We hebben de neiging om emotioneel volwassen en onvolwassen te zien als begrippen die op kinderen van toepassing zijn:
- Kleine Lisa is zo beleefd en respectvol en wacht altijd geduldig nadat ze iets gevraagd heeft. Emotioneel Volwassen
- Kleine Johnny wordt boos als hij niet krijgt wat hij wil, iets wat zelfs zijn jongere zusje niet doet. Emotioneel onvolwassen
Maar het zit zo:
Emotionele rijpheid is niet iets waar je automatisch in groeit als je ouder wordt.
Je wordt niet meteen emotioneel volwassen als je 18 wordt en de maatschappij je als volwassen bestempelt. Noch word je op magische wijze emotioneel volwassen wanneer je je eerste baan krijgt, trouwt, een kind krijgt, of met pensioen gaat.
In tegenstelling tot fysieke volwassenheid, die min of meer automatisch gebeurt, wordt emotionele volwassenheid grotendeels aangeleerd, geoefend en versterkt. En velen van ons hebben niet de vaardigheden en gewoonten aangeleerd gekregen die emotionele volwassenheid bevorderen. Of misschien hebben we de basis geleerd, maar niet veel meer.
In mijn werk als psycholoog praat ik de hele dag met volwassenen van drastisch verschillende niveaus van emotionele volwassenheid. Ik heb cliënten die briljante artsen zijn, prestigieuze advocaten, en succesvolle ondernemers, maar ze hebben grote moeite om eenvoudig te beschrijven hoe ze zich emotioneel voelen. Naar buiten toe zijn ze toonbeelden van volwassenheid en prestatie, maar emotioneel, zijn ze onderontwikkeld.
Dit is niet hun schuld, natuurlijk. Als samenleving, trainen we onze kinderen om kritische denkers en hardwerkende atleten te zijn, maar te vaak negeren of ontmoedigen we alles wat met gevoelens of emoties te maken heeft. Dus het zou niet verrassend moeten zijn dat de meesten van ons enigszins onderontwikkelde niveaus van emotionele volwassenheid hebben.
Gelukkig is het niet zo moeilijk om emotioneel volwassener te worden – om meer te leren over onze emoties en hoe ze werken (emotionele intelligentie), en om gewoonten en routines te cultiveren die onze geestelijke gezondheid en welzijn versterken (emotionele fitheid).
Een van de beste manieren om dit te doen is om mensen te onderzoeken die wel een hoog niveau van emotionele volwassenheid hebben en de specifieke kenmerken te ontleden die daartoe leiden.
Wat volgt zijn 3 gemeenschappelijke kenmerken die ik heb waargenomen bij mensen die volgens mij een hoge mate van emotionele volwassenheid hebben, plus een paar korte suggesties voor hoe iedereen kan beginnen om deze eigenschappen in zichzelf te cultiveren.
Emotioneel volwassen volwassenen zijn flexibel in hun denken.
Emotioneel volwassen volwassenen hebben een relatief stabiel emotioneel leven. Hoewel ze wel eens stemmingswisselingen, vlagen van angst, en uitbarstingen van frustratie of woede, hun algehele emotionele niveau heeft de neiging om vrij consistent en gelijkmatig. Aan de andere kant hebben mensen met een lage emotionele rijpheid vaak grote, grillige schommelingen in hun emotionele leven.
Terwijl iets zo complex als het bereik van onze emotionele ervaring niet erg vatbaar is voor verregaande generalisaties, is het moeilijk de volgende observatie te negeren:
Achter de meeste patronen van extreme emotie schuilen gewoonten van extreem denken.
In het bijzonder is er één dimensie van denken die een diepgaand effect lijkt te hebben op hoe we ons emotioneel voelen: Rigiditeit/Flexibiliteit
Rigide denken betekent dat je de neiging hebt om steeds weer op dezelfde manier te denken, ook al is dat niet behulpzaam.
Hier volgen twee voorbeelden van rigide denken:
- Zorgen maken. Zorgen maken is het oplossen van problemen toegepast op een situatie die niet echt een probleem is of geen probleem dat je nu kunt oplossen. Soms blijven we steken in zorgen omdat het ons de illusie geeft van controle en macht over een situatie die ons bang en hulpeloos doet voelen. Helaas lost zorgen maken per definitie nooit echt iets op, maar het levert wel veel angst en stress op. Daarom is de sleutel tot het ongedaan maken van elke vorm van angst het veranderen van de rigide denkstijl die het aanjaagt – piekeren.
- Rumineren. Rumineren is een denkpatroon dat, net als piekeren, pretendeert een vorm van probleemoplossing te zijn, maar in werkelijkheid enorm onbehulpzaam is. Het houdt in dat we een gebeurtenis uit het verleden – vaak een fout die we hebben gemaakt of een vermeende belediging van iemand anders – steeds weer opnieuw in ons hoofd afspelen. Helaas lost herkauwen zelden iets op, maar leidt het vaak tot een steeds grotere mate van schaamte, depressie en boosheid.
Emotioneel onvolwassen mensen hebben de neiging om denkpatronen als piekeren en herkauwen te zien als dingen die hen overkomen en waar ze weinig tot geen controle over hebben. Dit is begrijpelijk omdat ze op jonge leeftijd vaak geen volwassenen in hun leven hadden die dit voor hen modelleerden en hen leerden hoe ze zich bewust konden zijn van en controle konden nemen over hun denken.
Mensen met een hoger niveau van emotionele rijpheid hebben daarentegen de denkwijze ontwikkeld dat, hoewel gedachten aanvankelijk vrij automatisch kunnen zijn en buiten onze controle vallen, het altijd mogelijk is om zich er meer bewust van te worden en ze te wijzigen. Ze hebben geleerd om hun aandacht en hun denkstijlen te controleren op een manier die flexibel, realistisch en nuttig is.
Hoe word je een meer flexibele denker
Er zijn twee belangrijke vaardigheden die iedereen kan oefenen om hun vermogen om flexibeler te denken te verbeteren, en als gevolg daarvan meer balans in hun emotionele leven te brengen:
- Mindfulness. Mindfulness is de beste manier die ik ken om meta-cognitie op te bouwen – het vermogen om na te denken over je denken. Voordat je je denken kunt veranderen om meer flexibel te zijn, moet je het vermogen cultiveren om je bewust te zijn van je denken. Het cultiveren van een mindfulness beoefening en het beoefenen van gewone mindfulness zijn geweldige plaatsen om te beginnen.
- Cognitieve Herstructurering. Cognitieve herstructurering is een techniek uit de cognitieve gedragstherapie waarbij niet-helpende automatische denkpatronen worden geïdentificeerd en vervolgens worden gewijzigd om realistischer en adaptiever te zijn. In wezen betekent het dat u uw zelfpraat opnieuw traint. Dit houdt vaak in het leren identificeren van cognitieve vervormingen en het bijhouden van een gedachtedagboek.
Bedenk: De manier waarop we gewoonlijk denken, bepaalt de manier waarop we ons gewoonlijk voelen.
Emotioneel volwassen volwassenen zijn experimenteel in hun gedrag.
Emotioneel volwassen volwassenen hebben de neiging nederig te zijn, vooral als het gaat om hun eigen psychologie: hoe ze zich typisch voelen, denken en gedragen.
Met andere woorden, als dingen niet goed gaan, weten ze dat ze niet alle antwoorden hebben. Ze zijn niet bang om hun trots in te slikken, toe te geven wat ze niet weten, en proberen te verbeteren, hetzij door anderen om hulp te vragen of zelf nieuwe dingen te proberen.
Aan de andere kant hebben emotioneel onvolwassen volwassenen de neiging om een kerngevoel van onveiligheid en ontoereikendheid te hebben, wat betekent dat hun gevoel van eigenwaarde te kwetsbaar voelt om bloot te stellen aan mogelijke mislukkingen en fouten. Als gevolg daarvan houden ze vast aan welke strategieën, gewoonten en standaards ze hebben, niet bereid om ze te updaten.
Hier is een voorbeeld:
Stel je twee vijftigjarige mannen voor, Adam en Zach. Beiden zijn vaders van tienerzonen die “onhandelbaar” zijn en zich chronisch inlaten met “riskant gedrag” – drugs, losse seks, gevaarlijke activiteiten zoals racen met crossmotoren onder invloed, enz.
Zowel Adam als Zach hebben alles geprobeerd wat ze konden bedenken om hun zonen “weer op het rechte pad” te krijgen – huisarrest, mobieltjes afpakken, van school veranderen – maar niets lijkt te werken.
Zowel Adam als Zach worden opgeroepen voor een gesprek met de schoolbegeleiders van hun zoon, die beiden hetzelfde suggereren: Een deel van de problemen met uw zoon kan te maken hebben met uw relatie met uw zoon. Als gevolg hiervan raden we u aan om te overwegen om zelf met een therapeut te werken om de aard van uw relatie met uw zoon beter te begrijpen en hoe u deze zou kunnen verbeteren.
Adam stormt het kantoor uit, woedend over de “hippie-onzin” die hij zojuist heeft gehoord en verdubbelt zijn strategieën: hij vernielt de telefoon van zijn zoon waar hij bij is, stuurt hem naar de militaire school en – hoewel hij zich er niet helemaal van bewust is – begint hij een beetje meer te drinken dan normaal.
Zach reageert in eerste instantie net zo boos op de aanbeveling van de studiebegeleider. Maar nadat hij er een nachtje over heeft geslapen, realiseert hij zich dat er misschien iets van waarheid in zit, ook al voelt hij zich er een beetje angstig en misschien beschaamd door. Hij koopt een paar boeken over het opvoeden van tieners. En hoewel ze een beetje “lichtgeraakt” zijn voor zijn doen, realiseert hij zich dat er misschien wel wat dingen zijn waaraan hij kan werken om de relatie met zijn zoon te verbeteren. Hij heeft zijn ideeën en theorieën en hij houdt daaraan vast, ongeacht nieuwe informatie en ontwikkelingen.
Zachs bereidheid om op zijn minst te experimenteren met een nieuwe manier van kijken naar dingen door wat boeken te lezen, getuigt op zijn minst van een bescheiden niveau van emotionele volwassenheid. Hij heeft zijn ideeën, maar hij is nederig genoeg om te beseffen dat ze misschien geen perfecte theorie zijn voor wat er aan de hand is; en als gevolg daarvan experimenteert hij met een nieuwe theorie om te zien of die beter werkt.
In sommige opzichten is dit vergelijkbaar met de eerste eigenschap: flexibel denken. Zach is inderdaad begonnen met flexibeler na te denken over de situatie met zijn zoon. Maar hij is een stap verder gegaan door een experiment te ontwerpen en een nieuwe theorie uit te testen. Hij is flexibel geweest in zijn gedrag, niet alleen in zijn denken.
Er wordt wel gezegd dat de definitie van krankzinnigheid is hetzelfde steeds opnieuw te doen, ook al werkt het niet. De constructieve consequentie daarvan is: de definitie van gezond verstand is nieuwe dingen proberen als oude dingen niet werken.
Om experimenteler te worden in uw gedrag, leert u “gedragsexperimenten” te ontwerpen en te testen.
Als er iets niet goed gaat in uw leven, is het natuurlijk om na te denken over waarom dat zo is en wat er aan te doen. Het probleem is dat de meesten van ons daar beginnen en eindigen. We denken ons een oplossing in en passen die blindelings toe zonder te testen of onze oplossing wel klopt met de werkelijkheid.
Zoiets als een ondernemer die zijn spaargeld uitgeeft aan een bedrijfsidee waar geen marktonderzoek of validatie achter zit. Of een wetenschapper die een “geneesmiddel” voor een ziekte ontwikkelt zonder het aan strenge tests en klinische proeven te onderwerpen.
Hoe goed je ook denkt dat je theorie is, de werkelijkheid is de ultieme scheidsrechter van effectiviteit. Dit betekent dat u uw ideeën in de echte wereld moet testen voordat u ze accepteert en uitvoert.
Door een nieuwe reeks gedragingen te ontwerpen en te testen – dat wil zeggen, door een experiment uit te voeren – stelt u zich niet alleen open voor nieuwe ideeën, maar ook voor nieuwe gegevens en bewijzen. En dat is waar betere theorieën en betere resultaten vandaan komen.
Denk eraan: Theorieën zonder bewijs zijn gevaarlijk. Leer een goede wetenschapper te zijn in het experiment van je leven.
Emotioneel volwassen volwassenen begrijpen dat omgeving ertoe doet… heel veel.
Emotioneel volwassen volwassenen hebben een genuanceerd begrip van de invloed van onze omgeving op de manier waarop we denken, voelen en handelen. Zij begrijpen dat mensen weliswaar agency, controle en vrijheid in hun leven hebben, maar dat deze vrijheid altijd tot op zekere hoogte wordt ingeperkt door hun omgeving en context.
Kort voorbeeld:
Je komt thuis van je werk, en zodra je door de deur loopt, merkt je echtgenoot op dat je te laat bent en dat je je moet haasten om je klaar te maken om met de Joneses te gaan eten.
Stel je voor hoe je zou reageren op dat scenario onder verschillende omstandigheden:
- Omstandigheid A: U sliep slechts 5 uur de nacht ervoor als gevolg van een opleving van chronische pijn in je rug, je miste de lunch omdat je vastzat in de zoveelste zinloze teamvergadering, en er was verschrikkelijk verkeer op uw woon-werkverkeer naar huis.
- Omstandigheid B: Je hebt een solide zeven en een half uur slaap de nacht ervoor, had een echt productieve 1-op-1 lunchvergadering met je baas waar je dat nieuwe idee waar je al maanden op zit kon introduceren, en-ook al was er verkeer op je woon-werkverkeer naar huis-je beste vriend van de universiteit belde je op en je had een geweldige inhaalgesprek.
Hoe groot is de kans dat je sarcastisch terugsnauwt naar je echtgenoot, ruzie krijgt, een gespannen etentje hebt met de Joneses, en nog steeds boos naar bed gaat die avond, gegeven Omstandigheid A versus Omstandigheid B?
Het kan me niet schelen hoe redelijk, bedachtzaam, zelfverzekerd, emotioneel intelligent en vol wilskracht je denkt dat je bent, je bent gek als je denkt dat je kansen om constructief te reageren op de opmerking van je echtgenoot hetzelfde zijn onder die verschillende omstandigheden.
De context doet ertoe. Heel veel.
Emotioneel volwassen volwassenen begrijpen dat veel dingen die we als universele eigenschappen of vaardigheden beschouwen, eigenlijk zeer contextafhankelijk zijn. Van probleemoplossing en werkethiek tot fysiek uithoudingsvermogen en vrolijkheid, hoe we denken, voelen en ons gedragen wordt diepgaand beïnvloed door onze omgeving – zowel in het verleden als nu.
Natuurlijk betekent dit niet dat mensen geen individuele sterktes en zwaktes hebben, of dat individuele inspanning en wil er niet toe doen. Dat doen ze wel. Maar om aan te nemen dat dat alles is wat telt, is naïef en eigenlijk gevaarlijk.
Als je jezelf blijft vertellen dat je meer geduld moet hebben wanneer je echtgenoot sarcastische opmerkingen naar je maakt, negeer je alternatieve strategieën die veel nuttiger en effectiever zouden kunnen zijn-het beoefenen van assertieve communicatie, bijvoorbeeld, of het geven van prioriteit aan slaap en lichaamsbeweging als een vorm van emotiebeheersing en zelfzorg.
Het erkennen van de krachtige invloed van de omgeving op hoe we denken, voelen en ons gedragen is niet alleen een leuk inzicht; het is een cruciaal ingrediënt voor effectievere gewoonten en strategieën om goed te leven.
Hoe realistischer te worden over de invloed van de omgeving op ons en anderen
Hoe te oefenen met het zoeken naar de subtiele maar krachtige manieren waarop onze omgeving ons vormt.
Net zoals een goede architect weet dat het ontwerp en de indeling van een kantoorgebouw uiteindelijk van invloed zijn op de effectiviteit en het welzijn van de werknemers in het gebouw, begin dan te observeren hoe verschillende aspecten van uw omgeving en context u of andere mensen in uw leven beïnvloeden:
- Vindt u het vaak moeilijk om die bak ijs te weerstaan elke avond nadat de kinderen naar bed zijn gegaan? Misschien heeft het minder te maken met uw gebrek aan discipline, maar meer met het feit dat u elke week ijs koopt bij de kruidenier, waardoor het altijd beschikbaar en verleidelijk is aan het eind van een lange dag.
- Is uw vrouw altijd chagrijnig na het eten? Misschien heeft het minder te maken met haar persoonlijkheid en morele vezels, en een heleboel meer te maken met het feit dat je nog nooit een of twee avonden per week hebt aangeboden om het avondeten te maken.
- Heeft je peuter het moeilijk om op te letten tijdens verhaaltijd voor het slapen gaan? Misschien is het geen ontluikend geval van ADHD, maar heeft het iets te maken met het feit dat ze de hele dag naar hyperstimulerende tekenfilms op hun iPad kijken en Pat the Bunny dus begrijpelijkerwijs een beetje underwhelming lijkt.
Denk eraan: Wilskracht en discipline zijn geen strategieën; ze zijn een laatste redmiddel. Richt uw omgeving zo in dat ze bevorderlijker is voor uw doelen en u zult zelden al die wilskracht nodig hebben die u consequent overschat.
Alles wat u moet weten
Emotionele volwassenheid is niet iets wat we automatisch bereiken, simpelweg omdat we volwassen, opgeleid, succesvol, intelligent, of voldoende “gevorderd” zijn in een andere dimensie. Het vereist een zorgvuldige aandacht voor en cultivering van ons emotionele leven, iets wat de meesten van ons instinctief vermijden.
Denk flexibel. Leef experimenteel. En onderschat nooit de kracht van de omgeving.
Maar wat denk jij?
Emotionele rijpheid is een complex concept en ik heb zeker niet alle antwoorden. Dit zijn gewoon de eigenschappen die ik heb waargenomen en bewonderenswaardig en navolgenswaardig heb gevonden.
Wat zijn voor jou tekenen van emotionele volwassenheid? Wat heb ik gemist?