Wat is het verhaal van Saulus van Tarsus voordat hij de apostel Paulus werd?

Vraag: “Wat is het verhaal van Saulus van Tarsus voordat hij de apostel Paulus werd?”
Antwoord: Het is moeilijk om de invloed van de apostel Paulus te overschatten. Hij is wereldwijd bekend als een van de grootste christelijke missionarissen. Zijn geïnspireerde geschriften beslaan een groot deel van het Nieuwe Testament, en men kan gerust zeggen dat hij een van de meest gelezen auteurs in de geschiedenis van de mensheid blijft. Zijn plotselinge ommekeer van een ijverige Christenvervolger naar een van de grootste voorstanders van het Christendom heeft zeker de geschiedenis van de vroege Christelijke kerk gevormd. Maar wie was Saulus van Tarsus voordat hij de apostel Paulus werd? Wat weten we over zijn leven voordat hij Christus ontmoette op de Damascusweg? Saulus van Tarsus werd geboren in ongeveer 5 na Christus in de stad Tarsus in Cilicië (in het huidige Turkije). Hij werd geboren uit Joodse ouders die het Romeinse staatsburgerschap bezaten, een begeerd voorrecht dat hun zoon ook zou bezitten. Omstreeks 10 na Christus verhuisde de familie van Saul naar Jeruzalem. Ergens tussen 15-20 n.Chr. begon Saul in Jeruzalem met zijn studie van de Hebreeuwse Schriften onder Rabbi Gamaliël. Het was onder Gamaliël dat Saul zou beginnen met een diepgaande studie van de Wet met de beroemde rabbi.
Er is enige discussie geweest over de vraag of Saul was opgegroeid in Jeruzalem of in zijn geboorteplaats Tarsus, maar een eenvoudige lezing van zijn eigen commentaren geeft aan dat Jeruzalem zijn jongenshuis was (Handelingen 22:3). We weten dat de zoon van Paulus’ zuster in Jeruzalem was na Paulus’ bekering (Handelingen 23:16), wat het idee versterkt dat Paulus’ hele familie naar Jeruzalem was verhuisd toen hij jong was.
Het is heel goed mogelijk dat Saulus aanwezig was bij het proces tegen Stefanus – een proces dat ertoe leidde dat Stefanus de eerste christelijke martelaar werd (Handelingen 7:54-60). De geschiedschrijver Lucas vertelt ons dat de beulen van Stefanus hun kleren aan de voeten van Saul legden (Handelingen 7:58), die volledig instemde met de moorddadige acties van de menigte (Handelingen 8:1). Saul teisterde later de kerk, drong de huizen van gelovigen binnen en liet hen in de gevangenis opsluiten. Sauls antichristelijke ijver motiveerde hem niet alleen om mannelijke christenen (de “aanvoerders”) te arresteren en gevangen te zetten, maar ook om vrouwelijke gelovigen op te sluiten (Handelingen 8:3).
Paulus’ correspondentie na zijn bekering aan verschillende kerken onthult nog meer over zijn achtergrond. In zijn tweede brief aan de gemeente in Korinthe beschrijft Paulus zichzelf als een Hebreeër, een Israëliet, en een nakomeling van Abraham (2 Korintiërs 11:22). In zijn brief aan de Filippijnse gemeente zegt Paulus dat hij een Farizeeër was van de stam van Benjamin (Filippenzen 3:5).
Terwijl hij op weg was naar Damascus om christenen te arresteren en aan Jeruzalem uit te leveren, werd Saulus geconfronteerd met Degene die hij vervolgde (Handelingen 9:3-9; 22:6-11; 26:12-18). Wat volgde was een van de meest dramatische bekeringen in de kerkgeschiedenis. Saulus van Tarsus werd de apostel Paulus, een vurig zendeling voor een ongelovige wereld en een prachtig voorbeeld van trouwe dienst in het aangezicht van hevige vervolging (Handelingen 14,19; 16,22-24; 2 Korintiërs 11,25-26). Sauls opleiding, zijn achtergrond als farizeeër, zijn Romeinse staatsburgerschap en zijn niet aflatende ijver droegen allemaal bij aan zijn succes als zendeling, toen deze geloofsbrieven en eigenschappen eenmaal ondergeschikt waren gemaakt aan de heerschappij van Christus.