Tarczyca wysuszona w leczeniu niedoczynności tarczycy: Część I

Zanim przejdę dalej, muszę ujawnić: Nie używam desykowanej tarczycy (Armour Thyroid, Forest Laboratories Inc.) w zarządzaniu niedoczynnością tarczycy. Podobnie jak większość moich kolegów endokrynologów uważam, że zdesykalizowana tarczyca jest przestarzałą terapią i nie powinna być dłużej stosowana. Wytyczne opublikowane przez American Association of Clinical Endocrinologists i inne główne organizacje zawodowe zajmujące się endokrynologią wspierają to stanowisko.

Jednakże, jestem często pytany przez moich pacjentów o zdesykowaną tarczycę. Niektórzy z nich mówią mi, że członek rodziny, przyjaciel, alternatywny lekarz opieki lub inny znajomy powiedział im, że nie wierzą w lewotyroksynę i doradził im, aby być przełączane. To, wraz z kilkoma negatywnymi komentarzami pacjentów na tym blogu o lewotyroksynie, jest powodem, dla którego zdecydowałem się napisać o tym problemie szczegółowo teraz.

Desiccated tarczyca jest wykonana z suszonych i sproszkowanych gruczołów tarczycy zwierząt, produkt uboczny z udomowionych zwierząt hodowanych dla przemysłu mięsnego. Przez wiele lat w przeszłości, to był z powodzeniem stosowany w zarządzaniu niedoczynności tarczycy. Jednakże, gdy lewotyroksyna stała się dostępna, tarczyca wysuszona wypadła z łask. Ostatnio, nie było odrodzenie w użyciu desiccated tarczycy jako praktyków medycyny alternatywnej ogłosił korzyści z naturalnych ponad syntetycznych preparatów hormonów tarczycy.

Więc dlaczego ja i większość innych endokrynologów odmówić korzystania desiccated tarczycy?

Jest kilka powodów. Po pierwsze i najważniejsze, preparaty tarczycy mają niedopuszczalny poziom zmienności z partii na partię, często powodując niedopuszczalną zmienność hormonu stymulującego tarczycę. Obecne standardy USP określają, że ilość lewotyroksyny i liotyroniny w każdym 65 mg tarczycy powinna wynosić 38 mcg i 9 mcg, jednak rzeczywiste ilości znacznie się różnią. Zgodnie z American Society of Health-System Pharmacists Big Red Book, średnie stężenia lewotyroksyny i liotyroniny w każdym 60 mg tarczycy desykowanej wahały się od 8,8 mcg do 59 mcg i 7,9 mcg do 18 mcg, odpowiednio.

Częścią problemu jest to, że wielu producentów użyło zawartości jodu, a nie rzeczywistego hormonu tarczycy do standaryzacji swoich preparatów. Niektórzy producenci (np. Armour Thyroid) wykonują próby biologiczne, aby zmaksymalizować odtwarzalność z partii na partię. Jednak, jak wspomniano powyżej, zakres lewotyroksyny i liothyroniny może się znacznie różnić, nawet w produktach standaryzowanych przez bioassay zamiast zawartości jodu.

I i wielu endokrynologów są zaniepokojeni, gdy marka lewotyroksyny jest przełączany bez naszej wiedzy do innych marek lub z marki do generycznych. Ilekroć pacjent musi być przełączony z jednego produktu lewotyroksyny na inny, zawsze ponownie sprawdzamy TSH w ciągu kilku tygodni, aby potwierdzić, że dawka pozostaje optymalna. Nawet tak mała różnica jak 10% pomiędzy produktami lewotyroksyny o podobnym oznakowaniu może powodować duże różnice w odpowiedzi klinicznej mierzonej za pomocą TSH. W przypadku moich pacjentów przyjmujących lewotyroksynę, czasami zmieniam dawkę o zaledwie pół tabletki więcej lub mniej na tydzień

Jeśli uważamy, że niewielkie różnice pomiędzy różnymi produktami lewotyroksyny są istotne klinicznie, to znacznie większe różnice pomiędzy preparatami tarczycy są nie do zaakceptowania.

-To be continued-

AACE Thyroid Guidelines. Endocr Pract. 2002;8.

AHFS Drug Information. 68:36.04.

.