Byłam w około 37 tygodniu ciąży z moim pierwszym dzieckiem. Pracowałam w niepełnym wymiarze godzin w pracy, która obejmowała jazdę po całym mieście, a także siedzenie w krzesłach wielkości dziecka przez wiele godzin na raz. Czułam się ogromna i niewygodna, a będąc początkującą w porodzie, byłam niespokojna o to, kiedy powiadomić mój zespół porodowy, że nadszedł czas na dziecko. Pamiętam, jak stałam w kuchni naszego eklektycznie urządzonego mieszkania z jedną sypialnią, układając lasagne, którą zamierzałam pożreć w bardzo bliskiej przyszłości i… poczułam w brzuchu uczucie, które kazało mi przestać. Moje ciało wydawało się prosić o moją uwagę. To nie był strzelający ból, ani zapierające dech w piersiach uczucie, to było: hang-on-a-second, let me sit down for a minute pain in my lower back and abdomen that lasted no longer than 30 seconds, but it felt different than any other pregnancy related sensation I’d had until that point.
Nie miałam pojęcia czym jest prodromalny poród. Nigdy nie słyszałam słowa prodrom. Zajęło mi nawet kilka prób wypowiedzenia go poprawnie, kiedy dowiedziałam się o nim na szkoleniu dla douli 2,5 roku później.
Niemal każdej nocy przez ostatnie 3 tygodnie mojej pierwszej ciąży czułam ten sam rodzaj skurczów przez 3-5 godzin każdej nocy, między 19:00 a 12:00. W pierwszym tygodniu mierzyłam nawet czas trwania niektórych z nich, zauważając, że były one oddalone od siebie o 10-15 minut, czasami stawały się bardziej regularne, ale zawsze kończyły się około północy. Poszłam nawet do szpitala, nie raz, ale DWA razy, tylko po to, by powiedziano mi, że nie jestem na tyle zaawansowana we wczesnym etapie porodu, by zostać. Szczerze mówiąc, byłam zdruzgotana tym, że kazano mi wracać do domu, ale z perspektywy czasu cieszę się, że miałam te dodatkowe dni, aby pozwolić mojemu ciału zacząć wszystko na własną rękę.
Ten artykuł daje świetny opis i kilka przykładów porodu prodromalnego:
Poród prodromalny jest zwykle definiowany jako poród, który zaczyna się i kończy, czasami na wiele dni. Poród prodromalny czuje się jak prawdziwy poród, działa jak prawdziwy poród i pod wieloma względami jest prawdziwym porodem. Niestety, w końcu się zatrzymuje i nie skutkuje urodzeniem dziecka tak jak poród aktywny.
Dodam jednak, że poród prodromalny JEST częścią prawdziwego porodu. Jest to jeden z wielu sposobów, w jaki organizm przygotowuje się do urodzenia dziecka. Jest ważny, może być dokuczliwy i niewygodny, i stanowi aktywny krok w kierunku końcowego celu, jakim jest posiadanie dziecka w ramionach. Zdradliwą częścią jest to, że nie ma sposobu, aby powiedzieć, jak długo twoje ciało będzie prodromować zanim zacznie się aktywny poród. Ciąża, szczególnie ostatnie tygodnie, jest delikatną i często frustrującą grą na przeczekanie, która jest trudna dla nas, którzy żyjemy w kulturze ceniącej natychmiastowość.
Dokładne przyczyny porodu prodromalnego nie są jasne. W niektórych przypadkach może się okazać, że dziecko nie znajduje się w optymalnej pozycji, a Twoje ciało pracuje nad tym, aby je obrócić powoli, ale pewnie. Jednak to, że doświadczasz porodu prodromalnego nie oznacza, że Twoje dziecko jest w nieoptymalnej pozycji. Każde ciało jest inne i każdy poród jest wyjątkowy, czasami poród prodromalny jest po prostu częścią sposobu, w jaki twoje ciało przygotowuje się do porodu.
Cokolwiek jest tego powodem, najlepsza rada, jaką słyszałam na temat tego, jak radzić sobie z porodem prodromalnym, pochodzi od Thérèse Hak-Kuhn, założycielki toLabor: po prostu rób swoje.
Rób swoje – wykonuj codzienne czynności, uznając sygnały swojego ciała i dbając o siebie w sposób, który jest dla ciebie najlepszy. Dla niektórych może to być przygotowanie i cieszenie się miłym posiłkiem ze swoim partnerem, przytulenie się z książką i filiżanką herbaty, obejrzenie filmu, poproszenie partnera o masaż stóp lub umówienie się na akupunkturę. Cokolwiek zrobisz, weź głęboki oddech, cofnij się o krok i zwolnij. Wkrótce będziesz potrzebować całej swojej energii, gdy sprowadzisz na świat to dziecko.
.