Co to jest cykl ubóstwa?

Na początku 2020 roku, nieco ponad 588 milionów ludzi żyje w skrajnym ubóstwie, co oznacza, że około 7,7% światowej populacji żyje poniżej międzynarodowej granicy ubóstwa wynoszącej 1,90 USD dziennie. Innymi słowy, 588 milionów ludzi nie posiada obecnie podstawowych aktywów i/lub nie widzi możliwości zwrotu z aktywów, które posiada. Dla większości ludzi tworzy to cykl ubóstwa, którego, bez interwencji z zewnątrz, raczej nie uda im się przerwać. Mogą odziedziczyć ten cykl od swoich rodziców, a także prawdopodobnie przekazać go swoim własnym dzieciom.

Co to oznacza dla zakończenia ubóstwa? Tutaj wyjaśniamy, czym jest cykl ubóstwa i jak możemy go zakończyć, analizując cztery rodzaje ubóstwa, dwa czynniki, które napędzają ubóstwo, i jak możemy zająć się obydwoma, aby przerwać cykl.

Okazjonalnie ubodzy

Okazjonalne ubóstwo i cykliczne ubóstwo reprezentują przejściowe ubóstwo. Ludzie doświadczający jednego z tych rodzajów ubóstwa mogą oczekiwać, że będą spędzać okresy czasu żyjąc powyżej granicy ubóstwa. Ludzie doświadczający sporadycznego ubóstwa są bardziej skłonni do spędzania długich odcinków czasu powyżej granicy ubóstwa. Jednak nieoczekiwane wydarzenie, takie jak pożar lub lokalna powódź, może pozostawić te grupy bardziej podatne na zagrożenia.

Cyklicznie ubodzy

Co jeśli wstrząsy, które wyzwalają okresy ubóstwa dla okazjonalnie ubogich są mniej dotkliwe, ale bardziej spójne? W takiej sytuacji znajdują się miliony rodzin na całym świecie, które polegają na rolnictwie zarówno w zakresie żywności, jak i środków do życia. W okresach szczytowych, takich jak zbiory, mają one zazwyczaj zapewniony dochód, albo z pracy na cudzej farmie, albo ze sprzedaży zebranych plonów na lokalnym rynku. Nawet bez suszy lub powodzi, „głodne” sezony między zbiorami mogą zdarzać się co roku, co skutkuje ubóstwem cyklicznym.

Zwykle Ubogich

Zwykle Ubogich można postrzegać jako odwrotność Okazjonalnie Ubogich: Podczas gdy okazjonalnie ubodzy są generalnie poza ubóstwem i tylko spadają poniżej granicy ubóstwa z powodu nieoczekiwanych wstrząsów, takich jak konflikty lub nagłe zmiany klimatyczne, zwykle ubodzy są generalnie w ubóstwie z wyjątkiem nieoczekiwanych zysków. Może to być w formie dobrego deszczu po okresie suszy, lub znalezienia przez kogoś zatrudnienia, które wyciąga jego rodzinę ponad linię ubóstwa.

Zawsze ubodzy

Ci, którzy są zawsze ubodzy, podobnie jak Zazwyczaj ubodzy, mają tendencję do bycia tymi, którzy są ubodzy przez długie okresy czasu – w wielu przypadkach, przez pokolenia. Rodziny, które są zwykle ubogie mogą albo korzystać z dobrych zbiorów lub rzadki okres wysokiej dochodowej pracy. Jednak zawsze ubodzy żyją konsekwentnie poniżej granicy ubóstwa, nawet jeśli występują pewne wahania w ich dochodach w następstwie zbiorów lub możliwości pracy.

Co napędza ubóstwo

Jak zauważono powyżej, podczas gdy różne rodzaje ubóstwa koncentrują się na braku aktywów lub braku zwrotu z tych aktywów, sugerują one również różne przyczyny i czynniki utrzymujące ubóstwo. Przeszkody, które utrzymują społeczność w Libanie w skrajnym ubóstwie, mogą być zupełnie inne niż te, które utrzymują społeczność w Malawi w skrajnym ubóstwie. To powiedziawszy, możemy sprowadzić to wszystko do dwóch kluczowych wymiarów, które w połączeniu równają się ubóstwu: marginalizacja i ryzyko.

Nierówność

Przez nierówność rozumiemy systemowe bariery, które prowadzą do tego, że grupy ludzi nie mają reprezentacji w swoich społecznościach. Aby społeczność lub kraj mogły wydostać się z ubóstwa, wszystkie grupy muszą być zaangażowane w proces podejmowania decyzji – zwłaszcza jeśli chodzi o posiadanie głosu w sprawach, które określają twoje miejsce w społeczeństwie.

Wszystkie rodzaje barier systemowych (w tym zdolności fizyczne, religia, rasa i kasty) służą jako procent składany w stosunku do marginalizacji, która już teraz najbardziej dotyka tych, którzy żyją w skrajnym ubóstwie.

Ryzyko

Ryzyko jest kombinacją poziomu podatności grupy na zagrożenia i niebezpieczeństw, z którymi się styka. Im bardziej wrażliwa jest dana grupa – i im więcej zagrożeń na nią czyha – tym trudniej jest jej przerwać cykl ubóstwa. Jak zauważono powyżej, ryzyko często przybiera formę sytuacji kryzysowych: klęski żywiołowe, epidemie chorób i konflikty silniej uderzają w grupy bardziej podatne na zagrożenia.

Jak przerwać cykl ubóstwa?

Choć każda sytuacja jest inna, podejście Concern do przełamywania cyklu ubóstwa koncentruje się na rozwiązywaniu problemów marginalizacji i ryzyka. Patrząc na fale, które reprezentują każdy rodzaj ubóstwa, naszym celem jest zaprojektowanie interwencji i programów, które wyprostują każdą z fal i przesuną ogólną linię powyżej granicy ubóstwa.

Przeciwdziałanie nierówności

Zrozumiałe jest, że jeśli nie ma jednego uniwersalnego podejścia do ubóstwa, nie ma też jednego uniwersalnego podejścia do jego zakończenia. Aby rozwiązać problem nierówności, bierzemy pod uwagę różne punkty wyjścia w społecznościach, uznając różne umiejętności i środki, które ludzie już posiadają, oraz zajmując się różnymi barierami, z jakimi mogą się spotkać. Nasze podejście do budowania równości jest zakorzenione w świadomości, że nie wystarczy skupić się na zapewnieniu wszystkim tych samych zasobów, aby odnieść sukces. Musimy skupić się na pomaganiu wszystkim w osiąganiu takich samych wyników.

Na przykład, jednym z powodów, dla których nasza praca skupia się na kobietach i dzieciach, jest fakt, że nierówność płci pozostaje najbardziej wszechobecną nierównością (i to taką, która krzyżuje się z innymi formami nierówności ze względu na wiek, pochodzenie etniczne, rasę, niepełnosprawność, kastę, religię, orientację seksualną lub położenie geograficzne).

W krajach, w których pracujemy, priorytetem jest dla nas zrozumienie, w jaki sposób nierówności płci pojawiają się na poziomie krajowym i lokalnym oraz jak te nierówności wpływają na uczestnictwo w naszych programach. Następnie szukamy sposobów, by wprowadzić kobiety nie tylko do naszych programów, ale także do naszego personelu i kierownictwa w każdym kraju. Z młodszymi pokoleniami pracujemy nad rozwiązaniem problemu nierównowagi płci i przemocy ze względu na płeć w systemie edukacji. Z dorosłymi tworzymy grupy wsparcia dla obu płci – zapewniając, że nie tylko naprawiamy objawy, ale zajmujemy się przyczynami, aby rozwijać trwałą równość.

Im więcej możemy zmniejszyć nierówności, tym więcej możemy pracować ze społecznościami, aby konsekwentnie zarabiać więcej i utrzymywać się powyżej międzynarodowej granicy ubóstwa.

Zmniejszanie ryzyka

Inną dźwignią, którą możemy obracać w celu przerwania cyklu ubóstwa, jest równoważenie ryzyka. Im lepiej dana społeczność jest przygotowana na zagrożenia i im bardziej jest odporna na podatność na nie, tym mniej jest podatna na ryzyko. Wymaga to również indywidualnego podejścia, ponieważ każda sytuacja jest inna.

Wszystkie programy Concern zawierają pewien stopień redukcji ryzyka związanego z katastrofami, ponieważ staramy się zrównoważyć potencjalne zniszczenia lub szkody spowodowane przez wydarzenia takie jak katastrofy klimatyczne czy konflikty. Zrozumienie, w jaki sposób poszczególne zagrożenia mogą wpływać na społeczność, a także jak one ze sobą współdziałają, jest niezbędne do skutecznego reagowania na ryzyko. Skupiając się na konkretnych słabych punktach w konkretnych sytuacjach, możemy planować z wyprzedzeniem, aby zrównoważyć zarówno ryzyko katastrofalne, jak i codzienne, tworząc bardziej stabilną i spójną jakość życia dla ludzi, którym służymy.

Kto pracuje dla Concern (i dlaczego)

W Concern wierzymy, że musimy ukierunkować naszą pracę tak, aby przynosiła korzyści przede wszystkim osobom żyjącym w skrajnym ubóstwie. Oznacza to, że nie zawsze kierujemy nasze działania specjalnie do ludzi skrajnie ubogich, ale to właśnie skrajnie ubodzy muszą być tymi, którzy ostatecznie skorzystają z naszej pracy.

Podczas gdy pracujemy przede wszystkim z Zawsze, Zazwyczaj i Cyklicznie Ubogimi, będziemy również pracować z Okazjonalnie Ubogimi, jeśli wierzymy, że ta praca przyniesie korzyści osobom żyjącym w skrajnym ubóstwie. Jest to szczególnie prawdziwe w czasach klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka, takich jak trzęsienie ziemi w Nepalu w 2015 roku, trwający konflikt w Syrii lub obecna pandemia COVID-19.

.