West Indische lamantijn Kenmerken
Net als andere lamantijnen, heeft de West Indische lamantijn zich volledig aangepast aan een aquatische levensstijl, en heeft geen achterpoten. De bekleding van het pantser is dun over het lichaam verdeeld, wat de algengroei op de huid kan beperken.
De gemiddelde West Indische lamantijn is ongeveer 3 meter lang, en weegt tussen de 400 en 600 kilogram, waarbij de vrouwtjes over het algemeen groter zijn dan de mannetjes. De grootste exemplaren kunnen tot 1.500 kilogram wegen.
West Indische lamantijn Habitat
Zoals zijn naam al aangeeft, leeft de West Indische lamantijn in de Antillen, over het algemeen in ondiepe kustgebieden. Hij is echter bekend om zijn bestandheid tegen grote veranderingen in het zoutgehalte van het water en is dus ook aangetroffen in ondiepe rivieren en estuaria. Hij is beperkt tot de tropen en subtropen wegens een uiterst laag metabolisme en het ontbreken van een dikke laag isolerend lichaamsvet. In de zomer zijn West-Indische lamantijnen zelfs aangetroffen tot in het noorden van Rhode Island.
West-Indische lamantijnen Voeding en Gedrag
De West-Indische lamantijn is verrassend beweeglijk in het water en men heeft ze zien rollen, salto’s zien maken en zelfs ondersteboven zien zwemmen. Lamantijnen zijn niet territoriaal en hebben geen complex roofdiervermijdingsgedrag, omdat ze zijn geëvolueerd in gebieden zonder natuurlijke roofdieren.
De West Indische lamantijn is een opportunistische voedseleter, waarbij grote volwassenen zich dagelijks tegoed doen aan bijna 100 kilo zeegrassen en plantenbladeren. Omdat lamantijnen zich voeden met schurende planten, zijn hun kiezen vaak afgesleten en worden ze hun leven lang voortdurend vervangen. Het is ook bekend dat ze ongewervelde dieren en vis eten.
Productie
Hoewel vrouwelijke West Indische lamantijnen meestal solitaire wezens zijn, vormen ze parende kuddes wanneer ze in bronst zijn (klaar om zich voort te planten). De meeste vrouwtjes planten zich succesvol voort tussen 7 en 9 jaar oud, maar vrouwtjes kunnen zich al vanaf 4 jaar voortplanten.
De draagtijd duurt van 12 tot 14 maanden. Normaal wordt er één lamantijnkalf geboren, hoewel er in zeldzame gevallen twee zijn waargenomen. Jonge lamantijnen worden geboren met kiezen en premolaren, waardoor ze in de eerste drie weken na de geboorte zeegras kunnen eten.
Behoud en bedreigingen van de West-Indische lamantijn
De West-Indische lamantijn is honderden jaren bejaagd voor het vlees en de huid, en wordt tot op de dag van vandaag bejaagd in Midden- en Zuid-Amerika. Illegale stroperij en botsingen met te hard varende motorboten zijn een constante bron van dodelijke slachtoffers onder de lamantijnen.
Door hun lage voortplantingspercentage kan een afname van de lamantijnenpopulatie moeilijk te overwinnen zijn. West Indische lamantijnen genieten bescherming van de U.S. Endangered Species Act van 1973, en de U.S. Marine Mammal Act van 1972.