„W latach 50. ubiegłego wieku Gibsonton było sennym miasteczkiem na Florydzie, położonym niedaleko Tampy. Psy spały na ulicach, a wędkowanie w rzece Alafia było dobre.
Ale jeśli przyjrzałeś się trochę bliżej, zauważyłeś, że miasto nie było całkiem jak każde, na które kiedykolwiek wcześniej się natknąłeś. Gibsonton było po prostu trochę inne – w tym mieście było coś po prostu trochę innego. Restauracja była prowadzona przez olbrzyma i kobietę bez nóg. Poczta miała niską ladę dla „małych ludzi”. Bliźnięta syjamskie prowadziły stragan z owocami. Lwy, słonie i małpy mieszkały w zagrodach na podwórkach, a przejażdżki karnawałowe były zaparkowane na podjazdach w całym mieście.
Znane jako Gibtown, było miejscem, gdzie ludzie z pokazów dziwolągów osiedlili się i przeszli na emeryturę.
Wśród mieszkańców był Lobster Boy, który dorastał jako cyrkowy dziwoląg i którego dziedziczna przypadłość, ektrodaktylia, nadała jego dłoniom szponiasty wygląd, z tylko dwoma palcami przyczepionymi do każdego nadgarstka. Był też Człowiek Głowa, którego zdeformowane jamy nosowe pozwalały mu na wbijanie metalowych kolców do nosa, oraz Najtłustsza Kobieta Świata, o której mówiono, że ważyła aż 600 funtów (272 kilogramy).
Reklama
Narodziny Gibtown
Zaczynając od późnych lat trzydziestych, Gibsonton stało się miejscem, które nazywali domem, gdy nie podróżowali z wesołym miasteczkiem i do 1967 roku mieszkało tam około 100 dziwaków i około 1000 „carnies”.
„Było wiele postaci”, mówi David „Doc” Rivera, emerytowany właściciel karnawału, który prowadzi Międzynarodowe Muzeum Niezależnego Showmana, które zostało otwarte w Gibtown w 2012 roku. „Musiałeś być charakterem, aby być w tym biznesie.”
„Były dwa sposoby, aby dostać się do biznesu”, mówi. „Trzeba było się w nim urodzić lub mieć osobiste nieszczęście.”
Percilla the Monkey Girl urodziła się z hipertrichozą, stanem, w którym ciemne włosy pokrywają ciało i twarz, dziąsła są powiększone i, jak w przypadku Percilli, pojawiają się dwa zestawy zębów, zgodnie z muzeum Showmana. Na wystawie Johnny’ego J. Jonesa pod koniec lat trzydziestych spotkała Emmitta Człowieka o Skórze Aligatora, którego choroba, zwana ichtiozą, powodowała powstawanie grubej, łuszczącej się skóry na całym ciele. Oboje zostali adoptowani przez osoby prowadzące sideshow i byli wystawiani od najmłodszych lat, co we wczesnych latach 1900 nie było rzadką praktyką w przypadku osób z deformacjami fizycznymi. Tych dwoje zakochało się w sobie, pobrali się i zostali głównymi ostojami w Gibtown do końca życia.
Al i Jeanie Tomaini byli pierwszymi wesołymi miasteczkami, które osiedliły się na tym terenie, przybywając w późnych latach trzydziestych. Był znany jako Al Olbrzym i mówi się, że stał więcej niż 8 stóp (2,4 metra) wysoki z powodu stanu znanego jako gigantyzm. Ona urodziła się bez nóg i był tylko 2 stopy 6 cali (0,79 metrów) wysoki. Oboje pobrali się i podróżowali jako Najdziwniejsza Para Małżeńska Świata. Kupili teren nad rzeką i otworzyli restaurację i obóz rybny nazwali Giant’s Fish Camp, legendarny do dziś w Gibtown.
„Każdego lata moi rodzice wyjeżdżali i jechali w trasę, zarabiali trochę pieniędzy i wracali”, napisała ich córka Judy Tomaini Rock. Inni w biznesie karnawałowym dołączyli do nich i Gibtown stało się miejscem, gdzie ludzie cyrku czuli się jak w domu.
Gibtown było tylko 45 mil (72 kilometry) od Sarasoty, zimowego domu Ringling Brothers i Barnum & Bailey Circus. Hillsborough County było przyjazne dla carnies, dając im pozwolenie na trzymanie dzikich zwierząt, przyczep i przejażdżek karnawałowych na swoich podwórkach. „Możemy mieć sprzęt karnawałowy”, mówi Rivera, dzięki specjalnemu zezwoleniu na strefę mieszkalną dla biznesu pokazowego, stworzonemu przez hrabstwo.
Reklama
Spadek Freak Show
Dzisiaj pozostało niewiele wędrownych karnawałów i cyrków. W swoim rozkwicie w latach 20-tych i 30-tych, były one jedną z niewielu form rozrywki, które przybyły do małych miasteczek Ameryki.
„Złoty wiek karnawałów i cyrków już minął”, mówi Rivera. Mówi, że około 200 karnawałowców wciąż mieszka w Gibtown.
Freak shows same w sobie zaczęły podupadać w latach 40-tych, ale niektóre wciąż istniały do lat 80-tych. Wypadły one z łask, ponieważ gapienie się na ludzi z deformacjami zaczęło być postrzegane jako wyzysk. Ustawa Americans With Disabilities Act dała więcej możliwości pracy dla osób niepełnosprawnych, a freak show nie było już jedynym zatrudnieniem, jakie mogli znaleźć.
„Tłusta dama Dotty Blackhall zmarła w 1960 roku w wieku 53 lat. Lobster Boy Grady Stiles został zamordowany w 1992 roku, przynosząc sławę Gibtown. Giant’s Fish Camp zniknął z wyjątkiem betonowego piedestału z ogromnym butem na szczycie, pomnika pamięci Ala i Jeanie Tomaini.
Miasto stało się sypialnią Tampy, mówi Rivera, z tym, co nazywa „hipsterami” wprowadzającymi się do miasta. Muzeum Rivera, jednak, przyciąga gości. A International Independent Showmen’s Association, znane jako Showmen’s Club, jest ulem aktywności. Wśród wielu imprez, które się tam odbyły, było świętowanie w 1988 roku 50. rocznicy ślubu Monkey Girl Percilla i Emmitta Człowieka w Skórze Aligatora. Klub ma 5000 członków, mówi Rivera, i gości targi, festyny rowerowe i inne wydarzenia.
Dowiedz się więcej o karnawałowych dziwolągach i pokazach dziwolągów w „Freak Show: Presenting Human Oddities for Amusement and Profit” autorstwa Roberta Bogdana. HowStuffWorks wybiera pokrewne tytuły na podstawie książek, które naszym zdaniem Ci się spodobają. Jeśli zdecydujesz się na zakup jednej z nich, otrzymamy część ze sprzedaży.
Reklama
.