Een kantoormedewerker wordt gescreend met een infrarood thermometer als hij een gebouw binnengaat in New Delhi, India. Prashanth Vishwanathan/Bloomberg via Getty Images hide caption
toggle caption
Prashanth Vishwanathan/Bloomberg via Getty Images
Een kantoormedewerker wordt gescreend met een infraroodthermometer terwijl hij een gebouw binnengaat in New Delhi, India.
Prashanth Vishwanathan/Bloomberg via Getty Images
Geactualiseerd op 17 maart om 17.06 uur ET
Mild.
Matig.
ernstig.
Zwaar of extreem.
Dit zijn enkele van de bijvoeglijke naamwoorden die worden gebruikt om de symptomen te beschrijven die worden weergegeven door patiënten met COVID-19. Vice-president Pence gebruikte ze in zijn opmerkingen aan de natie vorige week:
“Sommigen – een groot percentage heeft milde griepsymptomen; sommigen hebben ernstige griepsymptomen.”
Clinische definities van deze termen kunnen jaren duren om te worden ontwikkeld en afgerond, zegt Sandro Galea, een epidemioloog en decaan van de School of Public Health aan de Universiteit van Boston.
Er worden stappen ondernomen. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft eerder deze week richtlijnen bijgewerkt voor artsen die COVID-19 behandelen en uitleg gegeven om de meeste gevallen te categoriseren die artsen zullen zien.
Volgens het nieuwe rapport, “terwijl de meeste mensen met COVID-19 een milde of ongecompliceerde ziekte ontwikkelen, ontwikkelt ongeveer 14% een ernstige ziekte die ziekenhuisopname en zuurstofondersteuning vereist en 5% vereist opname in een intensive care-afdeling om te proberen de meest ernstige complicaties te voorkomen, waaronder septische shock – een aanzienlijke daling van de bloeddruk die kan leiden tot een beroerte, hart- of ademhalingsfalen, falen van andere organen of de dood.”
Theresa Madaline, ziekenhuis epidemioloog bij het Montefiore Health System in New York City, merkt op dat bij sommige patiënten de symptomen in een paar uur – of in de loop van meerdere dagen – kunnen evolueren naar ernstig.
Maar op dit moment zijn de gebruikelijke termen die je zult horen “mild” “matig” en “ernstig”. We vroegen artsen in de frontlinie om ons te helpen deze termen uit te leggen in het licht van de nieuwe WHO-richtlijnen.
Milde ziekte
In 80% van de bekende gevallen veroorzaakt COVID-19 milde tot matige ziekte, volgens een rapport van een gezamenlijke missie van 25 infectieziektedeskundigen van de Wereldgezondheidsorganisatie en China die eind vorige maand in China werd gehouden.
Tijdens een persconferentie op 9 maart zei Maria Van Kerkhove, technisch hoofd van het WHO Health Emergencies Program: “Een milde infectie begint normaal met koorts, hoewel het een paar dagen kan duren voor je koorts krijgt. Je zult wat ademhalingssymptomen hebben; je hebt wat pijntjes en pijntjes. U zult een droge hoest hebben. Dit is wat de meerderheid van de individuen zal hebben.”
Het is “niets dat je het gevoel geeft dat je naar een ziekenhuis moet rennen”, zegt Dr. Amesh Adalja, een senior geleerde aan het Johns Hopkins Center for Health Security.
Een mild geval van COVID-19 op zichzelf is niet gevaarlijk. Maar in sommige gevallen – vaker bij oudere mensen en bij mensen met onderliggende gezondheidsproblemen – kan een mild geval zich ontwikkelen tot een matig geval dat enige ondersteunende zorg kan vereisen, zoals vloeistoffen voor uitdroging, meestal in een spoedeisende hulp of een spoedeisende zorgcentrum, vooral als ziekenhuizen worden overweldigd door de meest acute gevallen.
Matig
Symptomen van matig ziek zijn met COVID-19 zijn hoesten, koorts boven 100,4, rillingen en een gevoel dat je niet uit bed wilt of kunt komen, zegt Adalja.
Met kortademigheid, van adem, dat “is een breed spectrum en of we behandeling overwegen zal gebaseerd zijn op hoe kortademig ze zijn, hun leeftijd en andere gezondheidsproblemen, “zegt Galea.”
“Is het kortademigheid na het beklimmen van een trap of wanneer er geen activiteit is – bijvoorbeeld wanneer je gewoon in een stoel zit?” zegt Dr. Theresa Madaline, ziekenhuis epidemioloog bij het Montefiore Health System in New York City.
In beide gevallen is er reden tot bezorgdheid bij een bevestigd of verdacht COVID-19 geval. “Kortademigheid is een symptoom om altijd te controleren met een zorgverlener. Punt”, zegt Dr. Kenneth E. Lyn-Kew, een longarts in de sectie van Critical Care Medicine en de afdeling Geneeskunde van National Jewish Health in Denver.
Dat komt omdat kortademigheid kan worden veroorzaakt door een laag zuurstofgehalte in het bloed. Bloed vervoert zuurstof naar organen en weefsels, en lage niveaus kunnen leiden tot orgaanuitval of zelfs de dood.
Voor patiënten met gematigde symptomen is ziekenhuisopname onwaarschijnlijk, tenzij ze moeite hebben om adem te halen of uitgedroogd zijn. Tekenen van uitdroging kunnen zijn: toegenomen dorst, droge mond, verminderde urineproductie, gele urine, droge huid, hoofdpijn en duizeligheid.
Zwaar
Tijdens de persconferentie van 9 maart zei dr. Van Kerkhove dat “hoewel longontsteking vaak vanzelf overgaat, vooral bij jongere mensen, bij oudere mensen en bij mensen met onderliggende gezondheidsaandoeningen kan longontsteking levensbedreigend zijn of ziekenhuisopname vereisen, vooral als hun immuunsysteem zwak is.”
De zorg, zegt Galea, is dat in ernstige gevallen, zonder een patiënt aanvullende zuurstof te geven of indien nodig een beademingsapparaat om de ademhaling te helpen, de organen van een patiënt kunnen stilvallen en de patiënt kan sterven, zegt Galea. Mensen met longontsteking kunnen ook secundaire bacteriële infecties krijgen, die levensbedreigend kunnen zijn en behandeling met intraveneuze antibiotica vereisen.
Een ander probleem kan zich voordoen als de ziekte voortschrijdt. Het virus kan de longcellen binnendringen en zich gaan vermenigvuldigen, waardoor de cellen worden gedood. Het immuunsysteem kan in actie komen om het virus te bestrijden, waardoor ontstekingen ontstaan, longweefsel wordt vernietigd en soms een ernstigere vorm van longontsteking ontstaat.
Deze reactie kan het vermogen om zuurstof in het bloed te krijgen aantasten. Zonder voldoende zuurstof kan de ontsteking ernstiger worden en resulteren in orgaanfalen.
Wat moet u uw arts vertellen over symptomen
“Houd in gedachten dat mild, matig en ernstig de onelegante termen zijn die we nu hebben,” zegt Dr. Shira Doron, ziekenhuisepidemioloog bij Tufts Medical Center in Boston. “Gebruik symptomen in plaats van bijvoeglijke naamwoorden wanneer u met een zorgverlener spreekt” en dan kunnen ze bepalen of u behandeling moet overwegen.