In het elektronenzeemodel zijn de elektronen aan de oppervlakte van een metaal vrij om van het ene atoom naar het andere te bewegen.
Door de zeer lage elektronegativiteit van de meeste metalen worden de elektronen niet vastgehouden door de metaalatomen.
In een covalente binding wordt het metaalatoom stabieler doordat de valantie-elektronendichtheid hoofdzakelijk naar een ander atoom, met een hogere elektronegativiteit, kan worden overgebracht.
In een metaalbinding zijn er geen atomen met een hogere elektronegativiteit waarnaar de elektronendichtheid kan worden overgebracht. Dit betekent dat in metallische binding het metaalatoom, om stabieler te worden, zijn elektronendichtheid moet afgeven zonder dat de elektronen aan een ander atoom worden overgedragen. Dit laat de elektronen vrij om tussen atomen te bewegen zonder aan een bepaald atoom gebonden te zijn.
Deze “vrije” elektronen vormen de zogenaamde “elektronenzee” Het model van vrij bewegende elektronen verklaart de eigenschappen van elektrisch geleidingsvermogen, postabiliteit, glans en warmtegeleidingsvermogen in metalen
Het model of de theorie van een “elektronenzee” helpt wetenschappers om zich het gedrag van elektronen in metaalbinding voor te stellen.