Abstract
Regiony jałowe na świecie zajmują 26-35% powierzchni lądowej Ziemi. Ten szeroki zakres odzwierciedla różne definicje oparte na warunkach klimatycznych, typach roślinności lub potencjale do produkcji żywności. Znaczna część tych terenów leży pomiędzy 15° a 30° szerokości geograficznej (rysunek 4.1). Tutaj powietrze unoszące się w górę wzdłuż międzyzwrotnikowej strefy konwergencji obniża się, tworząc półstałe komórki wysokiego ciśnienia, które dominują w klimacie pustyń tropikalnych. Adiabatyczne ocieplenie powietrza podczas opadania, w połączeniu z intensywnym promieniowaniem przy bezchmurnym niebie, skutkuje uciążliwym upałem w okresie dużego nasłonecznienia. Pustynie tropikalne graniczą na niższych szerokościach geograficznych z półsuchymi obszarami trawiastymi, które w miarę wzrostu opadów letnich łączą się z sawannami tropikalnymi. I odwrotnie, opady zimowe na pustyniach wzrastają w wyższych szerokościach geograficznych, a w regionach przybrzeżnych bardziej widoczne stają się wiecznie zielone drzewa i krzewy śródziemnomorskich regionów klimatycznych. W Azji pustynie tropikalne stanowią południową granicę rozległych pustyń umiarkowanych we wnętrzu kontynentu.