Versace: Why David Madson Didn’t Try to Escape Andrew Cunanan

Środowy odcinek The Assassination of Gianni Versace: American Crime Story wraca do niepokojącego początku wielkomiejskiego morderstwa Andrew Cunanana – kiedy to Cunanan zabił dwóch przyjaciół, Jeffa Traila i Davida Madsona, w Minnesocie. Ponieważ nie było żadnych świadków tych zbrodni – a wszyscy w nie zamieszani nie żyją – nie ma sposobu, aby dowiedzieć się, co dokładnie wydarzyło się w kwietniu 1997 roku w mieszkaniu Madsona, gdzie Trail został znaleziony zamordowany, lub podczas jazdy około 60 mil na północ do Rush City w maju, gdzie Madson został znaleziony martwy.

„Tom Rob Smith, scenarzysta, musiał wymyślić wiele z tego, co się wydarzyło w oparciu o to, co wiedzieliśmy z miejsca zbrodni i wiedzieliśmy o Andrew i Davidzie”, wyjaśnił producent wykonawczy American Crime Story Brad Simpson w podcaście Vanity Fair’s Still Watching w tym tygodniu. „Wiemy, że doszło do morderstwa, wiemy, że byli razem w samochodzie i wiemy, że David na końcu błagał o życie. Ale musieliśmy uzupełnić, co mogło się wydarzyć w tym czasie.”

View more

Zagadkowa sekwencja wydarzeń zawsze inspirowała jedno palące pytanie – dlaczego David Madson nie uciekł w dniach po zabójstwie Traila? W lipcu 1997 roku Newsweek stwierdził wprost, że „rola Madsona pozostaje trudna do rozgryzienia. Najwyraźniej nie podjął żadnego wysiłku, aby odejść”. Jeszcze bardziej mylące jest to, że „sąsiedzi widzieli dwóch mężczyzn spacerujących z psem Madsona dzień po morderstwie Traila.”

Współautorka Vanity Fair, Maureen Orth, zajęła się tą zagadką w swoim raporcie dla tego magazynu z 1997 roku. Gregg McCrary, starszy konsultant Threat Assessment Group i były agent specjalny F.B.I.’s Behavioral Sciences Unit, powiedział, że wpływ Cunanana na Madsona był „w pewnym stopniu syndromem sztokholmskim”, wyjaśniając, „ci seksualnie sadystyczni przestępcy mają zdolność do kontrolowania ludzi – niekoniecznie kontroli fizycznej. Wiele razy jest to po prostu ze strachu.”

„Mają szósty zmysł tego, kogo mogą manipulować i kontrolować,” powiedział McCrary. „Ich umiejętności interpersonalne są tak silne, a ich zdolność do namierzania ofiar, rozumienia ich potrzeb, zaspokajania tych potrzeb i spełniania ich, są tak rozwinięte, że w zamian te ofiary zawsze czują się zobowiązane.”

Nawet przed morderstwem Traila, Cunanan dał Madsonowi powód do strachu – twierdząc, że ma powiązania z mafią i „chwalił się, że zabije kogoś w dniu, w którym ta osoba opuściła więzienie, ponieważ doniósł na przyjaciela Andrew.” Cunanan i Madson poznali się w barze w San Francisco w 1995 roku, kiedy to Cunanan zauważył przystojnego architekta i posłał mu drinka. Orth doniósł, że związek eskalował przez następny rok, ale ochłodził się w 1996 roku, kiedy Madson podejrzewał Cunanana o to, co Newsweek nazwał „podejrzanymi interesami.”

Kiedy Cunanan poleciał do Minneapolis, przyjaciele Madsona powiedzieli, że architekt wydawał się niezadowolony z odebrania Cunanana na lotnisku. Inni przyjaciele powiedzieli People, że Cunanan wciąż był zauroczony Madsonem. Madson, z drugiej strony, „uważał, że Andrew był trochę podejrzany, skryty. David nie chciał być z nim sam na sam”. Według Ortha, Madson był jednak „rozjemcą, który unikał konfrontacji” i „chciał ratować ludzi” – cechy osobowości, które mogą również pomóc wyjaśnić, dlaczego Madson zachowywał się tak, jak się zachowywał.

„Te sześć dni, kiedy David był z Andrew, były dla mnie najbardziej fascynującą częścią tej historii, ponieważ, mam na myśli, co robisz jako człowiek, w zasadzie będąc porwanym po zobaczeniu czegoś takiego?” Cody Fern, który grał Madsona, powiedział Still Watching. „Jak przebrnąć przez sześć dni?” (Według książki Ortha, ciało Davida Madsona zostało znalezione 29 kwietnia – zaledwie dwa dni po zamordowaniu Jeffa Traila 27 kwietnia. Pierwotna autopsja wykazała, że śmierć Madsona nastąpiła w późniejszym tygodniu, ale w książce Vulgar Favors, Orth opisuje błędy w badaniach sądowych, które mogły doprowadzić do fałszywego raportu. Stub parkingowy pokazuje Andrew w Chicago najpóźniej do 1 maja – w drodze do domu Miglinów.)

Smith powiedział, że jeden naoczny świadek zaoferował kontekst o relacji duetu w dniach po morderstwie Traila: „Naoczny świadek widział ich dwóch idących razem, a David płakał, a Andrew rozmawiał z nim naprawdę szybko. Więc to naprawdę dało poczucie jednej osoby, która jest zrozpaczona, i jednej osoby, która próbuje nakłonić ich do wspólnej ucieczki.”

Fern powiedział, że aby przygotować się do roli, przeczytał ponad 50 pocztówek i listów, które Cunanan wysyłał Madsonowi – ilustrujących niesamowite oderwanie Cunanana od rzeczywistości. „Andrew pisał do Davida, kiedy podróżował lub udawał, że podróżuje. Był we Francji lub w Pradze. Sposób, w jaki komunikował się za pomocą listów, był bardzo jasny, że łączy ich szczególna więź. Nie wiedząc o wszystkim, co nastąpi później, był to początek pięknej historii miłosnej.”

W „Domu nad jeziorem” Smith pisze scenę, w której Madson rzeczywiście dostaje możliwość ucieczki. Po tym jak Cunanan i Madson opuszczają Minneapolis w Jeepie Madsona, zatrzymują się w przydrożnym barze i restauracji, aby się posilić. Porywacz i zakładnik siedzą, słuchając występu Aimee Mann na żywo, a Madson w końcu udaje się do toalety – gdzie wreszcie ma chwilę samotności.

„Kluczowym obrazem w całym utworze jest dla mnie moment, w którym David Madson prawie ucieka”, powiedział Smith. „Jest w toalecie w barze, patrzy przez okno na świat i widzi, że świat go omija. Można by pomyśleć, że kiedy zostałeś porwany przez mordercę, wolność będzie czymś niesamowicie ekscytującym – rozpaczliwie chcesz się do niej dostać.”

Ale dla Madsona, największą tragedią tych ostatnich godzin było to, że jako gej w latach 90-tych, świat zewnętrzny nie oferował dużo lepszej alternatywy. Smith wyjaśnia:

„Patrzy przez okno i myśli: 'Przed czym uciekam? Hańba? Nienawiść? Nie ma wolności”. Świat, który jest za tym oknem, przez które w każdym innym thrillerze wydostałby się i pobiegł z krzykiem po pomoc – nie ma żadnej pomocy. Ludzie, którzy przyjdą aresztować Andrew Cunanana, aresztują również jego, bo nie ma mowy, żeby uwierzyli, że nie miał nic wspólnego ze śmiercią Jeffreya Traila. 'Będą mnie nienawidzić tak jak jego, bo nienawidzili mnie wcześniej.’

Miesiące później Jean Rosen, właścicielka restauracji Full Moon Bar &, w której prawdziwy Cunanan i Madson jedli lunch, pamiętała, że widziała mężczyzn.

„Madson wydawał się nerwowy. Oglądał się przez ramię za każdym razem, gdy otwierały się drzwi wejściowe”, donosił L.A. Times. „Ale czegokolwiek się obawiał, nie wyglądało to na jego towarzysza.”