Krytyczna rola George’a Washingtona podczas Wojny Rewolucyjnej, Konwencji Konstytucyjnej i jego dwóch kadencji jako pierwszego prezydenta Stanów Zjednoczonych doprowadziła do tego, że w końcu otrzymał nieformalny tytuł „Ojca swojego kraju”. Etykieta ta, podobna do łacińskiego zwrotu Patres Patriae, czyli Ojciec Ojczyzny, honoruje Waszyngtona jako główną postać w założeniu narodu.
Odniesienia do Waszyngtona jako narodowej postaci ojca rozpoczęły się po jego wyborze na głównodowodzącego w 1775 roku. 27 stycznia 1776 r. Levi Allen, młodszy brat Ethana Allena, napisał do Waszyngtona, nazywając go „naszym politycznym ojcem i głową wielkiego narodu „1. 26 listopada 1777 r. Henry Knox napisał do Waszyngtona, że „naród amerykański patrzy na ciebie jak na swego ojca i w twoje ręce powierza wszystko „2. Nie jest jednak jasne, kto pierwszy nazwał Waszyngtona ojcem jego kraju. Termin ten został po raz pierwszy użyty w almanachu wydanym w 1778 roku w Lancaster w Pensylwanii. Na okładce ogłoszono Waszyngtona „Des Landes Vater” lub „Ojcem Kraju „3
Istnieją dowody, które sugerują, że Henry Knox był pierwszą znaczącą postacią, która zastosowała ten tytuł do Waszyngtona. W liście do Waszyngtona, napisanym 19 marca 1787 roku, Knox namawiał go do wzięcia udziału w nadchodzącej Konwencji Konstytucyjnej. Knox napisał, że udział Waszyngtona w udanej konwencji „podwójnie uprawni Cię do chwalebnego republikańskiego epitetu – Ojca Twojego Kraju „4
Do czasu inauguracji Waszyngtona jako prezydenta w 1789 roku używanie tego tytułu stało się bardziej powszechne. Podczas podróży Waszyngtona do Nowego Jorku na inaugurację, gazeta z Pensylwanii określiła go mianem „Ojca ludu” i „Ojca jego kraju”. Urzędnicy z Nowego Jorku, Connecticut i Massachusetts, jak również różni korespondenci, pisali do Waszyngtona z podobnymi tytułami.
Termin ten stał się również popularny w głównym nurcie kultury amerykańskiej. W swoim bestsellerze Life of Washington, Mason Locke Weems napisał, że Waszyngton zasłużył na „ten najdroższy i najlepszy ze wszystkich przydomków, 'ojciec swego kraju'”. Poeta Henry Wadsworth Longfellow i kaznodzieja William E. Channing zawarli ten termin w swoich pracach poświęconych Waszyngtonowi. W 1824 roku Rembrandt Peale ukończył portret Waszyngtona zatytułowany „Patriæ Pater.”
Zagraniczni obserwatorzy, którzy podziwiali Waszyngtona, również używali tego określenia. Szkocki polityk David Steuart Erskine, hrabia Buchan, napisał o Waszyngtonie jako o „ojcu i założycielu Stanów Zjednoczonych „5
Richard Lim
Notatki:
1. Levi Allen do Jerzego Waszyngtona, 27 stycznia 1776. The Papers of George Washington Digital Edition, red. Theodore J. Crackel, et al, Charlottesville: University of Virginia Press, Rotunda, 2007-.
2. Henry Know do George’a Washingtona, 26 listopada 1777. The Papers of George Washington Digital Edition, red. Theodore J. Crackel, et al, Charlottesville: University of Virginia Press, Rotunda, 2007-.
3. Wick, Wendy C. „George Washington, an American Icon: The Eighteenth-Century Graphic Portraits,” (Charlottesville: University Press of Virginia, 1982), 9.
4. Henry Knox do George’a Washingtona, 19 marca 1787. The Papers of George Washington Digital Edition, red. Theodore J. Crackel, et al, Charlottesville: University of Virginia Press, Rotunda, 2007-.
5. Maxims of Washington, ed. Frederick Schroeder (New York: D. Appleton and Company), 1909, vii.
5.