Niewierność nie jest dobra dla twojego małżeństwa, ale zdrada sama w sobie rzadko jest przyczyną rozwodu. Badania sugerują, że szczęśliwie poślubieni ludzie, którzy zdradzają (przy nadarzającej się okazji, a nie z powodu podstawowych problemów małżeńskich), zazwyczaj się nie rozstają. „Myślę, że pomysł, że niewierność jest główną przyczyną rozwodów jest przesadzony,” powiedziała Bente Træen, profesor psychologii na Uniwersytecie w Oslo w Norwegii, w wywiadzie dla Fatherly. „To raczej rozpad komunikacji i utrata miłości.”
Cheating był silnym i konsekwentnym predyktorem rozwodu w przeszłości, a badania bez zaskoczenia pokazują wyższą częstość występowania niewierności wśród rozwiedzionych osób w porównaniu do żonatych. Ale chociaż wiele badań potwierdza korelację pomiędzy niewiernością a rozwodem, bardziej uważne analizy wykazały, że korelacja ta raczej nie jest równoznaczna z przyczynowością. Po przeanalizowaniu ponad 1000 wywiadów, Træen odkrył, że głównymi powodami, dla których ludzie poniżej 50 roku życia rozważali zakończenie swoich związków były kłótnie i słabe życie seksualne, a nie zdrada.
„Seks, sam w sobie, nie jest głównym powodem rozpadu, ale seks w połączeniu z rozwijaniem miłości i intymności dla nowego partnera może nim być”, mówi.
Dlaczego więc tak wiele par podaje, że niewierność była powodem zakończenia ich małżeństwa? Paul Amato, emerytowany profesor socjologii na Pennsylvania State University, podejrzewa, że dzieje się tak dlatego, że odtrącony członek związku ma tendencję do zgłaszania niewierności jako przyczyny rozwodu, podczas gdy ten, który oszukiwał, uznaje, że jego lub jej romans był jedynie śmiertelnym ciosem dla i tak już słabnącego małżeństwa. Rzeczywiście, jedno z badań wykazało, że 42 procent niedawno rozwiedzionych respondentów stwierdziło, że ich małżonkowie uprawiali seks pozamałżeński, podczas gdy tylko 15 procent niedawno rozwiedzionych respondentów zgłosiło, że miało romans pozamałżeński. Możliwe, że osoby zdradzane nie dostrzegają podstawowych problemów, które spowodowały niewierność. „Perspektywy obojga małżonków różnią się” – mówi Amato, zauważając, że tylko w nielicznych przypadkach obie strony zdradzają.
Amato przeprowadził jedno z największych badań na ten temat, w którym prześledził małżeństwa 1475 osób w ciągu 17 lat. To, co było zaskakujące w wynikach, było tym, co bardzo szczęśliwe i bardzo nieszczęśliwe małżeństwa miały wspólne – ludzie rzadko oszukiwali. „Ludzie w absolutnie okropnych małżeństwach również nie angażują się w niewierność. Nie muszą szukać nowych partnerów. Sprawy są tak złe, że szybko się z nich wydostają” – mówi. „Złe małżeństwo samo w sobie jest czynnikiem popychającym.”
Zwykle pary, które tkwiły w długotrwałych, umiarkowanie nieszczęśliwych małżeństwach, potrzebują drugiej osoby, aby zabezpieczyć się przed odejściem. Kiedy jedna osoba to odkryje, reszta związku szybko się rozpada. „Nowy partner jest czynnikiem przyciągającym” – mówi Amato. „To wszystko jest częścią pakietu złych rzeczy, których nie da się zaplątać. W większości małżeństw nie można zrzucić winy na jedną rzecz.”
Jeśli chodzi o ludzi, którzy zdradzają i chcą pozostać w związku małżeńskim, jest pewna nadzieja. Ponieważ oszukiwanie samo w sobie nie jest zazwyczaj przyczyną rozwodu, zdrowe małżeństwo może się odbudować po utracie zaufania. Główną przeszkodą, według terapeutki małżeństw i rodzin Carrie Krawiec, jest społeczne piętno związane z powrotem winowajcy. „Ludzie naprawdę zmagają się z tym długo utrzymywanym przekonaniem, że muszą odejść, albo że ludzie będą ich osądzać, jeśli nie odejdą”, mówi Krawiec.
„Ale prawda jest taka, że wielu ludzi zostaje.”
.