Wszystkie formy życia na ziemi, w tym ludzie, są stale poddane uniwersalnej sile grawitacji, a tym samym siłom pochodzącym z wnętrza i otoczenia ciała. Poprzez badanie interakcji tych sił i ich skutków, forma, funkcja i ruch naszych ciał mogą być badane i wynikające z tego wiedzy stosowane w celu promowania jakości życia. Pod wpływem grawitacji i innych obciążeń oraz pod kontrolą układu nerwowego, ruch człowieka jest osiągany poprzez złożoną i wysoce skoordynowaną mechaniczną interakcję pomiędzy kośćmi, mięśniami, więzadłami i stawami w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego. Jakikolwiek uraz lub uszkodzenie któregokolwiek z poszczególnych elementów układu mięśniowo-szkieletowego zmieni mechaniczną interakcję i spowoduje degradację, niestabilność lub niepełnosprawność ruchu. Z drugiej strony, właściwa modyfikacja, manipulacja i kontrola środowiska mechanicznego może pomóc w zapobieganiu urazom, korygowaniu nieprawidłowości oraz przyspieszeniu gojenia i rehabilitacji. Dlatego zrozumienie biomechaniki i obciążenia każdego elementu podczas ruchu z wykorzystaniem analizy ruchu jest pomocne w badaniu etiologii chorób, podejmowaniu decyzji o leczeniu i ocenie efektów leczenia. W niniejszym artykule dokonano przeglądu historii i metodologii biomechaniki ruchu człowieka oraz metod teoretycznych i eksperymentalnych opracowanych na potrzeby badania ruchu człowieka. Przykłady analizy ruchu różnych grup pacjentów, protez i ortez, a także sportów i ćwiczeń są wykorzystywane do zademonstrowania zastosowania biomechanicznych i opartych na stereofotogrametrii badań analizy ruchu człowieka do rozwiązywania problemów klinicznych. Sugeruje się, że dalsze badania biomechaniki ruchu człowieka i jej zastosowań klinicznych będą korzystać z integracji istniejących technik inżynierskich i ciągłego rozwoju nowych technologii.
.