Sztuki
Daty siedmiu znanych sztuk Sofoklesa nie są wszystkie pewne. W Ajaxie (447 p.n.e.) bohater, opisywany jako drugi po Achillesie, zostaje upokorzony (sprowadzony do niższej pozycji w oczach innych) przez Agamemnona i Menelaosa, gdy ci przyznają broń Achillesa Odyseuszowi. Ajax poprzysięga zemstę zarówno na greckich dowódcach, jak i na Odyseuszu. Tyle że bogini Atena sprawia, że wydaje mu się, iż atakuje Greków, podczas gdy w rzeczywistości atakuje owce. Kiedy uświadamia sobie, co zrobił, jest tak zdenerwowany, że popełnia
Reproduced by permission of
samobójstwo. Właściwy pochówek urządza mu dopiero Odyseusz, który stara się mu to umożliwić.
Tytułowa bohaterka Antygony (442-441 p.n.e.) jest młodą księżniczką, której wuj, król Kreon, zabronił pochować brata Polinejkesa. Jej brat, chcąc przejąć tron po swoim bracie Eteoklesie, zabił w walce Eteoklesa i sam zginął. Antygona została zinterpretowana jako ukazanie konfliktu między oddaniem rodzinie a oddaniem państwu. W Trachiniach (437-432 p.n.e.) żona Heraklesa, Deianira, niepokoi się piętnastomiesięczną nieobecnością męża. Deianira wysyła mu zatrutą szatę, która według niej ma magiczną moc przywracania utraconej miłości. Jej syn, Hyllus, i mąż potępiają ją przed śmiercią, a ona sama popełnia samobójstwo. W sztuce tej Sofokles opisuje trudną sytuację osoby, która nie chcąc, rani tych, których kocha.
Edyp Rex (429 p.n.e.), przez wielu uważany za największą sztukę wszech czasów, nie jest o seksie czy morderstwie, ale o zdolności człowieka do przetrwania cierpienia niemal nie do zniesienia. Edypowi przytrafia się najgorsze ze wszystkiego: nieświadomie zabija własnego ojca, Lajosa, a po zabiciu Sfinksa zostaje wydany za mąż za własną matkę, Jokastę. Kiedy plaga (choroba wywoływana przez bakterie, która szybko się rozprzestrzenia i może spowodować śmierć) w Tebach zmusza go do konsultacji z wyrocznią (osobą, przez którą według wierzeń przemawia bóg), odkrywa, że to on sam jest przyczyną plagi. Sofokles stawia pytanie o sprawiedliwość – dlaczego na świecie istnieje zło i dlaczego człowiek, który jest w gruncie rzeczy dobry, cierpi? Odpowiedź znajduje się w idei wału – równowagi, porządku, sprawiedliwości. Świat jest uporządkowany i kieruje się naturalnymi prawami. Bez względu na to, jak dobry lub jak dobrze myślący człowiek może być, jeśli złamie naturalne prawo, zostanie ukarany i będzie cierpiał.