In het begin van 2020 leven iets meer dan 588 miljoen mensen in extreme armoede, wat betekent dat ongeveer 7,7% van de wereldbevolking onder de internationale armoedegrens van $1,90 per dag leeft. Met andere woorden, 588 miljoen mensen hebben momenteel een gebrek aan basismiddelen en/of zien geen rendement voor de middelen die zij hebben. Voor de meeste mensen vormt dit een armoedespiraal die zij zonder tussenkomst van buitenaf waarschijnlijk niet zullen doorbreken. Zij kunnen deze cyclus van hun ouders hebben geërfd, en zullen deze waarschijnlijk ook aan hun eigen kinderen doorgeven.
Wat betekent dit voor het beëindigen van armoede? Hier leggen we uit wat de armoedecyclus is en hoe we deze kunnen doorbreken, door te kijken naar vier soorten armoede, de twee factoren die armoede voeden, en hoe we beide kunnen aanpakken om de cyclus te doorbreken.
Af en toe arm
Onregelmatige armoede en cyclische armoede staan beide voor voorbijgaande armoede. Mensen die met een van deze vormen van armoede te maken hebben, kunnen ervan uitgaan dat ze een bepaalde tijd boven de armoedegrens zullen leven. Mensen die te maken hebben met incidentele armoede, zullen waarschijnlijk langere tijd boven de armoedegrens leven. Een onverwachte gebeurtenis, zoals een brand of een plaatselijke overstroming, kan deze groepen echter kwetsbaarder maken.
Cyclische armen
Wat als de schokken die perioden van armoede veroorzaken voor de occasioneel armen minder ernstig zijn, maar consistenter? Dit is de situatie waarmee miljoenen gezinnen over de hele wereld worden geconfronteerd die voor zowel hun voedsel als hun levensonderhoud afhankelijk zijn van de landbouw. Tijdens piekperiodes, zoals de oogst, is er meestal een gegarandeerd inkomen, hetzij door te werken op de boerderij van iemand anders, hetzij door wat geoogst is op de plaatselijke markt te verkopen. Zelfs zonder droogte of overstromingen kunnen er tussen de oogsten door elk jaar “hongerige” seizoenen zijn, wat resulteert in cyclische armoede.
Usually Poor
De Usually Poor kan worden gezien als het omgekeerde van de Occasionally Poor: Terwijl de occasioneel armen over het algemeen uit de armoede zijn en alleen door onverwachte schokken zoals conflicten of klimaatsituaties onder de armoedegrens terechtkomen, zijn de gewoonlijk armen over het algemeen in armoede met uitzondering van een onverwachte meevaller. Dit kan zijn in de vorm van een goede regenbui na een droge periode, of iemand die werk vindt waardoor het gezin boven de armoedegrens komt.
Altijd arm
Degenen die altijd arm zijn, zoals de gewoonlijk armen, zijn meestal degenen die gedurende lange perioden arm zijn – in veel gevallen gedurende generaties. Gezinnen die gewoonlijk arm zijn, kunnen profiteren van een goede oogst of een zeldzame periode van arbeid met een hoog inkomen. De Altijd Armen leven echter consequent onder de armoedegrens, ook al is er enige fluctuatie in hun inkomen als gevolg van oogsten of arbeidskansen.
Wat drijft armoede
Zoals hierboven opgemerkt, zijn de verschillende soorten armoede weliswaar gecentreerd op een gebrek aan activa of een gebrek aan rendement van die activa, maar suggereren ze ook verschillende oorzaken en instandhouders van armoede. De obstakels die een gemeenschap in Libanon in extreme armoede houden, kunnen totaal verschillend zijn van de obstakels die een gemeenschap in Malawi in extreme armoede houden. Dat gezegd hebbende, kunnen we dit alles samenvatten in twee belangrijke dimensies die, wanneer gecombineerd, gelijk staan aan armoede: marginalisatie en risico.
Ongelijkheid
Met ongelijkheid bedoelen we de systemische barrières die ertoe leiden dat groepen mensen geen vertegenwoordiging hebben in hun gemeenschappen. Wil een gemeenschap of land zich uit de armoede werken, dan moeten alle groepen bij de besluitvorming worden betrokken – vooral als het gaat om inspraak in de dingen die je plaats in de samenleving bepalen.
Alle soorten systemische belemmeringen (waaronder fysieke mogelijkheden, religie, ras en kaste) dienen als samengestelde rente tegen een marginalisatie die al het meest toeneemt voor degenen die in extreme armoede leven.
Risico
Risico is de combinatie van de mate van kwetsbaarheid van een groep en de gevaren waarmee zij worden geconfronteerd. Hoe kwetsbaarder een groep is – en hoe meer gevaren zij lopen – des te moeilijker is het om de armoedespiraal te doorbreken. Zoals hierboven is opgemerkt, nemen risico’s vaak de vorm aan van noodsituaties: natuurrampen, uitbraken van ziekten en conflicten treffen kwetsbaardere groepen allemaal harder.
Hoe kunnen we de armoedespiraal doorbreken?
Hoewel elke situatie anders is, is Concerns aanpak om de armoedecirkel te doorbreken gericht op het aanpakken van marginalisatie en risico’s. Door te kijken naar de golven die elk type armoede vertegenwoordigen, is het ons doel om interventies en programma’s te ontwerpen die elk van de golven rechttrekken, en de algemene lijn boven de armoedegrens brengen.
Het aanpakken van ongelijkheid
Het spreekt voor zich dat, als er geen uniforme aanpak voor armoede is, er ook geen uniforme aanpak voor het beëindigen van armoede is. Om ongelijkheid aan te pakken, houden we rekening met de verschillende uitgangspunten binnen gemeenschappen, erkennen we de verschillende vaardigheden en middelen die mensen al hebben en pakken we de verschillende barrières aan waarmee mensen te maken kunnen krijgen. Onze benadering van het bouwen aan gelijkheid is geworteld in de wetenschap dat het niet genoeg is om iedereen dezelfde middelen te geven om te slagen. We moeten iedereen helpen dezelfde resultaten te bereiken.
Een van de redenen waarom ons werk zich op vrouwen en kinderen richt, is bijvoorbeeld dat genderongelijkheid de meest wijdverbreide ongelijkheid blijft (en een ongelijkheid die raakvlakken heeft met andere vormen van ongelijkheid op basis van leeftijd, etniciteit, ras, handicap, kaste, religie, seksuele geaardheid of geografische locatie).
In de landen waar we werken, geven we prioriteit aan het begrijpen van de manieren waarop genderongelijkheid zich voordoet op nationaal en lokaal niveau, en hoe deze ongelijkheden de deelname aan onze programma’s beïnvloeden. Vervolgens zoeken we naar manieren om vrouwen niet alleen in onze programma’s op te nemen, maar ook in ons personeel en leiderschap in elk land. Met jongere generaties werken we aan de aanpak van genderongelijkheid en gendergerelateerd geweld in het onderwijssysteem. Met volwassenen bouwen we steungroepen voor beide seksen – om ervoor te zorgen dat we niet alleen de symptomen verhelpen, maar de oorzaken aanpakken om blijvende gelijkheid te ontwikkelen.
Hoe meer we ongelijkheid kunnen verminderen, hoe meer we met gemeenschappen kunnen werken om consequent meer te verdienen en boven de internationale armoedegrens te blijven.
Aanpak van risico
De andere hefboom die we kunnen gebruiken om de armoedecirkel te doorbreken, is het compenseren van risico. Hoe beter een gemeenschap is voorbereid op gevaren, en hoe beter zij bestand is tegen kwetsbaarheid, hoe minder zij vatbaar is voor risico. Dit vereist ook een aanpak op maat, aangezien elke situatie uniek is.
Alle programma’s van Concern bevatten een zekere mate van rampenrisicovermindering, omdat we werken aan het compenseren van de potentiële schade die wordt veroorzaakt door gebeurtenissen die variëren van klimaatrampen tot conflicten. Inzicht in hoe elk afzonderlijk gevaar een gemeenschap kan beïnvloeden, samen met hoe ze samenwerken, is essentieel voor een effectieve reactie op risico’s. Door ons te richten op specifieke kwetsbaarheden in specifieke situaties, kunnen we van tevoren plannen maken om zowel catastrofale als alledaagse risico’s te compenseren, en zo een stabielere en consistentere kwaliteit van leven te creëren voor de mensen die we dienen.
Wie Concern werkt met (en waarom)
Bij Concern zijn we ervan overtuigd dat we ons werk zo moeten richten dat het vooral ten goede komt aan mensen die in extreme armoede leven. Dit betekent dat we ons niet altijd specifiek richten op extreem arme mensen, maar de extreem armen moeten degenen zijn die uiteindelijk profiteren van ons werk.
Hoewel we in de eerste plaats werken met de Altijd, Meestal en Cyclisch Arme, zullen we ook werken met de Af en toe Arme wanneer we geloven dat het werk ten goede zal komen aan degenen die in extreme armoede leven. Dit geldt vooral in tijden van natuurlijke en door de mens veroorzaakte rampen, zoals de aardbeving in Nepal in 2015, het voortdurende Syrische conflict, of de huidige COVID-19 pandemie.