Kot lamparci

Kot lamparci, (Prionailurus bengalensis), kot żyjący w lesie, z rodziny Felidae, występujący w Indiach, południowo-wschodniej Azji i na pobliskich wyspach. Kot lamparci jest znany z ubarwienia przypominającego lamparta. Gatunek jest ogólnie podzielony na jeden podgatunek kontynentalny, P. bengalensis bengalensis, i kilka podgatunków wyspiarskich – w tym P. bengalensis borneoensis na Borneo, P. bengalensis heaneyi na Palawan, P. bengalensis rabori na filipińskich wyspach Cebu, Negros, i Panay, P. bengalensis javenensis na Bali i Jawie, i P. bengalensis sumatranus. bengalensis sumatranus na Sumatrze i Tebingtinggi.

Sierść kota lamparciego jest zwykle żółtawa lub rudawobrązowa z wierzchu, biała pod spodem i silnie naznaczona ciemnymi plamkami i smugami. Długość zwierzęcia waha się od 45 do 75 cm (18 do 30 cali), nie licząc ogona o długości 23-35 cm (9-13,8 cala). Kot lamparci jest nocnym łowcą, żerującym na ptakach i małych ssakach (w niektórych rejonach także na ptactwie domowym). Kot lamparci rozmnaża się wiosną (w Malezji może rozmnażać się później w ciągu roku). Miot składa się z dwóch do czterech młodych, a okres ciąży wynosi około 56 dni.

Uważa się, że koty lamparcie w niektórych częściach Chin w późnym neolicie nawiązały współżycie z rolnikami w celu ochrony spichlerzy przed plagą gryzoni. Polowanie na gryzonie przez koty lamparcie zostało zastąpione polowaniem przez kota domowego (Felis catus), który również był trzymany jako zwierzę domowe, około 3000 lat p.n.e.

.