Płeć to podstępny temat. Istnieją wyjątki od każdego uogólnienia, które możesz zrobić o mężczyznach i kobietach.
Ale to nie znaczy, że możemy całkowicie zignorować płeć. Problemy, które sprowadzają pary na terapię seksualną często mają wiele wspólnego z tym, jakiej są płci.
Problemy heteroseksualnej pary w łóżku często wynikają z faktu, że są oni różnej płci. A wiele problemów par lesbijek i gejów ma wiele wspólnego z faktem, że są tej samej płci.
Kultura z pewnością wzmacnia wszelkie różnice między płciami, z którymi możemy się urodzić. Ale kultura jest potężną siłą, a różnice między płcią męską a żeńską często mają duże znaczenie, gdy pary niezależnie od kombinacji płci mają problemy w łóżku.
Spontaniczne vs. Odpowiedzialne pożądanie u kobiet
Większość kobiet, na przykład, ma silne pragnienie czuć się seksualnie pożądana. Mężczyźni również lubią być pożądani, oczywiście. Ale wśród kobiet, które spotykam w moim gabinecie, jest to często o wiele bardziej „rzecz”.”
Wiele kobiet mówi, że nie odczuwa żadnego spontanicznego pragnienia seksu, chyba że jest ono stymulowane przez kogoś, kto ich pożąda. Jako terapeuci seksualni powiedzielibyśmy, że ich pożądanie jest czysto „responsywne”. Wiele kobiet donosi, że uczucie pożądania jest tym, co najbardziej je podnieca.
Heteroseksualne kojarzenie ludzi ma tendencję do bycia jak tradycyjny taniec par. Ona potrzebuje by on poprosił ją do tańca. Sam taniec może być miły, ale jeszcze ważniejsze jest to, że on wykazał inicjatywę i chciał z nią zatańczyć.
Sure, to może być zabawne raz na jakiś czas dla niej, aby odwrócić stoły i poprosić go do tańca. Ale jeśli to byłby jedyny sposób, aby wyciągnąć go na parkiet, w końcu mogłaby zacząć czuć, że coś jest nie tak.
Większość mężczyzn jest inna. Mogą się cieszyć, jeśli ich partner namiętnie chce uprawiać z nimi seks, ale nie muszą szczególnie czuć się pożądani, aby się podniecić. Ich pożądanie jest bardziej „spontaniczne”.
Spontaniczne vs. Responsive Desire in Men
W ciągu ostatnich kilku lat zauważyłem, że niektórzy mężczyźni w moim biurze nie pasują do typowego męskiego wzorca „spontanicznego pożądania”. Wydają się bardziej podobni do kobiet pod tym względem.
Mężczyźni ci opisują swoje pożądanie jako głównie „responsywne” – tak jak zwykła kobieca odmiana. To, co ich najbardziej podnieca, to poczucie bycia pożądanym.
Jeśli taki mężczyzna jest gejem, to często nie stanowi to problemu. Męski partner może mieć wystarczająco dużo spontanicznego pożądania, aby zapewnić niezbędną iskrę. Ale w związku damsko-męskim, często stanowi to podstawowy dylemat erotyczny.
Człowiek taki jest prawie zawsze przyprowadzany do mojego biura przez swoją bardzo niezadowoloną żonę, która skarży się, że on rzadko, jeśli w ogóle, inicjuje seks – pozbawiając ją szansy poczucia się podnieconą przez jego pasję dla niej.
Jeśli zorganizuję spotkanie z nim sam na sam i zapytam go, co go najbardziej podnieciło, często pierwszą rzeczą z jego ust jest: „Chcę, żeby to ona wykonała pierwszy ruch.”
Jego pożądanie jest przede wszystkim responsywne – coś, czego nasza kultura jeszcze nie uznaje za normalne u heteroseksualnych mężczyzn.
Więzienie płci
Mężczyzna taki jak on szybko odkrywa, że jego najgłębsza potrzeba – potrzeba odczuwania silnego pożądania ze strony partnerki – narusza dominujący skrypt kulturowy. To w żadnym wypadku nie jest trywialny problem.
Jako kultura, mamy wiele problemów z mężczyznami, którzy chcą zrezygnować z męskiego przywileju – w tym przypadku, przywileju bycia inicjatorem.
Jest to mniejszy problem, jeśli pragnienie heteroseksualnej kobiety ma tendencję do bycia bardziej „spontaniczną” niż „reagującą”. Jasne, że może potrzebować znaleźć partnera na tyle pewnego siebie, że nie będzie onieśmielony jej silną potrzebą seksu. Ale jest tam wielu takich mężczyzn.
Mężczyzna heteroseksualny, którego głównym podnietą jest bycie pożądanym, znajduje się na trudniejszym terytorium. Bardzo niewiele kobiet jest zainteresowanych ciągłym byciem inicjatorem.
Człowiek taki zazwyczaj uczy się utrzymywać w tajemnicy swoje reagujące pożądanie. Jeśli spróbuje wyjaśnić to partnerce, często ta koncepcja będzie dla niej tak obca, że nie będzie miała pojęcia o czym on mówi.
So What’s the Answer?
Czy taki mężczyzna może zmienić swój wzorzec pobudzenia, aby nie tęsknił już za tym, aby jego partnerka wykonała pierwszy ruch?
Nie zakładaj się o to. Nawet jeśli można by udowodnić, że ten rodzaj wzorca pobudzenia jest całkowicie spowodowany kulturą lub wychowaniem, nie oznacza to, że jest on trywialny lub podlega zmianom. Cytując zmarłego Jacka Morina, „Jeśli pójdziesz na wojnę ze swoją seksualnością, przegrasz i skończysz w większych tarapatach niż zanim zacząłeś.”
Dla większości par, najlepszą strategią jest prawdopodobnie akceptacja. Prostego człowieka, który pragnie być pożądane może być analogiczne do tego, który dostaje podniecony przez noszenie ubrań kobiet w łóżku. Najlepiej po prostu zaliczyć to do ludzkiej różnorodności seksualnej i zaakceptować to.
Nowe badania zaczęły wykazywać rzeczywistość reagującego pożądania u mężczyzn. Ale zjawisko to prawie nigdy nie jest omawiane. Wciąż pozostaje gdzieś w cieniu.
Może to się kiedyś zmieni, i reaktywne pożądanie u mężczyzn będzie powszechnie akceptowane jako jeszcze jeden przykład ludzkiej różnorodności seksualnej.
W międzyczasie, jeśli jesteś kobietą w związku z mężczyzną, który nie inicjuje seksu tak często, jak byś chciała, możesz chcieć pamiętać o możliwości, że on może potrzebować tego samego, co ty.