Węglowodanowe składniki powierzchni komórkowych występują w strukturach, które mogą swobodnie reagować z czynnikami w środowisku zewnętrznym komórki, tak jak w reakcjach antygenowych, w których biorą udział. Węglowodany są dobrze przystosowane do tworzenia struktur stereospecyficznych. Są to stosunkowo sztywne cząsteczki, w których znajduje się wiele grup do wiązania wodorowego oraz do oddziaływań lipofilowych. Kształt cząsteczki i położenie grup reaktywnych może się znacznie różnić w zależności od występujących cukrów, pozycji hydroksylowej, z którą połączony jest cukier nieredukujący oraz konfiguracji α lub β wiązania glikozydowego. Glukoza rzadko znajduje się w zewnętrznej warstwie cukrów w glikoproteinach lub glikolipidach. Jest to zgodne z hipotez± miejsca rozpoznania, ponieważ wolna glukoza w płynach ustrojowych mogłaby w przeciwnym razie hamować rozpoznanie specyficznych miejsc wi±ż±cych lub receptorowych. Sialoglikoproteiny są ogólnie słabymi antygenami, a przeciwciała przeciwko glikoproteinom rzadko kierują się w stronę kwasów sialowych, mimo że są one cukrami końcowymi w glikoproteinach i glikolipidach.
.