De Boston Red Sox zijn al weken op zoek naar een nieuwe general manager, maar lijken geen aanknopingspunten te hebben.
Als je van buitenaf naar binnen kijkt, zou je denken dat er een rij kandidaten rond Fenway Park zou staan om de nieuwe algemeen directeur van de Red Sox te worden. Echter, nu we een maand verwijderd zijn van het ontslag van Dave Dombrowski, voelt het niet alsof er een lange prospectlijst is.
Tijdens deze periode van succes voor de Red Sox, zijn er vijf mensen geweest die zijn toevertrouwd met het bouwen van een team dat Boston naar een kampioenschap zou kunnen leiden. Theo Epstein krijgt de meeste bekendheid omdat hij niet de “Vloekbreker” wordt genoemd, dankzij wat hij heeft gedaan met de Red Sox en de Cubs.
We hebben ook de ups en downs gezien van het Ben Cherington-tijdperk. Hij zal vooral worden herinnerd voor het Pablo Sandoval-contract, maar hij deed ook veel werk in het opslaan van het landbouwsysteem. Jed Hoyer en Mike Hazen hadden ook kopjes koffie op de grote stoel voordat ze succes hadden bij andere organisaties.
Dat brengt ons terug bij Dombrowski. Een man die bekend staat om het verhandelen van het landbouwsysteem en het uitgeven van bootladingen geld om de teamdoelen te bereiken. Dat is precies waarom FSG hem naar Boston haalde en hij deed precies waar hij bekend om stond. Hij bood meerdere vooruitzichten aan in ruil en schreef grote cheques uit. Er is een methode voor zijn waanzin en we hebben een World Series banner in Fenway Park om het te bewijzen.
Toen deze methode begon in te gaan tegen de overtuigingen van de eigendomsgroep werd hij midden in de nacht op oneerbiedige wijze uit zijn functie gezet. Het nieuws kwam na middernacht toen de Red Sox hun wonden likten na weer een Yankee verlies. Dombrowski lag eruit en dat was ongeveer alles wat we ooit over de zaak hoorden.
Geen persconferentie, geen eerlijke redenering, alleen dat de twee uit elkaar waren. Weken later zou naar buiten komen dat FSG in de winter vond dat ze moesten scheiden van Dombrowski, maar hem bijna het hele seizoen door liet gaan. Toen duidelijk werd dat Boston in oktober niet zou spelen, werd Dealin’ Dave al snel tot zondebok gemaakt vanwege zijn stijl als GM.
Zijn ontslag was slechts het laatste hoofdstuk in wat aanvoelt als een eindeloos verhaal van de Red Sox-eigenaren die regimewisselingen verkeerd aanpakken. Terry Francona en John Farrell werden beiden verstoten op hun weg naar buiten na het leveren van World Series kronen. Francona, die door sommigen wordt beschouwd als de grootste manager in de geschiedenis van Boston, maakte niet alleen een einde aan de 86-jarige droogte in 2004, maar won ook de Commissioner’s Trophy in 2007.
Terug naar de hot seat in het grote kantoor en er is de op-again/off-again relatie tussen Epstein en de eigenaren. Destijds was het wonderkind de jongste GM in de competitie en zijn Billy Beane-achtige affiniteit voor het verkrijgen van de juiste spelers tegen de juiste prijs was de sleutel tot het World Champion 2004 Red Sox-rooster. Epstein zou de ploeg in de herfst van 2005 verlaten om in de winter van 2006 terug te keren.
Het was een rare tijd toen Theo terug zou komen en nieuwe titels zou behalen met de organisatie. Met een franchise die zo succesvol is geweest in de afgelopen tijd, is het vreemd dat er zoveel verloop is in het front office en in het clubhuis. Net als Dombrowski is Alex Cora de vijfde man die zijn positie bekleedt in dezelfde tijdspanne. Als 2020 net zo goed gaat als 2019, zie ik zijn baan niet veel langer veilig zijn.
De Red Sox zijn een organisatie van topniveau en een vacature als deze zou mensen moeten laten rennen om ervoor te interviewen. Waarom doen ze dat dan niet? Voor zover we weten zijn er misschien dagelijks gesprekken met potentiële GMs, maar om niet eens een kik te horen is gewoon vreemd. Hazen heeft zijn loyaliteit aan de Diamondbacks toegezegd en Dodger’s GM Andrew Friedman heeft net een nieuw contract met de club getekend. Waarom is het dan zo stil?
Heerlijk gezegd verbaast het me niet dat er geen wervelwind van kandidaten op Gate D afkomt voor een ontmoeting met FSG.
Als ik zou horen dat iemands baas hem in november zou willen ontslaan, maar tot september zou wachten, weet ik niet of ik die baan wel zou willen. Als je iemand gaat ontslaan, doe het dan gewoon. Blijf ze niet meer touw voor de strop geven.
Met de manier waarop andere front office execs en managers er de afgelopen 15 jaar zijn uitgegooid als de restjes van gisteren, is Boston misschien niet een topbestemming voor velen. Het voelt alsof op een dag de eigenaars soep willen, dus je brengt ze wat soep, maar wanneer je de kom neerzet zeggen ze dat ze biefstuk willen. Ik heb niet het gevoel dat er veel samenhang is tussen de verschillende niveaus van de organisatie.
Ook al heeft het team veel succes op het veld en heeft het geld om te kopen wie ze maar willen, dat kan iemand maar tot zover brengen. Als er geen steun en vertrouwen is van je superieuren, kan dat onnodige onrust veroorzaken. Totdat er enige vorm van eenheid is met de Red Sox, zie ik Fenway Park niet als een zeer gewenste plek voor leidinggevenden om te willen werken.