Tienerjongens zijn een alom verguisde groep, die vaak wordt gezien als een plaag voor de geordende samenleving. Maar onder de vaak moeilijk aanspreekbare, uitgehongerde, vergeetachtige, rusteloze, ongelukkige jongen schuilt een groot hart dat ernaar snakt begrepen en gewaardeerd te worden.
Elke tiener kan worstelen met relaties als hij of zij zich in de adolescentie waagt en een aantal belangrijke biologische drijfveren maken deze strijd echt. Er is de behoefte aan autonomie en onafhankelijkheid, de honger om bij vrienden en leeftijdsgenoten te horen, en de zoektocht naar identiteit, die alle tieners ervaren tijdens de transformatie van kind naar volwassene. Deze vallen samen met hersen-, hormonale, fysieke, psychologische en emotionele veranderingen. De adolescentie is de perfecte storm voor uitdagende relaties met ouders.
Onze tienerjongens hebben een aantal specifieke uitdagingen die hun stressniveaus hoger kunnen drijven en hen vatbaarder maken voor emotionele onstabiliteit, vooral woede.
Toen ik leraar en counselor was op een middelbare school, was ik getuige van irrationele uitbarstingen als een tienerjongen met een bureau gooide, een rugzak door de kamer schopte of een andere leerling agressief duwde. Hoewel dit volstrekt onaanvaardbare gedragingen zijn, lagen er vaak gevoelens van diepe verwarring, faalangst, schaamte en, het ergste van alles, intense kwetsbaarheid aan ten grondslag.
Onze jongens worden al vroeg geconditioneerd om zich op deze manier te voelen. Onderzoek toont aan dat ouders jongens en meisjes vanaf de kleutertijd verschillend behandelen, waarbij jongens ruwere behandelingen krijgen. Ook lichamelijke straffen worden in veel westerse landen in sterkere mate op jongens toegepast. Jongetjes worden strenger toegesproken en er wordt vaak tegen hen gezegd dat ze harder moeten zijn als ze pijn hebben of verdrietig zijn. Het is inderdaad nog steeds gebruikelijk dat jongens gedurende hun hele schooltijd te maken krijgen met sarcasme, schreeuwen, belachelijk maken en openlijk beschimpen.
Begraven emoties blijven opgeslagen in ons zenuwstelsel, en met de groei van het limbisch brein in de vroege tienerjaren, kunnen kleine dingen grote emoties opwekken om vaak spontaan tot uitbarsting te komen. Zoveel tienerjongens hebben me verteld dat ze “dom” zijn, een gevoel van onvermijdelijkheid hebben dat ze slechte dingen zullen doen, en dat ze slecht zijn. Dit is de conditionering uit de kindertijd die overtuigingssystemen en denkpatronen creëert die diep ingrijpen bij jongens in de puberteit.
Het vroege snoeien van de hersenen dat in de adolescentie plaatsvindt om plaats te maken voor nieuwe groei, kan het geheugenvermogen en de organisatievaardigheden van een tiener merkbaar aantasten. Dit maakt hun frustratie nog groter. Ook ervaren tienerjongens pieken van testosteron, die hoge energieniveaus creëren die moeten worden afgevoerd, ongeacht of dat op een gezonde of ongezonde manier gebeurt.
jongens en mannen hebben de neiging om bevestiging en eigenwaarde te vinden wanneer ze slagen in iets waarvan ze denken dat het de moeite waard is. Dit verklaart voor een deel de gevoeligheid van tieners om te falen, te verliezen of er “als een loser” uit te zien ten overstaan van hun vrienden of anderen van hun eigen leeftijd. Wanneer testosteron wordt gecombineerd met een honger om zichzelf te testen in een lichaam dat wordt aangedreven door een onvolwassen brein, gaat het resultaat vaak gepaard met slechte keuzes en riskant gedrag.
Tegen een tienerjongen zeggen dat hij geen keuze moet maken die hij leuk vindt of een kans om te slagen, zal de uitkomst zelden veranderen, omdat hij op zoek is naar autonomie en, zoals de meeste tieners, zich ertegen verzet dat hem wordt verteld wat hij moet doen of niet doen.
In mijn klaslokalen, vooral die met 14-jarige jongens, waren er eindeloze capriolen die me vaak deden denken dat ik lesgaf aan een klas met vierjarigen in grotere lichamen. Het slaan, het schijnworstelen, het plagen en plagen moet je bijna zien om het te geloven. Veel van dit gedrag is een poging om hun vrienden aan het lachen te maken, zodat ze zich verbonden en gewaardeerd voelen. Er is niets zo bindend in deze leeftijdsgroep als een onverwachte erectie of luide scheet die een moment van vrolijkheid creëert.
Verwijt hen niet
Ik kwam er al vroeg in mijn onderwijscarrière en daarna als moeder van vier zonen achter dat er geen kwade opzet in dit gedrag schuilde en, terwijl ik hen er streng maar hartelijk op wees dat hun keuzes ongepast waren, weigerde ik hen te beschamen. Dit is een fase en die gaat wel voorbij.
Laat ze weten dat ze niet dom zijn, ze zijn gewoon in ontwikkeling
Als je een jongen in deze periode opvoedt, is het belangrijk om te onthouden door welke lens hij de wereld bekijkt. We moeten met onze adolescenten praten over de hormonale, hersen- en lichamelijke veranderingen die van invloed zullen zijn op hun gedrag en hoe ze het leven ervaren. Het is bevrijdend voor hen om te weten dat ze niet dom zijn, ze ontwikkelen zich gewoon. Het kan voor hen en voor ons nuttig zijn om eraan herinnerd te worden dat alles gemakkelijker wordt als ze eenmaal in de 20 zijn.
Vergeet de liefdevolle namen niet
Hoe frustrerend en uitdagend deze fase ook kan zijn, we kunnen de cyclus van het beschimpen van onze jongens doorbreken met simpele dingen, zoals onthouden hoe krachtig het is om liefkozende termen tegen hem te gebruiken en hem liefdevolle namen te geven, en hem eraan herinneren dat je ontzettend veel van hem houdt, wat er ook gebeurt.
Zeuren is als schreeuwen in een leegte
In de loop der jaren heb ik met mijn zonen geleerd dat het de les lezen en zeuren tegen een tienerjongen is als schreeuwen in een leegte. Het leren van de geheimen van effectieve jongenscommunicatie door aandacht te besteden aan het opbouwen van een verstandhouding, timing, toon van de stem en het vermijden van direct oogcontact zijn veel effectievere manieren om te communiceren.
Maak van je huis een veilige plek voor vrienden
Mijn huis en hart stonden altijd open voor hun maatjes. Er waren stevige, liefdevolle grenzen, maar mijn zoons en hun vrienden wisten dat ons huis een veilige plek was. We leven niet meer in stammen, maar onze tieners moeten nog steeds worden omringd door goed volk en familie die om hen geven en als “vuurtorens” fungeren die hen de weg wijzen.
Marineer hen in verhalen over goede mannen
Ze moeten ook worden gemarineerd in verhalen over goede mannen, over mannen die fouten hebben gemaakt en publiekelijk hebben gefaald, maar die zich hebben hersteld door verantwoordelijkheid te nemen en verantwoordelijk te zijn voor hun eigen daden. We hebben meer nodig dan alleen ouders om jongens op te voeden tot gezonde mannelijkheid.
Houd van ze zoals ze zijn, niet om wat je denkt dat ze zouden moeten zijn
Elke tienerjongen verlangt ernaar gezien te worden, echt gehoord te worden en geliefd te worden zoals hij is, niet zoals wij denken dat hij zou moeten zijn. Ze zijn veel kwetsbaarder dan we zijn geconditioneerd om te geloven. We moeten onze zonen liefhebben en respecteren, vooral nu ze nog niet van zichzelf kunnen houden en zichzelf nog niet kunnen respecteren.
-
Maggie Dent is een auteur en pedagoog op het gebied van ouderschap en presentatrice van de ABC-podcast, Parental As Anything. Haar nieuwe boek From Boys to Men (Pan Macmillan) is nu uit.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
