Ancestors 
i Notables Project WikiTree Zawartość
- 1 Biografia
- 1.1 Wczesne życie
- 1.2 Kariera
- 1.3 Dziedzictwo
- 2 Źródła
Biografia
John Candy był kanadyjskim aktorem.
Wczesne życie
John Franklin Candy urodził się 31 października 1950 roku w Newmarket, Ontario. Był synem Sidney Candy i Evangeline Aker. Jego rodzina należała do klasy robotniczej, była wyznania rzymskokatolickiego i miała pochodzenie angielskie, szkockie, polskie i ukraińskie.
John uczęszczał do Neil McNeil Catholic High School, gdzie aspirował do kariery futbolisty. Kontuzja zrujnowała to marzenie, więc po ukończeniu szkoły zapisał się do Centennial Community College, gdzie studiował dziennikarstwo, ale ciągle próbował swoich sił w aktorstwie. Uczęszczał również do McMaster University.
John ożenił się z Rosemary Margery (Margaret) Hobor w 1979 roku, ich związek rozpoczął się od randki w ciemno. Rose jest ceramiczką i malarką abstrakcyjną. Dwoje dzieci Johna opisało go jako sympatycznego, głupkowatego i ujmującego, tak jak jego postacie na ekranie. Był również miłośnikiem zwierząt, często ratował sieroty znalezione w schroniskach i przynosił je do domu na rodzinną farmę, pomimo alergii w domu. Rodzina była dla niego najważniejsza. Jego dzieci również zostały aktorami.
Kariera
Pierwszy występ Johna na dużym ekranie miał miejsce w filmie Class of ’44, po którym nastąpiło jeszcze kilka niskobudżetowych filmów w latach 70-tych. Wystąpił również w kanadyjskiej telewizji, a wkrótce został członkiem torontońskiego oddziału Second City, co pomogło mu zwrócić na siebie uwagę amerykańskiej telewizji. Był znany ze swoich uroczych postaci, a nawet wygrał Emmy za pisanie dla show we wczesnych latach osiemdziesiątych.
Mimikra była jednym z talentów komediowych Johna, który używał często w Second City. Niektóre z jego bardziej znanych osobistości obejmowały Divine, Orson Welles, Julia Child, Richard Burton, Luciano Pavarotti, Tip O’Neill, Don Rickles, Curly Howard, Jackie Gleason, Tom Selleck, Ed Asner i Gertrude Stein.
John jest pamiętany przede wszystkim za swoją pracę w hollywoodzkich filmach. Sławę zyskał jako członek torontońskiego oddziału Second City i związanej z nim serii Second City Television. Niektóre z jego najbardziej pamiętnych ról były w filmach komediowych, w tym: The Blues Brothers, Stripes, Splash, Cool Runnings, Summer Rental, Home Alone, The Great Outdoors, Spaceballs; Planes, Trains, and Automobiles; i Uncle Buck, a także kilka bardziej dramatycznych ról, takich jak w Only the Lonely i JFK. W 1994 roku zadebiutował jako reżyser w komedii Hostage for a Day, w której również wystąpił w jednej z ról. Był szczególnie lubi pracy z Johnem Hughes, który później był wsparciem dla rodziny Johna po John died.
W 1991, Bruce McNall, Wayne Gretzky, i John stał się właścicielem Canadian Football League’s Toronto Argonauts. Trio właścicieli celebrytów przyciągnęło uwagę w Kanadzie. Zespół wydał znaczną sumę pieniędzy na budowę drużyny, a Argonauci zdobyli w 1991 roku Grey Cup. Do 1994 roku John sprzedał swoje udziały w drużynie.
Wraz z Danem Aykroydem i Jimem Belushi, był częściowym właścicielem sieci restauracji o tematyce muzycznej, House of Blues.
John rozważał rolę Ignatiusa J. Reilly’ego w możliwej filmowej adaptacji nagrodzonej Pulitzerem powieści Johna Kennedy’ego Toole’a Konfederacja głupców, kiedy odszedł. Wyraził również zainteresowanie rolą Atuka w adaptacji książki Mordecai Richlera The Incomparable Atuk oraz Roscoe „Fatty” Arbuckle’a w filmie o życiu komika kina niemego. Wszystkie trzy projekty filmowe zostały uznane za „przeklęte”, ponieważ John Candy, John Belushi, Sam Kinison i Chris Farley byli w jakiś sposób związani z rolami, a wszyscy aktorzy zmarli zanim filmy zostały nakręcone. Wszystkie filmy nadal nie zostały jeszcze nakręcone.
John był również oddany pomaganiu innym, często wspomagając organizacje charytatywne, zwłaszcza te, które pomagały dzieciom.
Dziedzictwo
Po ugotowaniu późnej kolacji lasagna dla swoich asystentów, John zadzwonił do swoich gwiazd ze swojego hotelu i poszedł spać. Jakiś czas po północy 4 marca 1994 roku, John został znaleziony martwy z powodu przypuszczalnego zawału mięśnia sercowego. Nie przeprowadzono autopsji. John miał 43 lata i przez większość swojego życia zmagał się z nadwagą. Pracował, aby poprawić swój stan zdrowia, ale w chwili śmierci ważył 275 funtów (miał 180 cm wzrostu). W rodzinie miał problemy z sercem (zarówno jego ojciec, jak i brat mieli problemy z sercem).
John został ocalony przez swoją żonę, Rose Hobor, oraz dwójkę dzieci, Jennifer i Christophera Candy.
Pogrzeb Johna odbył się w kościele katolickim St. Martin of Tours w Los Angeles. Został pochowany w mauzoleum na Holy Cross Cemetery w Culver City w Kalifornii. Jego krypta znajduje się tuż nad kolegą aktorem Fredem MacMurrayem. 18 marca 1994 roku, specjalne nabożeństwo żałobne dla Johna, wyprodukowane przez jego byłą grupę improwizacyjną, Second City, było transmitowane w całej Kanadzie.
Dwa ostatnie filmy Johna, Wagony na wschód! i Canadian Bacon, jak również Blues Brothers 2000, zostały poświęcone jego pamięci. Wagons East! został ukończony przy użyciu dublera kaskaderskiego i efektów specjalnych i wydany pięć miesięcy po śmierci Johna. Jego ostatnim ukończonym filmem był Kanadyjski bekon, satyryczna komedia Michaela Moore’a, która ukazała się rok po śmierci Johna.
John został wprowadzony do kanadyjskiej Walk of Fame. W maju 2006 roku stał się jednym z pierwszych czterech artystów uhonorowanych znaczkiem pocztowym przez Canada Post. Hołd dla Candy był prowadzony przez Dan Aykroyd na 2007 Grey Cup festivities w Toronto w listopadzie 2007.
The John Candy Visual Arts Studio w Neil McNeil Catholic High School, w Toronto, Ontario, został poświęcony na jego cześć po jego śmierci. John był jednym z najbardziej znanych absolwentów szkoły.
Wsparcie rosło dla nadania Canadian Screen Awards oficjalnego przydomka „The Candys”, zarówno na cześć aktora, jak i dlatego, że nazwa sugeruje Canada.
Źródła
.