Dla wielu kobiet, które nie chcą mieć więcej dzieci, poród oferuje bezpieczny i dogodny czas na przyjęcie stałej formy kontroli urodzeń znany formalnie jako tubal ligation, a nieformalnie jako o swoje rury związane. Dla kobiet, których opieka zdrowotna jest pokrywana przez Medicaid, bezsensowna biurokracja może to utrudnić.
Pacjentka, którą nazwiemy Sofia (nie używamy jej prawdziwego imienia, aby chronić jej prywatność) jest doskonałym przykładem tego problemu. Chciała poddać się zabiegowi podwiązania jajowodów po urodzeniu czwartego dziecka w marcu. Czas był zły: był to szczyt sezonu Covid-19 w Massachusetts, gdzie Sofia rodziła, a ograniczenia kadrowe i zasoby oznaczały, że nie była w stanie wykonać zabiegu zgodnie z planem. Opuściła szpital z planem przełożenia zabiegu na później.
Kiedy w czerwcu zaczęto ponownie przeprowadzać operacje elektywne, Sofia miała ponownie zarezerwować zabieg podwiązania jajowodów i zapoznać się z instrukcjami przedoperacyjnymi. Ponieważ jednak minęło ponad sześć miesięcy od czasu, gdy podpisała dokumenty, których Medicaid wymaga od wszystkich kobiet chcących poddać się temu zabiegowi, musiała odbyć wizytę osobiście, zanim mogła zostać zarezerwowana na operację – wizyta telemedyczna nie była dozwolona, ponieważ musiała ponownie fizycznie podpisać dokumenty. Kiedy Sofia przyszła podpisać papiery, test ciążowy, który miała na wizycie (co jest rutynowo wykonywane przed tego typu operacją) był pozytywny.
reklama
Podwiązanie jajowodów, druga najczęstsza metoda kontroli urodzeń w Stanach Zjednoczonych, jest stosowana częściej przez kobiety czarnoskóre i latynoskie oraz kobiety z publicznym ubezpieczeniem zdrowotnym lub bez niego. Wiele kobiet pragnących tego zabiegu wykonuje go zaraz po porodzie, gdy mają łatwy dostęp do opieki.
Jeśli kobieta objęta ubezpieczeniem Medicaid chce mieć podwiązane jajowody, musi wypełnić sekcję „Zgoda na sterylizację” w formularzu Medicaid Title XIX na co najmniej 30 dni i nie więcej niż 180 dni przed zabiegiem. Zwolnienie awaryjne nadal wymaga 72-godzinnego okresu oczekiwania, chociaż w położnictwie, nagłe przypadki rzadko trwają 72 godziny.
reklama
Zbyt często pacjentka objęta Medicaid, która otrzymuje opiekę prenatalną w gminnym ośrodku zdrowia, dostarcza swoje dziecko do szpitala bez dostępu do jej dokumentacji prenatalnej, w tym podpisanego formularza zgody – i do tego czasu jest już za późno na rezygnację. Jeśli którykolwiek z wymogów nie zostanie spełniony, Medicaid nie zapłaci za procedurę.
W wyniku tych barier tylko około 53% pożądanych zabiegów podwiązania jajowodów jest rzeczywiście wykonywanych.
Polityka ta została zapoczątkowana w 1978 roku jako sposób ochrony publicznie ubezpieczonych kobiet przed przymusową sterylizacją, w czasie, gdy kobiety ubezpieczone federalnie często padały ofiarą przymusu reprodukcyjnego. Chociaż początkowo miał dobre intencje, wielu ekspertów zgadza się, że ta polityka teraz paradoksalnie dyskryminuje publicznie ubezpieczonych kobiet poprzez nałożenie dodatkowych obciążeń do uzyskania stałej antykoncepcji pragną i ograniczając ich autonomii reprodukcyjnej.
W rezultacie, wiele Medicaid pacjenci opuszczają szpital bez antykoncepcji i na większe ryzyko niezamierzonych ciąż, nie wspominając o dodatkowych fizycznych i emocjonalnych żniwo, które pochodzi z ciąży i porodu. Kobiety objęte Medicaid są szczególnie narażone na niezamierzone ciąże i mają ograniczony dostęp do opieki, ponieważ mogą stracić swoje ubezpieczenie wkrótce po urodzeniu dziecka.
Ale wazektomie objęte Medicaid również zawierać te ograniczenia, tylko pięć stanów wyraźnie pokryć trwałe męskiej antykoncepcji w ich państwa regulowanych planów zdrowotnych. W przeciwieństwie do podwiązania tubalnego, wskaźniki wazektomii mają tendencję do zwiększania się wraz z wyższym wykształceniem i wyższym statusem społeczno-ekonomicznym, a więc są bardziej powszechne wśród mężczyzn objętych prywatnym ubezpieczeniem.
Prywatnie ubezpieczeni pacjenci, kobiety i mężczyźni, mogą uzyskać podwiązanie tubalne lub wazektomię, kiedy tylko wybiorą, bez żadnych wstępnych formalności lub 30-dniowego okresu oczekiwania. To tworzy dwa standardy opieki, w którym ci z prywatnym ubezpieczeniem mają łatwy dostęp do stałej antykoncepcji, podczas gdy ci na ubezpieczenie publiczne nie są przyznane same terminowe DeepL.
Pandemia Covid-19 wzmocnił te bariery, jak choroba radykalnie zmienia sposób medycyna jest praktykowana. W położnictwie i ginekologii wiele wizyt ambulatoryjnych, w tym wizyt prenatalnych i rutynowych wizyt ginekologicznych, zostało przekształconych w telemedycynę, aby zminimalizować niepotrzebną ekspozycję pacjentów na szpitalne i kliniczne ustawienia wysokiego ryzyka. Wiele szpitali podczas pandemii, w tym te, w których pracujemy, zaktualizowało swoje standardowe procedury uzyskiwania zgody, zalecając ustne wyrażenie zgody na podpisanie w imieniu pacjenta, aby zminimalizować kontakt.
Medicaid, jednak jasno stwierdził, że nawet podczas Covid-19, pacjenci nadal muszą osobiście podpisać formularz zgody specyficzny dla Medicaid, aby procedura została pokryta. Oznacza to dodanie niepotrzebnej, uciążliwej wizyty w biurze, która zabiera pacjentce czas wolny od pracy, jak również zwiększa ryzyko narażenia jej i jej dziecka na SARS-CoV-2, wirusa, który powoduje Covid-19.
Pacjentki takie jak Sofia, które podpisały formularz zgody przed Covid-19 i miały swoje procedury opóźnione teraz spadły poza 180-dniowy okres oczekiwania i muszą przyjść na wizytę w biurze, aby podpisać go ponownie, a następnie czekać kolejne 30 dni, aby zaplanować procedurę, o której już zostały poinformowane i wyraziły chęć zrobienia.
Żyjemy i pracujemy w Massachusetts, stanie, który ceni sprawiedliwość reprodukcyjną i zdrowie matek. W sytuacji, gdy prawie połowa ciąż jest niezamierzona, jednym z ważnych kroków do zmniejszenia śmiertelności okołoporodowej jest danie kobietom wyboru i możliwości podejmowania decyzji dotyczących ich płodności – oraz umożliwienie pacjentom, którzy chcą zapobiec ciąży, aby to zrobili.
Istniało wiele straconych szans na zapobieżenie nieplanowanej ciąży Sofii. Wymagany przez Medicaid okres oczekiwania na zabieg podwiązania jajowodów był niepotrzebną i archaiczną barierą przed Covid-19, a teraz jest jeszcze bardziej wymagający i istotny.
Pandemia niewątpliwie przyniesie więcej niespodziewanych i nieplanowanych barier w dostępie i otrzymywaniu opieki zdrowotnej. W innych częściach systemu opieki zdrowotnej, spowodowała ona elastyczność, zaradność i szybką adaptację. Powinno to wywołać taką samą reakcję w Medicaid. Wzywamy decydentów do wykorzystania tego impetu: zezwalaj na podpisy elektroniczne, rozszerzaj możliwości telemedycyny dla zgody, przedłużaj 180-dniowe wygaśnięcie, a czyniąc to, daj publicznie ubezpieczonym kobietom autonomię reprodukcyjną, której potrzebują i na którą zasługują.
Divya Dethier jest w ostatnim roku rezydentury w położnictwie i ginekologii w Brigham and Women’s Hospital i Massachusetts General Hospital w Bostonie. Megan L. Evans jest położnikiem i ginekologiem w Tufts Medical Center oraz adiunktem położnictwa i ginekologii w Tufts University School of Medicine w Bostonie. Erin Tracy Bradley jest położnikiem i ginekologiem w Massachusetts General Hospital i profesorem nadzwyczajnym położnictwa, ginekologii i biologii reprodukcyjnej w Harvard Medical School.
.