredericton over welke stad de hoofdstad van New Brunswick zou moeten zijn, opnieuw bekeken.

Ged Martin, een voormalig professor aan de universiteit van Edinburgh die de eerste leerstoel Canadese studies in het Verenigd Koninkrijk bekleedde, zegt dat de eeuwenlange strijd zijn stempel heeft gedrukt op het moderne Canada.

“Dat heeft echt het Canada gevormd dat we vandaag hebben, met vier vrij grote provincies en zes vrij kleine provincies, en dat gaat allemaal terug op die langlopende vete tussen jullie twee grote steden,” zei hij.

Martin publiceerde zijn bevindingen online in de studie, “Fredericton versus Saint John: The New Brunswick Seat of Government 1785-1882.”

Het geschil begon met Thomas Carleton, de eerste gouverneur van New Brunswick.

Toen New Brunswick in 1784 een afzonderlijke provincie werd, was Saint John de aangewezen regeringszetel, “omdat het zo ongeveer de enige plaats was.”

“Maar Carleton besloot dat hij wilde verhuizen naar Fredericton, dat nauwelijks bestond… Hij zei dat Fredericton ‘centrisch’ was, wat een mooi woord is, hij bedoelde in het midden van de provincie,” zei hij.

“En er is gesuggereerd dat hij weg wilde uit Saint John omdat sommige van de burgers in die dagen een beetje aan de ruwe kant waren.”

De beslissing over de hoofdstad kwam neer op 2 stemmen

Het duurde twee jaar om de verhuizing te voltooien en de kwestie sudderde decennialang voort.

Er waren in de 19e eeuw minstens drie georganiseerde pogingen om de hoofdstad terug te halen naar Saint John en er werd zelfs een onderzoekscommissie ingesteld om de kosten van de verhuizing van de hoofdstad te bepalen.

Er werd besloten dat New Brunswick zich de verhuizing niet kon veroorloven, zei hij.

“Er heerste een hoop wrevel in de provincie. Saint John was niet erg goed in het opbouwen van coalities van steun in heel New Brunswick … Dat was het probleem,” zei Martin.

De laatste poging werd gedaan in 1880, toen er een brand uitbrak in het wetgevende gebouw in Fredericton.

Saint John lanceerde prompt een nieuwe campagne om de hoofdstad te worden, met het argument dat er hoe dan ook een nieuw parlement zou moeten worden gebouwd, dus verhuizen naar hun stad was kostenneutraal.

De opkomende stad Moncton deed ook een brutaal bod voor de hoofdstad, zei Martin, en bood een terrein van 8,1 hectare aan voor een provinciaal parlement.

De assemblee koos voor Fredericton, met een stemming van 20 tegen 18.

“Het grootste deel van de provincie was voorstander van het idee om de wetgevende macht op een centrale plaats te hebben, die gemakkelijker te bereiken was. Reizen was heel anders in die tijd,” zei Martin.

“In 1850, als je van Chatham op de Miramichi naar Fredericton reisde, was er één postkoets per week en duurde het 24 uur,” zei hij.

“Het zou zijn alsof je naar Australië reisde, je zou een wrak zijn.”

Martin zegt dat de vergeten controverse over de provinciale hoofdstad helpt zin te geven aan de politieke geschiedenis van New Brunswick en de rol die het speelde in Confederatie.

In 1864 hoopten politici uit Centraal-Canada en Nova Scotia dat de Maritimes als één provincie tot de Confederatie zouden toetreden. Maar de politici van New Brunswick verzetten zich tegen een fusie vanwege de kwestie van de regeringszetel, aldus Martin.

“Het was al erg genoeg dat Saint John ruzie had met Fredericton, maar de gedachte dat beide steden zich zouden verenigen tegen Halifax was een nachtmerrie,” zei hij.

“Dus trad New Brunswick als een afzonderlijke eenheid toe tot de Confederatie, ook al was het inwonertal veel kleiner dan dat van Ontario en Quebec.”