the
Mus musculus. © Chuck Pound
Taksonomia:
Mysz domowa należy do Królestwa: Animalia, Phylum: Chordata, Class: Mammalia, Order: Rodentia, Family: Muridae, Subfamily: Murinae, Genus: Mus, Species: musculus . Jego nazwa Binomial jest Mus musculus.
Było kilka podgatunków Mus musculus, które zostały opisane. Należą do nich: Mus musculus bactrianus (południowo-zachodnia azjatycka mysz domowa), Mus musculus castaneus (południowo-wschodnia azjatycka mysz domowa), Mus musculus domesticus lub Mus musculus domesticus (zachodnioeuropejska mysz domowa), Mus musculus gentilulus, Mus musculus homourus, Mus musculus molossinus, Mus musculus musculus (wschodnioeuropejska mysz domowa), Mus musculus praetextus, i Mus musculus wagneri .
Rozwój
Mysz domowa rozpoczyna życie poprzez rozmnażanie płciowe między samcem a samicą. Samica przyczynia się komórkę jajową, a mężczyzna przyczynia się komórkę plemnika, z których oba są nazywane gamet. Łączą się one w jedną komórkę, zwaną zygotą lub zapłodnionym jajem.
W ciągu 18-21 dni zygota rozwija się w zarodek, a następnie w płód w macicy kobiety. Matka rodzi około trzech do dwunastu potomstwa, średnio pięć lub sześć, a w odpowiednich warunkach mają pięć do dziesięciu miotów rocznie.
Mysz domowa jest organizmem triploblastycznym . Ma trzy warstwy tkanek, ektodermę, która tworzy tkankę nerwową i inne narządy, mezodermę, która tworzy struktury rozrodcze i inne części oraz endodermę, która buduje jelita i inne narządy wewnętrzne. Rozwijająca się mysz domowa ma koelomę, czyli jamę ciała, która rozwija się w obrębie mezodermy. Ma również symetrię dwustronną, co oznacza, że lewa i prawa strona ciała są lustrzanymi odbiciami siebie nawzajem. Rozwija układ nerwowy, narządy wewnętrzne, oczy, mózg, i więcej.
Po urodzeniu, w wieku 10 dni mają wszystkie swoje futro, w wieku 14 dni otwierają oczy, a w wieku 3 tygodni są odsadzone od matki. Młode myszy domowe pozostają z matką do około 21 dnia życia. Już w wieku pięciu tygodni samce i samice mogą się rozmnażać, chociaż samiec zwykle dojrzewa w wieku 8 tygodni, a samice w wieku 6 tygodni. Dzikie myszy domowe żyją około 12 do 18 miesięcy, a myszy domowe w niewoli mają średnią długość życia 2 lata. Hodowla myszy domowych w niewoli występuje w dowolnym czasie w ciągu roku, dla dzikich myszy domowych, hodowla w chłodniejszych miesiącach roku wydaje się być ograniczona. .
Główne cechy charakterystyczne i siedlisko:
Mysz domowa jest raczej małym, lekko owłosionym ssakiem. Jej uszy są nagie i duże. Ich futro jest w wielu kolorach, od białego do czarnego, a niektóre nawet mają plamy. Brzuch myszy domowej jest zazwyczaj biały lub bardzo jasnobrązowy. A niektórzy ludzie uważają, że są słodkie!
Mus musculus. © styczeń 2000 Chuck Pound
Dorośli ważą około 12 do 40 gramów i mają 15 do 19 centymetrów długości. Mysz domowa ma cztery nogi, dwa przerośnięte uszy, wąsik i ogon pokryty łuskami. Mysz domowa jest wszystkożercą, ale przede wszystkim zjada materiał roślinny, w tym nasiona, zielone łodygi i liście. Będzie również często przechowywać żywność, że znajdzie, lub żyć w ramach ludzkiego obiektu przechowywania . One również pić wodę, ale nie wymagają dużo z niego, ponieważ dostają większość swoich wymagań wilgoci z wilgoci, która jest obecna w żywności, które jedzą .
Mysz domowa jest przede wszystkim nokturnal zwierzęcia. Z tego powodu mają bardzo mało lub absolutnie żadnej wizji kolorów . Ich słuch jest bardzo ostry, a oni mogą postrzegać ultradźwięki . Komunikują się ze sobą poprzez piski zarówno w ludzkim zakresie słuchu dla długich ostrzeżeń na odległość, a także sqeak do siebie w zakresie ultradźwięków dla komunikacji na krótką odległość .
Mus musculus. © styczeń 2000 Chuck Pound
Innym źródłem komunikacji, na którym polegają myszy domowe, jest stosowanie feremonów. Gruczoł przedplecza produkuje większość feremonów zarówno dla samców jak i samic i jest wydalany w ich moczu. Ponadto, układ wąsów, które mysz domowa posiada po każdej stronie nosa, pozwala jej wyczuć ruch powietrza i powierzchnie, podobnie jak kot.
Pierwotnie mysz domowa była rodzima dla Azji. Rozprzestrzeniły się one do Europy, a następnie ludzie wprowadzili je na całym świecie . Zazwyczaj żyją w bliskiej odległości od ludzi, w lub wokół domów lub pól . Żyją one również w niewoli, w klatkach w domu lub laboratoriach na przykład. Ze względu na ich życia blisko ludzi, myszy domowe można znaleźć zamieszkujących obszary, które normalnie byłyby uważane za niegościnne dla nich, takich jak tundra lub pustynie . Zazwyczaj utrzymują się w ukryciu jako środek ochrony siebie, i są szybkie biegaczy w tempie do ośmiu mil na godzinę .
To jest zwykle ofiarą innych zwierząt w swoim środowisku – w tym, ale nie ograniczone koty, lisy, łasice, fretki, mangusty, duże jaszczurki, węże, jastrzębie, sokoły i sowy. Myszy domowe starają się unikać bycia zjedzonym przez trzymanie się z dala od otwartej przestrzeni i bycie szybkim . Szczury będą również często zabijać i jeść część myszy domowej . To zachowanie jest znane jako muricide.
Czasami mysz domowa jest sama w sobie drapieżnikiem. Na wyspie Gough, stały się one niezwykle duże i nauczyły się atakować w grupach pisklęta albatrosów, które są w większości nieruchome, zgrzytając na pisklęta aż do śmierci.
Mus musculus. © styczeń 2000 Chuck Pound
Mysz domowa jest często wykorzystywana przez naukowców jako przedmiot badań biologicznych, genetycznych i medycznych. Są one często używane, ponieważ ich fizjologia jest dość podobna do ludzkiej, a ze względu na ich krótki cykl hodowlany, hodowla jest szybka i łatwa. Większość myszy laboratoryjnych są mieszańcami Mus musculus; najczęściej używane w laboratoriach są Mus musculus domesticus i Mus musculus musculus .
Mimo że myszy domowe są wspaniałymi zwierzętami badawczymi, mogą one również powodować problemy dla ludzi. Ponieważ myszy domowe często żyją bardzo blisko ludzi i w ludzkich domach, często niszczą meble, ściany, dywany i ubrania. Są szkodnikami na obszarach rolniczych. Mogą przyczynić się do rozprzestrzeniania się chorób, takich jak tyfus murine, ospa riketsjowa, tularemia, zatrucia pokarmowe (Salmonella) i dżuma . Jest również nosicielem wirusa zwanego wirusem guza sutka myszy, który może przyczynić się do raka piersi u ludzi .
The House Mouse’s Tale:
Pod koniec 2002 roku, sekwencjonowanie genomu myszy domowej zostało zakończone. Genom myszy domowej jest trzy miliardy baz długości, co jest równe wielkości ludzkiego genomu . Szacunkowa liczba genów wynosi około 30.000 do 50.000, co jest również równe tej u ludzi.
Genom jest rodzajem „skrzynki z narzędziami” do budowy komórek. Komórki kostne myszy i komórki kostne człowieka są bardziej podobne do siebie niż komórki kostne myszy i komórki wątroby myszy . Zachowanie tych komórek kostnych może być różne między myszy i ludzi, ale jak wszystkie ssaki są o tej samej wielkości, potrzebują tych samych rodzajów „skrzynki z narzędziami” do budowania od. Co ciekawe, gdy porówna się geny u myszy z genami u ludzi, wiele z nich wykazuje duże podobieństwo sekwencji. Szczególnie w przypadku genów regulujących procesy rozwojowe, takich jak geny homeobox (geny hox). Jeśli więc naukowcy zrozumieją, jak te geny działają u myszy, mogą również dowiedzieć się wiele o rozwoju człowieka! W ten sposób mysz domowa jest w rzeczywistości bardzo ważnym graczem w zrozumieniu, jak rozwijają się ssaki, w tym my sami.
Pytanie z wyzwania:
Jak wiele innych organizmów ma taki sam lub w przybliżeniu taki sam rozmiar genomu i liczbę genów jak ludzie?