Zolang de paardenrennen al bestaan, is het idee dat vrouwelijke paarden inferieur zijn aan hun mannelijke tegenhangers altijd sterk aanwezig geweest. De overgrote meerderheid van de races is opgesplitst naar geslacht, en bestaat ofwel volledig uit merries en merries, ofwel uit mannelijke paarden.
Er zijn natuurlijk uitzonderingen op deze regel geweest. Winning Colors won de Kentucky Derby, de grootste prijs in de paardenrennen, van Forty Niner in 1988. Genuine Risk won ook de rozen in 1980, net als Regret in 1915.
Er was ook Miesque, die de Breeder’s Cup Mile over mannen veroverde, niet een, maar twee keer in de jaren 1980, en Safely Kept, die Dayjur versloeg met een hoofd in de 1990 Breeder’s Cup Sprint (hoewel men zou kunnen aanvoeren dat Dayjur’s capriolen op het rechte stuk hem de race kostten).
Ondanks deze prestigieuze lijst, zijn overwinningen van merries op mannetjes zeldzaam. Echter, in de afgelopen jaren, lijken merrieveulens en merries hun stempel te drukken op ’s werelds grootste races.
De vraag die zich opdringt is of vrouwelijke paarden al die tijd al zo gelijk waren aan hun mannelijke tegenhangers, en hun eigenaars en trainers te verlegen waren om ze in de grootste races te laten lopen, of dat om de een of andere reden merrieveulens en merries nu pas dingen naar het volgende niveau beginnen te brengen.
Sinds 2007 heeft Noord-Amerika de Breeder’s Cup Classic, Preakness Stakes, Belmont Stakes, Breeder’s Cup Mile, Woodward Stakes, Queen’s Plate en Haskell Invitational (onder andere) zien winnen door vrouwelijke paarden, evenals een merrieveulen als tweede zien eindigen in de Kentucky Derby, en dat zijn allemaal Grade One races. Sinds 2002, zijn drie vrouwelijke paarden gekroond tot Paard van het Jaar, waaronder de laatste twee jaar.
Natuurlijk, de eerste naam die in je opkomt is Zenyatta, de super-merrie die slechts een keer verloor in haar gehele 20-race carrière, en dat was door slechts een hoofd. Ze werd het eerste merrieveulen of merrie die de Breeder’s Cup Classic won toen ze in 2009 domineerde na het verslaan van elke merrie die op haar pad werd gegooid.
Ze won meer dan $7 miljoen in beurzen, wat haar het meest succesvolle vrouwelijke renpaard maakt in de Noord-Amerikaanse geschiedenis, naar verdiensten. Ze verdiende Paard van het Jaar vorig jaar na het bijna nemen van de Breeder’s Cup Classic voor het tweede jaar op rij.
Ook op de lijst staat Rachel Alexandra, die het middelste juweel van de Noord-Amerikaanse Triple Crown, de Preakness Stakes, in 2009 nam. Echter, niet alleen versloeg ze mannen in de Preakness, ze liet opnieuw zien wie de baas was in de Haskell Invitational en Woodward Stakes.
Rachel Alexandra werd in 2009 uitgeroepen tot Paard van het Jaar in een strijd met Zenyatta, hoewel de twee elkaar nooit op de baan ontmoetten, tot groot ongenoegen van racefans over de hele wereld.
Het is een schande om nu pas de Iers gefokte Goldikova te noemen, die waarschijnlijk alom bekend zou staan als de beste renmerrie van de laatste jaren als de eerder genoemde twee er niet waren geweest. Goldikova is momenteel op een streak van het winnen van een ongekende drie opeenvolgende Breeder’s Cup Mile.
Niet alleen is dit een verbazingwekkende statistiek op zich, maar in een wereld waar renpaarden meestal op drie- of vierjarige leeftijd met pensioen gaan, streeft deze merrie ernaar om de race in november voor de vierde keer te winnen.
In haar thuiscontinent Europa, versloeg Goldikova herhaaldelijk paarden van beide geslachten in de meest prestigieuze mijl races, en vandaag scoorde ze haar verbazingwekkende 14e Groep of Grade One race in de Prix Rothschild in Deauville in Frankrijk.
Andere merries die geschiedenis schreven in de afgelopen jaren zijn onder meer Rags to Riches, die Curlin versloeg in de 2007 Belmont Stakes, en daarmee het eerste merrieveulen werd dat dit deed in een eeuw. De in Ontario gefokte Inglorious won dit jaar de Queen’s Plate, Canada’s belangrijkste race. Er is de ongeslagen Australische sprinter Black Caviar, die niets minder dan perfect is geweest in haar carrière en is beoordeeld als een van de toppaarden in de wereld.
Sommige merrieveulens moeten het nog opnemen tegen reuen, maar hebben er toch een spannend jaar van gemaakt voor race-liefhebbers. Havre de Grace werd door trainer Larry Jones uitgeroepen tot een potentiële Paard van het Jaar kandidaat nadat ze de meeste van haar races dit seizoen domineerde. De races die ze verloor, kwam ze net tekort tegen Blind Luck, en de twee hebben een zeer onderhoudende rivaliteit gevormd.
Hoewel ik mijn best heb gedaan, is deze lijst waarschijnlijk verre van volledig. Uiteindelijk lijkt het erop dat merrieveulens en merries beginnen te tonen dat ze inderdaad bijna, zo niet gelijkwaardig zijn aan mannelijke renpaarden. Meer van hen worden ingeschreven tegen mannelijke, in de grootste races, en meer van hen laten een stempel achter.
Misschien zal het idee dat merries en merries inferieur zijn binnenkort tot rust komen, voor altijd.