1979-1985: Wczesne lataEdit
W 1979 roku, w wieku 15 lat, McKagan założył punkowy zespół the Vains, w którym grał na basie; w 1980 roku wydali singiel „School Jerks”. W tym czasie grał również na gitarze w zespole punkowym the Living, który otwierał koncerty dla Hüsker Dü i D.O.A., który rozwinął oddaną publiczność.
W 1980 roku, McKagan dołączył do pop-punkowego zespołu The Fastbacks jako ich perkusista. Pojawił się na ich debiutanckim singlu z 1981 roku „It’s Your Birthday”, który został wydany w wytwórni gitarzysty Kurta Blocha No Threes Records, oraz w utworze „Someone Else’s Room”, który znalazł się na kompilacyjnym albumie Seattle Syndrome Volume One, również wydanym w 1981 roku.
W 1982 roku McKagan został perkusistą hardcore punkowego zespołu The Fartz, z którym nagrał kilka demówek, z których pięć znalazło się na ich albumie You, We See You Crawling z 1990 roku. Po kilku zmianach w składzie, The Fartz ewoluował w post-punkowy zespół 10 Minute Warning, dla którego McKagan grał na gitarze.
W 1983 roku, McKagan przeniósł się do Los Angeles w Kalifornii, z jednym z braci, gdzie znalazł pracę jako dostawca przystawek w restauracji Black Angus w Northridge. Odpowiadając na ogłoszenie o poszukiwaniu gitarzysty basowego w lokalnej gazecie, poznał gitarzystę Slasha i perkusistę Stevena Adlera, z którymi założył krótko działający zespół Road Crew. Przesłuchiwali wielu wokalistów, w tym byłego wokalistę Black Flag Rona Reyesa, i pracowali nad materiałem, który zawierał główny riff utworu Guns N’ Roses „Rocket Queen”. Slash ostatecznie rozwiązał grupę z powodu niemożności znalezienia wokalisty, jak również z powodu braku etyki pracy Adlera w porównaniu do niego samego i McKagana.
1985-1997: Guns N’ Roses, Believe in Me i Neurotic OutsidersEdit
W marcu 1985 roku McKagan zastąpił basistę Ole Beicha w Guns N’ Roses, który został nowo założony przez wokalistę Axla Rose’a, gitarzystę rytmicznego Izzy’ego Stradlina z Hollywood Rose, gitarzystę prowadzącego Tracii Guns i perkusistę Roba Gardnera z L.A. Guns. Koledzy McKagana z Road Crew, Slash i Steven Adler, dołączyli do zespołu dwa miesiące później, po tym jak Guns i Gardner odeszli z zespołu. Po dwóch dniach prób, skład zagrał swój debiutancki koncert w The Troubadour 6 czerwca. W 1987 roku Guns N’ Roses wydali swój debiutancki album Appetite for Destruction, który do dziś sprzedał się w ponad 28 milionach egzemplarzy na całym świecie, z czego 18 milionów w Stanach Zjednoczonych, co czyni go najlepiej sprzedającym się debiutanckim albumem wszechczasów w USA. Rok później zespół wydał G N’ R Lies, który sprzedał się w ponad pięciu milionach egzemplarzy w samych Stanach Zjednoczonych. W 1990 roku Steven Adler został zwolniony z zespołu z powodu uzależnienia od heroiny, a jego miejsce zajął Matt Sorum z The Cult.
W maju 1991 roku Guns N’ Roses wyruszyli w dwuipółletnią trasę koncertową Use Your Illusion Tour. We wrześniu następnego roku zespół wydał długo oczekiwane albumy Use Your Illusion I i Use Your Illusion II, które zadebiutowały odpowiednio na 2. i 1. miejscu amerykańskiej listy przebojów, co nie udało się żadnej innej grupie. W listopadzie 1991 roku Izzy Stradlin nagle opuścił zespół; zastąpił go Gilby Clarke z Kill For Thrills. W 1993 roku zespół wydał „The Spaghetti Incident?”, album z coverami głównie punkowych piosenek, który okazał się mniej udany niż jego poprzednicy. McKagan przejął główny wokal w czterech utworach, w tym w ulubionym na żywo „Attitude”, oryginalnie wykonanym przez Misfits. W tym samym roku McKagan wydał swój debiutancki solowy album, Believe in Me, na którym śpiewał główne wokale i grał praktycznie na każdym instrumencie. 4 kwietnia 1993 roku podczas trasy koncertowej z Guns N’ Roses. Mckagan został uderzony w głowę butelką po piwie z moczem przez jednego z fanów. Kilka minut po tym został wysłany do szpitala. Axl Rose powiedział to do tłumu po tym, jak Mckagan został uderzony:
„Nienawidzę psuć wam zabawy, a ja jestem zabawny, ale ktoś właśnie uderzył Duffa w głowę butelką, a teraz nie jest w stanie grać.” „Więc przepraszamy, życzymy dobrej nocy. A jeśli znajdziecie tego dupka, zabijcie go.”
Rose zarzucił mikrofon za ramiona i zszedł ze sceny.
W 1995 roku, kiedy Guns N’ Roses było w dużej mierze nieaktywne, McKagan utworzył supergrupę Neurotic Outsiders ze Stevem Jonesem z Sex Pistols, Johnem Taylorem z Duran Duran i swoim kolegą z zespołu Guns N’ Roses, Mattem Sorumem. Pierwotnie byli to przyjaciele grający razem w Viper Room w Hollywood, a w 1996 roku wydali swój album pod własnym tytułem w Maverick Records. Zespół zagrał krótką trasę koncertową po Europie i Ameryce Północnej, po czym rozwiązał się w 1997 roku. McKagan był ostatnim członkiem składu Appetite for Destruction, który opuścił Guns N’ Roses, rezygnując z funkcji basisty w sierpniu 1997 roku. McKagan niedawno został ojcem i napisał o swojej decyzji o odejściu w autobiografii, stwierdzając: „Guns płacili czynsz za studia już od trzech lat – od 1994 do 1997 roku – i wciąż nie mieli ani jednej piosenki. Cała operacja była tak nieregularna, że nie pasowała do moich nadziei na rodzicielstwo, na stabilność.”
1997-2002: 10 Minute Warning reunion, Beautiful Disease i LoadedEdit
Po odejściu z Guns N’ Roses w 1997 roku, McKagan przeprowadził się z powrotem do Seattle, gdzie spotkał się z wieloma ze swoich starych przyjaciół, w tym ze Stone’em Gossardem z Pearl Jam, który przekonał go do ponownego zjednoczenia 10 Minute Warning. Wokalista Christopher Blue został sprowadzony na miejsce Steve’a Verwolfa, który odbywał karę w więzieniu federalnym. W 1998 roku zespół wydał w wytwórni Sub Pop album pod własnym tytułem. Na albumie znalazło się dziewięć utworów, w tym dwie nowe wersje piosenek nagranych pierwotnie przez The Fartz, mianowicie „Is This the Way?” i „Buried”. 10 Minute Warning zagrał swój ostatni koncert 22 sierpnia 1998 roku w Roseland theater w Portland, Oregon.
Drugi solowy album McKagana, Beautiful Disease, miał zostać wydany w 1999 roku, ale zagubił się w prawnych przepychankach związanych z połączeniem Geffen Records i Interscope Records. McKagan został usunięty z listy Geffen, a następnie stracił wszelkie prawa do wydania płyty. Na trasę koncertową wspierającą jego nieudany album solowy, założył zespół Loaded, w skład którego wchodzili McKagan na basie i wokalu, Dez Cadena, dawniej z Black Flag, na gitarze, Michael Barragan, dawniej z Plexi, na gitarze i Taz Bentley, dawniej z The Reverend Horton Heat, na perkusji. Loaded niezależnie wydał płytę koncertową Episode 1999: Live, przed rozwiązaniem pod koniec 1999 roku.
W 2000 roku McKagan zreformował Loaded, pozostając jako główny wokalista, ale zmieniając gitarę basową na rytmiczną, i dodając perkusistę Geoffa Readinga z Green Apple Quick Step, gitarzystę Mike’a Squiresa z Harvey Danger i basistę Jeffa Rouse’a z Alien Crime Syndicate. Zarówno Squires jak i Rouse dołączyli po nagraniu debiutanckiego albumu zespołu, Dark Days, wydanego w 2001 roku. Dave Dederer, poprzednio z The Presidents of the United States of America, podjął się obowiązków nagrywania albumu.
W 2002 roku, podczas trasy koncertowej, zarówno Squires jak i Rouse opuścili Loaded, aby dołączyć do zreformowanego Alien Crime Syndicate. Były gitarzysta Wasted Youth i Electric Love Hogs Dave Kushner oraz były basista Burning Witch George Stuart Dahlquist zostali sprowadzeni, aby ich zastąpić. McKagan i Kushner poszli dalej, aby utworzyć Velvet Revolver, umieszczając Loaded na hiatus.
2002-2010: Velvet Revolver, Alice in Chains, reunion Loaded, Jane’s AddictionEdit
W 2002 r, McKagan założył supergrupę Velvet Revolver ze swoimi byłymi kolegami z zespołu Guns N’ Roses – Slashem i Mattem Sorumem oraz gitarzystą Loaded – Dave’em Kushnerem. Skład uzupełnił wokalista Stone Temple Pilots Scott Weiland. W 2004 roku zespół wydał swój debiutancki album Contraband, który zadebiutował na 1. miejscu amerykańskiej listy przebojów i sprzedał się w nakładzie dwóch milionów egzemplarzy. W 2005 roku zespół był nominowany do trzech nagród Grammy, za rockowy album roku, rockową piosenkę i hard rockowe wykonanie za singiel Slither z Contraband, który zdobył ich pierwszą i jedyną nagrodę Grammy. Ich drugi album, Libertad, został wydany w 2007 roku z mieszanymi recenzjami; nie osiągnął takiego samego sukcesu komercyjnego jak jego poprzednik. Zespół intensywnie koncertował, aż do momentu, gdy w kwietniu 2008 roku Weiland odszedł, by ponownie połączyć siły ze Stone Temple Pilots. Velvet Revolver był na hiatusie od odejścia Weilanda.
W 2006 roku McKagan tymczasowo dołączył do Alice in Chains jako gitarzysta rytmiczny, występując z zespołem po raz pierwszy na koncercie VH1’s Decades Rock Live honorującym Heart, a później podczas ich trasy reunion.
McKagan następnie ponownie połączył Loaded, z Mike Squires i Jeffem Rouse’em powracającymi do grupy, i w tym samym roku, wydali EP Wasted Heart. W 2009 roku zespół wydał swój drugi studyjny album, Sick, i wyruszył w trasę z Mötley Crüe i Black Stone Cherry. Później w tym samym roku Geoff Reading odszedł z zespołu; zastąpił go Isaac Carpenter.
W 2010 roku McKagan na krótko dołączył do Jane’s Addiction, z głównym gitarzystą Dave’em Navarro, który początkowo potwierdził, że McKagan dołączył do zespołu na stałe. Po dołączeniu do zespołu, McKagan stwierdził: „Coś takiego jak szansa na pisanie, nagrywanie, a może nawet występowanie z zespołem o takiej jakości jak Jane’s Addiction nie zdarza się codziennie. Mam wiele szacunku dla tego zespołu i chłopaków w nim grających.” Pracował nad kilkoma piosenkami z Jane’s Addiction i zagrał z zespołem cztery koncerty – dwa w Los Angeles i dwa w Europie, w tym jeden na Rock in Rio w Madrycie.
W dniu 6 września, sześć miesięcy po tym, jak McKagan dołączył do zespołu, Jane’s Addiction ogłosił, że rozstali się z powodu tego, że „muzycznie wszyscy zmierzali w różnych kierunkach.”
2010-obecnie: Kings of Chaos, jego Book, Walking Papars, powrót do Guns N’ Roses i TendernessEdit
W dniu 14 października 2010 roku McKagan pojawił się na scenie z Guns N’ Roses po raz pierwszy od 1993 roku w The O2 Arena w Londynie. Zagrał na basie w utworze „You Could Be Mine”, na gitarze elektrycznej w „Nice Boys” i „Knockin’ on Heaven’s Door” oraz na gitarze akustycznej i tamburynie w „Patience”. Następnie McKagan powrócił do Loaded, z którym nagrał trzeci album studyjny, The Taking, który ukazał się w 2011 roku. Loaded dwukrotnie pełnił rolę supportu dla Guns N’ Roses w grudniu tego samego roku, a McKagan ponownie na krótko dołączył do swojego starego zespołu na scenie.
„It’s So Easy” *and other lies* to tytuł książki McKagana wydanej w 2011 roku, w której opowiada on swoje spojrzenie i perspektywy na historie napotkane podczas swojej kariery.
14 kwietnia 2012 roku McKagan został przyjęty do Rock and Roll Hall of Fame jako członek klasycznego składu Guns N’ Roses.
W 2012 roku McKagan wyruszył w trasę z Rock N Roll All Stars, zespołem, który składał się z wielu najbardziej uznanych wykonawców rocka. Zespół zmniejszył się i stał się Kings Of Chaos w 2013 roku. Podstawowymi członkami z McKaganem są Joe Elliott z Def Leppard i Joe Elliott’s Down N’ Outz, Matt Sorum z Guns N’ Roses i Velvet Revolver, Gilby Clarke z Guns N’ Roses i Steve Stevens z zespołu Billy’ego Idola. Inni, którzy uzupełniają grupę to: Glenn Hughes ze sławy Deep Purple i Sebastian Bach, dawniej ze Skid Row. Zespół wydał cover piosenki „Never Before” Deep Purple.
W 2012 roku McKagan założył zespół Walking Papers z byłymi członkami The Missionary Position, zagrał na debiutanckim albumie z własnym tytułem i odbył z nimi trasę koncertową w 2013 roku.
W 2014 roku McKagan ponownie na krótko zjednoczył się z Guns N’ Roses. Zagrał pięć pełnych koncertów w Ameryce Południowej, zastępując Tommy’ego Stinsona. McKagan następnie zagrał z Guns N’ Roses na pokazie Revolver Golden Gods Awards w Los Angeles. Podczas wiosennej rezydentury Guns N’ Roses w 2014 roku w The Joint w Las Vegas, McKagan zagrał kolejny pełny koncert z zespołem.
W 2016 roku McKagan został ogłoszony (obok Slasha), jako powracający do Guns N’ Roses, aby być headlinerem Coachella. Po zagraniu tajnego koncertu rozgrzewkowego w Troubadour w Los Angeles 1 kwietnia 2016 roku, zespół wyruszył w trasę Not in This Lifetime…. Tour.
W dniu 5 grudnia 2018 roku ogłoszono, że McKagan jest obecnie w trakcie produkcji nowego solowego albumu, który ma zostać wydany w 2019 roku. W dniu 10 marca 2019 roku McKagan ujawnił, że album, Tenderness, zostanie wydany 31 maja, a także wydał utwór z albumu zatytułowany „Chip Away”.
W dniu 25 czerwca 2019 roku The New York Times Magazine wymienił Duffa McKagana wśród setek artystów, których materiały zostały podobno zniszczone w pożarze Universal w 2008 roku.
Praca sesyjnaEdit
W 1990 roku McKagan- wraz ze swoim kolegą z zespołu Guns N’ Roses, Slashem-co-wpisał i zagrał kilka piosenek na płycie Brick by Brick Iggy’ego Popa. W 1995 roku współpracował ze Slashem nad jego solowym projektem Slash’s Snakepit; był współautorem utworu „Beggars and Hangers-On” z ich albumu It’s Five O’Clock Somewhere, który zagrał na żywo podczas koncertu Snakepit w maju tego samego roku. W 1998 roku McKagan współpracował z byłym kolegą z Guns N’ Roses, Izzym Stradlinem, nad jego solowym albumem 117°. W następnym roku zagrał na albumie Ride On, a także dołączył do niego podczas trasy koncertowej po Japonii wspierającej ten album. Również w 1999 roku przyczynił się do powstania albumu Humanary Stew: A Tribute to Alice Cooper, album będący hołdem dla Alice Coopera. W 2001 roku McKagan zagrał na albumie Skyjin zespołu Zilch, solowym albumie Field Songs Marka Lanegana i albumie River Izzy’ego Stradlina. Rok później zagrał na płycie Stradlina On Down the Road. W 2004 roku ponownie współpracował z Markiem Laneganem przy jego albumie Bubblegum, wraz ze Stradlinem.
McKagan zagrał w trzech utworach z albumu Izzy’ego Stradlina Concrete z 2008 roku, w tym w utworze tytułowym, a także w siedmiu utworach z jego albumu Wave of Heat, który został wydany w 2010 roku. Również w 2010 roku McKagan pojawił się na debiutanckim, solowym albumie Slasha; zagrał w utworze „Watch This” z Dave’em Grohlem na perkusji. W tym samym roku wystąpił również gościnnie – wraz ze Slashem i Mattem Sorumem – na albumie Macy Gray „The Sellout”, a także pojawił się w utworze Manic Street Preachers „A Billion Balconies Facing the Sun” z ich albumu Postcards From a Young Man.
W 2020 roku McKagan zagrał na basie i współtworzył pięć utworów na albumie Ozzy’ego Osbourne’a „Ordinary Man”, wraz z perkusistą Red Hot Chili Peppers, Chadem Smithem. Kolega Mckagana z zespołu Guns N Roses, Slash, pojawia się w utworze „Straight to Hell”, w którym występuje również cowriter Andrew Watt z California Breed fame.
Inne przedsięwzięciaEdit
McKagan ma dwa niewielkie kredyty aktorskie; w 1988 roku pojawił się z kolegami z zespołu Guns N’ Roses w filmie Brudny Harry: The Dead Pool, a w 1997 roku zagrał rockowego wampira w odcinku serialu telewizyjnego Sliders. W 1999 roku pojawił się w filmie dokumentalnym Anthony’ego Scarpy Betty Blowtorch and Her Amazing True Life Adventures, który koncentruje się na żeńskim zespole hard rockowym Betty Blowtorch, którego debiutancką EP-kę Get Off McKagan wyprodukował w tym samym roku.
Oprócz kariery muzycznej, McKagan ugruntował swoją pozycję jako pisarz. Od sierpnia 2008 roku, napisał cotygodniową kolumnę dla SeattleWeekly.com, od stycznia do grudnia 2009 roku, napisał cotygodniową kolumnę finansową zatytułowaną „Duffonomics” dla Playboy.com, a od stycznia 2011 roku, napisał cotygodniową kolumnę sportową dla ESPN.com. Autobiografia McKagana, It’s So Easy (And Other Lies), została wydana 4 października 2011 roku. Jego druga książka, How to Be a Man: (i inne iluzje) została wydana 12 maja 2015 roku. McKagan wydał trzypiosenkową EP-kę o tym samym tytule, aby towarzyszyć książce, w której wystąpili Izzy Stradlin, Jerry Cantrell, Roy Mayorga i Taz Bentley.
W 2011 roku McKagan założył Meridian Rock, firmę zarządzającą majątkiem dla muzyków. Kierowana przez McKagana i brytyjskiego inwestora Andy’ego Bottomleya, firma ma na celu edukację muzyków na temat ich finansów.
McKagan zaangażował się w „The Heroes Project”, założony przez jego przyjaciela Tima Medvetza, który poświęcony jest pomocy żołnierzom i ich rodzinom. W ramach projektu w 2012 roku wziął udział w wspinaczce na Mount Rainier, towarzysząc byłemu żołnierzowi z protezą kończyny. Podczas tej wspinaczki McKagan doznał potencjalnie śmiertelnego obrzęku mózgu.
W 2012 roku ogłoszono, że Rainstorm Entertainment wyprodukuje „biograficzny dokument” oparty na It’s So Easy (And Other Lies). McKagan jest wymieniony jako producent i scenarzysta. Film, zatytułowany It’s So Easy (And Other Lies) po książce, został wydany w maju 2016 roku. Wśród osób, z którymi przeprowadzono wywiady dla projektu, są Mick Jagger, Elton John, Slash, Joe Elliott i Arnold Schwarzenegger.
Po wystąpieniu z Hollywood Vampires na ceremonii rozdania nagród Grammy 2016 w hołdzie Lemmy’emu Kilmisterowi, McKagan był uważany za członka supergrupy, chociaż jego czas w zespole był krótkotrwały, ponieważ dwa miesiące później powrócił do Guns N’ Roses.
.