Natalie Frank, doktor psychologii klinicznej, specjalizuje się w psychologii dziecięcej i zdrowiu behawioralnym.
Jak mówi żart: „Zadaj psychologowi pytanie, a zawsze otrzymasz w zamian pytanie”.
„Dlaczego mamy emocje?”
„Dlaczego chcesz wiedzieć?”
„Dlaczego musisz na to odpowiedzieć?”
„Czy jest jakiś powód, dla którego nie chcesz?”
„Dlaczego po prostu nie odpowiesz na pytanie?”
„Czy to cię denerwuje?”
„Dlaczego na wszystkie moje pytania odpowiadasz innymi pytaniami?”
„Czy uważa Pan, że musi Pan znać przyczyny wszystkiego, aby czuć się bezpiecznie?”
Jak można sobie wyobrazić, w tym momencie sesji terapeutycznej, klient prawdopodobnie zacznie krzyczeć i być może nawet wyrwie się z pokoju, uciekając daleko, aby nigdy nie wrócić. Prawdę mówiąc, choć psychologowie pytają i odpowiadają na ważne pytania dotyczące wielu tematów, takich jak zachowanie, funkcjonowanie umysłu, osobowość, przyczyny uprzedzeń, psychologiczne reakcje na terroryzm, jak nauczyć dziecko radzić sobie ze stratą i wszystko pomiędzy. Po przeszukaniu zarówno popularnych, jak i naukowych źródeł w Internecie stworzyłem listę pytań, które wydają się być zadawane najczęściej przez zwykłych ludzi.
Podczas gdy przeprowadzono wiele badań dotyczących mechaniki śnienia i jego związku ze snem REM, pytanie dlaczego śnimy wciąż pozostaje bez odpowiedzi. Niektórzy badacze uważają, że śnienie mogło wyewoluować z powodów fizjologicznych. Osoby te sugerują, że sny mogą być tylko bezsensownym efektem ubocznym aktywności, która występuje w neuronach podczas snu REM.
Inni teoretyzują, że sny pełnią ważną funkcję i w rzeczywistości badania wykazały, że sen REM i śnienie mogą pełnić ważne funkcje zdrowotne. W kilku badaniach wykazano, że kiedy ludzie byli budzeni podczas snu REM i nie pozwalano im śnić, mieli szereg negatywnych efektów fizycznych i psychologicznych, w tym tendencję do psychozy.
Istnieje wiele teorii dotyczących tego, dlaczego śnimy. Freud wierzył, że sny były sposobem na działanie popędów i pragnień, które były uważane za niedopuszczalne przez społeczeństwo. Bardziej aktualni teoretycy twierdzą, że sny są podstawowym środkiem utrwalania wspomnień w mózgu, rozwiązywania problemów i radzenia sobie z silnymi emocjami. Brak świadomego nadzoru podczas śnienia, który pozwala na dziwaczne i niekontrolowane obrazy i sceny, które pojawiają się w naszych snach, został wskazany jako powód, dla którego możemy generować nowe rozwiązania, o których nie myśleliśmy na jawie. Inni wierzą, że sny mają funkcję katarktyczną, pozwalając nam wyrażać emocje w bezpieczny sposób, co skutkuje ulgą w cierpieniu spowodowanym konfliktami emocjonalnymi w naszym życiu.
Kilka innych teorii na temat śnienia dotyczy wspomnień i przetwarzania informacji. Na przykład badacze wierzą, że sny służą jako środek sortowania przez wszystkie wspomnienia, które stworzyliśmy w ciągu dnia i oddzielają te ważne, które mają być zachowane od tych nieistotnych, które nie są przechowywane. Podobnie, sny mogą pozwolić nam na konsolidację informacji z przeszłości i teraźniejszości w celu przygotowania się na przyszłość. W ten sposób sny mogą pozwolić nam przygotować się z wyprzedzeniem na różne wyzwania, którym musimy stawić czoła.
Niektóre z najnowszych badań wykazały, że śnienie jest związane z przetwarzaniem przez mózg ostatnich wspomnień. Jest to pierwszy krok w kierunku określenia poza teoretycznymi funkcjami, jakie pełnią marzenia senne. Istnieje również nadzieja, że informacje te mogą pomóc w opracowaniu rodzaju pasywnej terapii zachęcającej do tworzenia pamięci i przetwarzania emocji.
Czym jest inteligencja jest jednym z wielkich pytań psychologii. Inteligencja jest badana od pokoleń, a opinie na temat tego, jak najlepiej ją zdefiniować, zmieniały się i mnożyły w tym czasie. Prawdopodobnie najbardziej ogólna definicja inteligencji stwierdza, że jest to zdolność do zdobywania i wykorzystywania wiedzy i umiejętności. Przez lata różni ludzie sugerowali, że inteligencja obejmuje takie czynniki, jak zdolność rozumowania, logicznego myślenia, adaptacji, uczenia się, planowania i rozwiązywania problemów, a niektórzy włączali empatię i zrozumienie, samoświadomość, wiedzę emocjonalną i kreatywność jako części inteligencji.
Najnowsza tendencja w definiowaniu inteligencji postrzega ją jako serię zdolności lub jako obejmującą inteligencje wielorakie. Teorie te biorą pod uwagę aspekty zdolności, w których ludzie mogą być wyjątkowi, ale które nie zostały uwzględnione w bardziej tradycyjnych definicjach tego konstruktu, mających tendencję do uwzględniania jedynie zdolności językowych i matematycznych.
Jednym z pierwszych, który zaproponował teorię inteligencji wielorakich, był Robert Sternberg. Stwierdził on, że inteligencja składa się z trzech czynników: inteligencji analitycznej, inteligencji twórczej i inteligencji praktycznej.
Później Howard Gardner stworzył teorię inteligencji wielorakich, która stała się powszechnie szanowana w ostatnich latach. Stwierdził on, że istnieje dziewięć różnych typów inteligencji, które pozwalają nam uczyć się o sobie i o tym, jak funkcjonować w świecie. Podczas gdy wszyscy posiadamy każdy z tych typów inteligencji, każda osoba różni się pod względem wzorca, który jest najsilniejszy. Rodzaje inteligencji to:
- Wizualno-przestrzenna
- Ciało-Kinestetyczna
- Muzyczna
- Interpersonalna
- Intrapersonalna
- Lingwistyczna
- Logiczna-.Matematyczna
- Naturalistyczna
- Ekstencjalna
W przyszłości, jest prawdopodobne, że nowe rodzaje inteligencji zostaną zaproponowane i zaakceptowane jako część tego, co daje nam zdolność uczenia się i stosowania tego, czego się uczymy, do sposobu, w jaki funkcjonujemy w różnych obszarach naszego życia. Już teraz istnieje duże zainteresowanie inteligencją emocjonalną, a inni zaproponowali, że może istnieć inteligencja duchowa, inteligencja seksualna i inteligencja cyfrowa.
Jedna rzecz jest jasna w odniesieniu do sposobu definiowania inteligencji, jest to ocena oparta na opiniach najbardziej szanowanych teoretyków w tej dziedzinie, a nie na algorytmie. Większość ekspertów pracujących nad bardziej uniwersalną definicją inteligencji stwierdza, że powinna ona zawierać co najmniej trzy główne składniki: Rodzaj inteligencji praktycznej (street smarts), inteligencję obejmującą samoświadomość i samozrozumienie (inteligencja emocjonalna) oraz inteligencję obejmującą zrozumienie innych (mądrość, empatia). Jeśli chodzi o to, jakie inne aspekty są zaangażowane w inteligencję, może to być pozostawione najpierw zdefiniowaniu celu inteligencji, a następnie określeniu, jakie praktyczne funkcje i zdolności są potrzebne do osiągnięcia tego celu.
Postrzeganie pozazmysłowe lub ESP jest kontrowersyjnym tematem w psychologii. Zasadniczo ESP jest definiowane jako świadomość świata, która jest uzyskiwana poprzez środki inne niż zmysły. Podczas gdy wielu naukowców odrzuca istnienie ESP, ku zaskoczeniu wielu akademików, istnieje zbiór dowodów naukowych, które mogą sugerować, że ESP jest prawdziwe, chociaż wielu stwierdziło, że metodologia użyta do zebrania tych danych była błędna. Minimalnie, krytycy twierdzą, że przypadki zgłoszonego ESP są bardziej prawdopodobne jako wynik wyjątkowo dobrze rozwiniętej zdolności do czytania innych ludzi i sygnałów przyszłych wydarzeń.
Wiele osób wierzy w ESP i duża liczba tych osób wierzy, że rzeczywiście doświadczyła jakiejś formy tego lub innego rodzaju zjawisk parapsychicznych. Istnieją tysiące raportów przypadków dokumentujących ESP, które zostały zebrane przez naukowców społecznych. Niektórzy z czołowych naukowców w psychologii i innych dziedzinach wierzyli w doświadczenia psychiczne, w tym William James, Carl Jung i nagrodzony Noblem fizjolog Charles Richet.
Takie anegdotyczne dowody nadal są ustanawiane pomimo sceptyków w społeczności naukowej, którzy szydzą z istnienia tego typu doświadczeń psychicznych. Krytycy anegdotycznych dowodów, przypisują te raporty niskiemu IQ i naiwności ze strony tych, którzy twierdzą, że posiadają te zdolności. Jednak badania wykazały, że nie ma związku pomiędzy wiarą w istnienie zdolności parapsychicznych a niskim IQ lub słabymi zdolnościami rozumowania. W rzeczywistości wykazano, że wykształcenie i IQ są pozytywnie związane z ESP.
Chociaż natura ESP sprawia, że jest ono trudne do naukowego zbadania, Daryl Bem przedstawił dowody na istnienie ESP z przeprowadzonych przez siebie badań (Bem, 2011). W tym artykule, wyniki dostarczyły wsparcia dla dwóch rodzajów ESP, które autor nazwał prekognicją (świadoma świadomość poznawcza) i przeczuciem (afektywne przeczucie) przyszłych wydarzeń, które nie mogły być przewidziane w żaden inny sposób. Zbierał on i kodował dane przed czasem, w którym przewidywane wydarzenie miało nastąpić. Artykuł zawierał wyniki dziewięciu różnych eksperymentów z udziałem ponad 1000 uczestników.
Niestety, wyniki te nie mogły być powtórzone przez innych badaczy, a nawet przez samego Bema. W serii siedmiu badań, Galak i współpracownicy, (2012), nie znaleźli żadnych znaczących efektów, które wspierały początkowe badania Bema. Co więcej, dokonali oni metaanalizy wszystkich prób replikacji, które zostały przeprowadzone i stwierdzili, że wielkości efektów zasadniczo wynosiły zero. Jednocześnie autorzy ci zauważają, że ich próba replikacji różniła się od metodologii Bema na trzy różne sposoby, co mogło wpłynąć na ich zdolność do znalezienia różnic. Nie wykluczyli oni równie” mo „liwości istnienia ESP i innych zdolności parapsychicznych. Stwierdzili, że wierzą, iż nie został stworzony zestaw warunków, które pozwoliłyby na wiarygodne zmierzenie tych zdolności.
Pojawia się pytanie, czy surowe wymagania dla badań psychologicznych mogą nakładać ograniczenia na to, co może być ustalone w odniesieniu do ESP i zjawisk psychicznych. Chociaż akceptowane jako najlepsze obecnie kryteria dla badań, metodologia ta sprawia, że odkrycie i ustalenie nowych zjawisk psychicznych, które nie są mocno oparte na wcześniejszych badaniach, jest prawie niemożliwe. Inni badacze poszukuj¡ innych dyscyplin, aby opracowa¢ sposoby pomiaru mo „liwych zjawisk psychicznych, w tym mechaniki kwantowej. Proponowane są potencjalne metodologie, które mogą pozwolić na udowodnienie ESP w sposób, który byłby do zaakceptowania przez główny nurt nauki (np. Klein & Cochran, 2017).
Wiemy, że w zmianie lub motywowaniu zachowań lepiej reagujemy na marchewkę niż kij. Używanie nagród, aby pomóc nam w rzeczach, których potrzebujemy, ale możemy nie chcieć, jest skutecznym sposobem na utrzymanie się na właściwej ścieżce. Pierwszym krokiem jest określenie, co jest dla Ciebie wystarczająco satysfakcjonujące, aby pomóc Ci się zmienić. Wymień cztery lub pięć nagród, o których wiesz, że będziesz pracował, aby je zdobyć.
Jeśli stwierdzisz, że nagrody nie są tak motywujące, jak tego potrzebujesz, lub nadal nie udaje Ci się osiągnąć celów, które sobie wyznaczyłeś, możesz wykorzystać czynności, które lubisz i które są naturalną częścią Twojego dnia. W szczególności interakcje społeczne mogą być naprawdę użytecznym motywatorem. Jeśli skończysz jakieś zadanie, pozwól sobie zadzwonić do przyjaciela lub członka rodziny, z którym uwielbiasz rozmawiać przez 15 minut. Jeśli posprzątasz pokój, którego unikałeś, pozwól sobie na spotkanie z kimś na kolację.
Czy uwielbiasz czytać, biegać lub oglądać telewizję? Użyj tych działań, aby wzmocnić swoje udane osiągnięcie celu. Kluczem jest nie pozwolić sobie na te regularnie zaplanowane działania, chyba że spełnisz cel, który wyznaczyłeś, więc nie mogą one stać się środkiem prokrastynacji i mogą służyć jako nagroda dla Ciebie. Jeżeli ty wciąż nie jesteś pomyślny lub czujesz przytłoczony, łamiesz zadania na mniejsze segmenty i dajesz sobie małą nagrodę za osiągnięcie każdego kroku.
Dla ten metody być pomyślny, ty musisz być bardzo konkretny w twój celach i zachowaniach ty chcesz zmieniać. „Bądź bardziej towarzyski” nie jest mierzalnym działaniem i dlatego nie będziesz wiedział dokładnie, kiedy powinieneś dać sobie nagrodę. „Zadzwoń dziś do dwóch przyjaciół”, „Zidentyfikuj pięć możliwych wydarzeń towarzyskich, w których chcesz wziąć udział w tym tygodniu”, „Weź udział w dwóch z tych wydarzeń” to cele, które można łatwo określić. Zacznij od łatwych zadań, które wiesz, że będziesz miał mały problem z osiągnięciem, a następnie przejść do trudniejszych zadań, aby dać sobie kilka doświadczeń sukcesu przed podjęciem trudnych rzeczy.
While pozytywne wzmocnienie, dając sobie coś chcemy za osiągnięcie celu, jest najbardziej satysfakcjonujące, negatywne wzmocnienie może być również używany, jeśli dodatkowa motywacja jest potrzebna. Nie jest często pewne zamieszanie o negatywnym wzmocnieniu, ponieważ wiele osób zobaczyć wzmocnienie jako zawsze przyjemne i widząc negatywne wzmocnienie jako kara. W rzeczywistości, kara i negatywne wzmocnienie są dwie różne rzeczy. Kara jest dodanie czegoś awersyjne do zmniejszenia zachowania. Wzmocnienie z drugiej strony, zawsze zwiększa zachowanie. Termin negatywne odnosi się do usuwania coś nieprzyjemnego do zwiększenia behavior.
Więc, jeśli trzeba wysłać CV w dla aplikacji pracy i zostały unikając go, mają znajomego zadzwonić lub tekst co kilka godzin, aby zapytać, czy zrobiłeś to i surowo przypomnieć, że trzeba to zrobić. To prawdopodobnie będzie służyć do motywowania do wysyłania w CV, aby uzyskać je zatrzymać nazywając i przypominając ci. Usunięcie irytujących rozmów telefonicznych negatywnie wzmacnia cię za wykonanie zadania. Te dwa typy wzmocnienia, używane razem mogą skutecznie motywować cię do zmiany wielu różnych typów zachowań.
To pytanie było stawiane przez dziesięciolecia, chociaż w tym czasie jest ogólnie przyjęte, że jedno nie jest ważniejsze od drugiego, ale że oba działają razem i wpływają na siebie nawzajem. Pytania, które dotyczą natury i wychowania w tym momencie dotyczą tego, jak każde z nich jest ważne w tym, czego doświadczamy i co wyrażamy i jak one ze sobą współpracują. Na przykład, uważa się, że inteligencja ma komponent genetyczny. Tak więc, dziecko rodzi się z pewną genetyczną predyspozycją do posiadania pewnego poziomu inteligencji. Ale to nie jest koniec historii.
Wielu ekspertów twierdzi, że istnieje neuroplastyczność w mózgu minimalnie u małych dzieci, jeśli nie u każdego w ciągu całego życia. Oznacza to, że nasze mózgi mogą tworzyć nowe połączenia, aby zrekompensować urazy i choroby oraz reagować na zmiany w środowisku. Uważa się, że inteligencja może być w pewnym stopniu zmieniona jako funkcja neuroplastyczności. Tak więc środowisko, w którym dziecko się wychowuje i wszystko, z czym się styka, będzie miało wpływ na jego fizjologiczne predyspozycje.
Genetyczny składnik inteligencji oznacza, że jeden lub oboje rodzice są prawdopodobnie również inteligentni. Zwiększa to prawdopodobieństwo, że zapewnią oni stymulujące i wzbogacające środowisko dla swojego dziecka, które dodatkowo wzmocni jego predyspozycje. Ale wykazano również, że dzieci aktywnie poszukują sytuacji, które będą wspierać ich predyspozycje. Tak więc inteligentne dzieci będą poszukiwać sytuacji, które pozwolą im wykorzystać i wzmocnić swoją inteligencję, a także będą poszukiwać innych inteligentnych dzieci, z którymi będą mogły wchodzić w interakcje. Wszystkie te rzeczy wpływają na inteligencję dziecka bezpośrednio i poprzez sposób, w jaki wchodzą w interakcje.
© 2018 Natalie Frank
seifu jado on December 05, 2018:
what is ESP Real?
Natalie Frank (autor) from Chicago, IL on September 12, 2018:
Wszyscy potrzebujemy przerwy od tego, co robimy bez względu na to, co to jest i wszyscy słuchamy innych problemów w jakiś sposób w naszym życiu. Tak, często mam ochotę powiedzieć: „Wiesz co? Oto 100 dolarów, jak o ty słuchać mój problemy dla chwilę.” Myślę, że ci w tym zawodzie potrzebują swoich własnych terapeutów zarówno po to, aby pozostać uziemionym w oparciu o indywidualne problemy, które mają, tak jak my wszyscy, jak również po to, aby odreagować i wyrzucić energię, którą budują z potrzeby bycia „na” pomaganiu innym przez cały czas. Uważam, że wszyscy powinniśmy mieć przydzielonego terapeutę przy urodzeniu, do którego zawsze możemy się zwrócić, kiedy potrzebujemy porozmawiać 🙂 Thanks for stopping by Ana Maria and for taking the time to comment.
Ana Maria Orantes from Miami Florida on September 11, 2018:
Czy kiedykolwiek zmęczysz się problemami ludzi. Moja przyjaciółka Dr nice powiedziała mi, że czasami ma ochotę pójść do psychologa, ale nie idzie, bo wstydziła się iść do innego psychologa na własne problemy. Ja uważam, że . Dobrze jest pójść do innego psychologa. W niektórych instytucjach mają rozmowy grupowe, aby realest obciążenie, które ludzie opuszczają.
Natalie Frank (autor) z Chicago, IL w dniu 10 września 2018 r.:
Dzięki, Ana. Cieszę się, że podobał Ci się artykuł. Masz rację – chociaż mogą istnieć podobieństwa, kiedy przychodzi do tego, że każdy ma unikalną osobowość. Myślę, że to część tego, co sprawia, że ludzie są tak fascynujący.
Ana Maria Orantes z Miami Florida 09 września 2018:
Dzień dobry miss Natalie Frank. Podoba mi się Pani artykuł. Gratuluję osiągnięć w kwestiach fizjonomicznych. Ma Pani rację w wielu kwestiach. Każdy człowiek ma niepowtarzalną osobowość. Niektóre problemy są na zawsze indywidualne.
Natalie Frank (autor) from Chicago, IL on August 13, 2018:
Jak myślisz, dlaczego nie potraktowałabyś ich w ten sposób, Peggy (: Jest wiele tematów, o których wielu ludzi nie pomyślałoby, że psychologia skupia się w nich, a które są całkiem interesujące. Miałem kilka wiadomości z prośbą o napisanie kolejnego artykułu z różnymi pytaniami, co mam nadzieję zrobić wkrótce. Jeśli są inne pytania, którymi bylibyście zainteresowani, proszę zostawcie je w komentarzach, a dodam je do nowego artykułu. Thanks!
Peggy Woods from Houston, Texas on August 12, 2018:
Sny, ESP, nurture versus nature i inne tematy, które poruszyłeś w tym poście są bardzo interesujące. Uśmiechnąłem się na pytania będące odpowiedzią na inne pytanie w górnej części twojego postu. Mamy dobrą przyjaciółkę, która jest psychologiem. Szczerze wątpię, żeby traktowała swoich pacjentów w taki sposób, kiedy miała swoją praktykę. Pewnie też by się z tego uśmiechnęła.
Natalie Frank (autor) from Chicago, IL on August 12, 2018:
Nie ma za co, Dora. W psychologii jest wiele ciekawych pytań. Cieszę się, że podobała Ci się prezentacja. Thanks for stopping by.
Dora Weithers from The Caribbean on August 12, 2018:
Podałaś ciekawe informacje na wszystkie pytania, ale te dotyczące marzeń, motywacji i natura kontra wychowanie zawsze mnie interesują. Dzięki za tę prezentację. Nauczyłam się z niej.
Natalie Frank (autor) from Chicago, IL on August 11, 2018:
Cieszę się, że spodobał Ci się artykuł Liz i uznałaś go za prowokujący do myślenia. Thanks for stopping by.
Natalie Frank (autor) from Chicago, IL on August 11, 2018:
What a great comment! Thanks for stopping by.
Natalie Frank (autor) from Chicago, IL on August 11, 2018:
Wszyscy jesteśmy przykładami natury i wychowania, Bill. Dokładnie ile każdego z nich jest pytaniem, na które nigdy nie będziemy w stanie odpowiedzieć, ponieważ tak wiele z tego dzieje się za kulisami. Thanks for the comment.
Liz Westwood from UK on August 10, 2018:
To jest fascynujący artykuł i daje dużo do myślenia.
Lauren Flauding from Sahuarita, AZ on August 10, 2018:
Hm… niezły bufet do przemyśleń…
Bill Holland from Olympia, WA on August 10, 2018:
Jestem klasycznym przykładem natury vs nurture. Po prostu nie jestem pewien, jaka jest odpowiedź na to pytanie. lol
.