Dla projektu gry, muszę zbadać jak duża jest utrata krwi, gdy główne tętnice ludzkiego ciała są przecięte. Wierzę, że istnieją podręczniki medyczne, które zebrały dane na temat utraty objętości krwi z różnych tętnic, ale nie jestem pewien, gdzie szukać tych danych.
Gdyby istniała jakaś tabela z listą tętnic i objętością krwi traconej co sekundę, z szacunkami na temat tego, ile czasu ma chirurg, zanim pacjent się wykrwawi; byłoby to niezwykle wygodne. Podejrzewam, że tak nie jest.
EDIT: Szukałem dalej danych na ten temat, i znalazłem coś dramatycznie niezwykłego. Chciałbym zapytać, na ile wiarygodne wydają się te dane: http://realfighting.com/unconsciousness_and_death.php
Dane podobno pochodzą od niejakiego Dr Lorne David Porayko i Dr Christine Hall.
Na stronie internetowej jest lista czasów wykrwawienia się na śmierć od gdyby różne tętnice zostały przecięte w warunkach:
-
Nie ma kompresji uszkodzonej tętnicy w toku. To było nieistotne dla rozciętej żyły z powodu faktu , że żyła nie może być ściśnięta
-
Przedmiot jest poprzednio zdrowy z normalnym stężeniem hemoglobiny i ma normalny VO2 max przed byciem zraniony.
-
Jeśli tętnica jest celem, tętnica jest niekompletnie transacted. Całkowicie unaczynione tętnice ulegają skurczowi i cofają się do swoich osłonek okołonaczyniowych, co znacznie zmniejsza krwawienie, a w przypadku mniejszych naczyń nawet zatrzymuje krwawienie. W tym miejscu Dr Porayko stwierdził, że to jest powód, dla którego Ghurkhowie zostali wyszkoleni, aby przekręcać swoje noże w tętnicy udowej po jej nakłuciu – aby uniknąć czystej operacji chirurgicznej, zapobiegając w ten sposób skurczowi naczyń i wciągnięciu do osłonki okołonaczyniowej, a zamiast tego celowo spowodować dziurę w ścianie bocznej naczynia, która jest znacznie bardziej śmiertelna.
-
- Adventitia (saran wrap jak warstwa wokół naczynia krwionośnego) nie uszczelnia rany (Lekarze stwierdzili, że to zwykle zdarza się w ocalałych) i/lub skrzep nie tworzy się po spadkach ciśnienia krwi.”
Wtedy oni zasugerowali następujące dane:
Tętnica szyjna:
Około 2-20 minut
Żyłka szyjna:Około 15-60 minut
Tętnica podobojczykowa:Około 2-20 minut. Lekarze zaznaczyli również: „jest to szczególna okoliczność anatomiczna, ponieważ naczynie to jest chronione przez obojczyk i pierwsze żebro (umieszczone pomiędzy nimi), jeśli tętnica podobojczykowa krwawi, jedynym sposobem na jej uciśnięcie i naprawę jest otwarcie klatki piersiowej przez torakotomię. Nie można jej ucisnąć. Pacjenci zazwyczaj umierają na miejscu zdarzenia lub w drodze do szpitala.
Żyłka podobojczykowa:około 15-60 minut
Tętnica ramienna:5-60 minut. Lekarze zauważyli również: „dość niezwykłe, aby zobaczyć te bez kompresji przez EMS)
Tętnica udowa:5-60 minut. Lekarze zauważyli również: „Dość nietypowe, aby zobaczyć te bez kompresji przez EMS)
Aorta lub jakiejkolwiek części serca:Około 1-2 minut. Lekarze stwierdzili, że serce przewodzi 100% rzutu serca. Zakładając transakcję i to, że otwór się nie uszczelnia. Otwory w komorach zwykle się uszczelniają, podczas gdy te w tętnicach nie, ze względu na orientację włókien mięśniowych.
Dwa inne obszary uwagi poczynione przez lekarzy również obejmowały:
Tętnica Rozszerzona:Znajduje się za kolanem, byłaby podobna (ale nieco mniej) do przecięcia tętnicy udowej
Żyłę Główną Dolną:Można zaatakować przez głębokie ukłucie brzucha, podobne do przecięcia żyły szyjnej
Dodatkowo, lekarze podzielili się anegdotami o pacjentach, którzy przeżyli ekstremalną utratę krwi, przecząc oczekiwaniom:
-
Jeden z lekarzy widział kilku pacjentów z traumatycznymi kardiotomiami (duża dziura w sercu), którzy przeżyli 20 minut przed leczeniem
-
Jeden z lekarzy leczył pacjenta, który został dźgnięty w brzuch, gdzie nóż trafił w żyłę główną dolną, jego brzuch był pełen krwi, był przytomny, choć w szoku, godzinę po urazie, kiedy przybył na ostry dyżur. Przeżył.
Lekarze stwierdzili, że widzieli pacjentów, którzy wykrwawili się prawie całą objętością krwi, a jednak nadal są przytomni i mówią (choć wyglądają źle) przez wiele minut po urazie i przeżyli, aby opowiedzieć swoją historię. Dr Porayko stwierdził: „Błędem jest więc niedocenianie zdolności danej osoby do kompensacji ostrej hipowolemii i niedokrwistości (wstrząs krwotoczny), nawet jeśli są one bardzo ciężkie. Jest to szczególnie prawdziwe w młodszej populacji.
.