Ik heb nog nooit iemand crack zien roken, maar de eerste keer dat ik iemand een dab zag roken, dacht ik zeker dat dat was wat ze aan het doen waren. Het proces omvatte een brander, een metalen stuk, en een soort wasachtige substantie. De roker nam een enorme trek en werd onmiddellijk ondergedompeld in het soort stotterende high dat meestal is voorbehouden aan drugs die meer illegaal zijn dan wiet.
Nadat mij was verzekerd dat het echt gewoon cannabis was, besloot ik het ook te proberen. Mijn vriend zette de waterpijp voor me neer, stak zijn brander aan en begon het metalen stuk te verhitten dat de normale glazen kom van de waterpijp had vervangen. Toen het eenmaal roodgloeiend was, zette hij de fakkel uit, liet het metaal even afkoelen en zei me toen te inhaleren terwijl hij met een scalpel een druppeltje honingkleurig concentraat op het metalen stuk aanbracht.
Het concentraat veranderde onmiddellijk in damp en terwijl de waterpijp wegborrelde, inhaleerde ik een verrassend schone hit met een kruidig en dennenachtig aroma. Het smaakte als die prachtige geur die je inhaleert wanneer je een vers pakje wiet opent, een geur die vaak wordt aangetast tijdens het roken vanwege het butaan in je aansteker of de as van het vloeipapier van je joint.
En het maakte me high as fuck.
Ik begreep toen echt niet wat een dab was, maar ik genoot er zeker van. Dat was een paar jaar geleden in Colorado, net nadat ze cannabis legaliseerden. Sindsdien zijn dabs alleen maar populairder geworden, zowel in staten waar het legaal is, zoals Washington en Colorado, als in de delen van het land die nog niet om de hoek zijn gekomen.
Dabs worden gedemoniseerd als een gevaarlijk krachtige drug in de staten waar cannabis nog illegaal is, terwijl veel rokers in legale staten dabben gewoon bespotten als een softe manier om hoger te komen dan je nodig hebt, verwant aan shotgunning van een biertje.
Maar dabs zijn eigenlijk interessanter dan ze krediet krijgen.
Het meeste bewijs wijst erop dat ze veel gezonder zijn dan de standaard manier om wiet te roken (maar totdat de DEA wiet herroept, is het erg moeilijk om definitieve gezondheidsclaims over cannabis te maken). De high die je krijgt van een dab is sneller en schoner dan conventionele rookmethodes, en cannabisconcentraten (de substantie die dabben mogelijk maakt) beloven meer innovatie dan welke andere sector van de legale industrie dan ook.
Tot de hoempapa wietroker uit de jaren ’60 die beweert dat wiet geen innovatie nodig heeft, wel, die foot-long joints van Cheech & Chong zijn al het bewijs dat nodig is dat je wiet verbetering nodig heeft. Dankzij moderne strains die 30 keer krachtiger zijn dan de wiet uit de jaren 1960, en moderne concentraten die 90 keer krachtiger kunnen zijn, hoeven we niet langer een kwart ons brandend plantmateriaal te inhaleren om echt high te worden. Dat is een goede zaak.
The Hardware
Wandel een van de recreatieve wietwinkels van Washington binnen, en je zult een paar vitrines zien die zijn gewijd aan producten die eruit zien als een mix tussen honing, harde snoepjes, en hasj. Dit is de wereld van concentraten, die mensen van alle leeftijden aantrekt, volgens Sarah Bukantz, de winkelmanager van Uncle Ike’s in White Center.
“Meer ervaren rokers die een hogere tolerantie bereiken, zien dat het roken van bloem hen niet zo high krijgt,” zei Bukantz. “Ze zijn op zoek naar manieren om minder te roken en hoger te komen.”
Dus wat heb je nodig om te dabben?
De traditionele dab rig setup bestaat uit een waterpijp met een metalen stuk, genaamd een spijker, die de normale glazen kom vervangt. Door het metaal kan de spijker meer dan 500 graden Fahrenheit bereiken zonder te barsten. Je hebt ook een metalen gereedschap nodig om je concentraat op te vangen en op die verwarmde spijker te leggen. De traditionele opstelling vereist een brander om de nagel op te warmen, maar er zijn twee manieren om rond het hebben van een open vlam in uw woonkamer te komen.
Ten eerste kunt u een elektronische nagel kopen, die in uw muur steekt en zichzelf verwarmt tot een bepaalde temperatuur. Deze kunnen prijzig zijn, beginnend rond de $ 100 en duurder worden als je meer controle over de temperatuur wilt. Dustin Choi, een extract specialist bij Suncliff in Sodo, zei dat regelmatige dabbers zouden moeten kijken naar elektronische nagels.
“E-nail kits zijn een goede investering. Ik heb er thuis een, en je kunt het echt naar beneden draaien,” zei Choi. “Je kunt een lage temperatuur dab op de e-nagel doen, zodat je je keel niet verbrandt.”
De andere optie is om een dab-pen te kopen. Ze zijn vergelijkbaar met e-sigaretten of vape pennen, maar zijn aangepast aan enkele hits van vaste concentraten te nemen. Dab pennen kost je $ 60 tot $ 80 en zal repliceren de meeste aspecten van de traditionele dab rig, terwijl ook draagbaar en veel meer discreet.
Dus nu dat je je dab setup, wat ga je erin te stoppen? Dat is waar de dingen een beetje ingewikkelder worden.
De toekomst van cannabis
Circanna, een cannabisverwerker in een van de vele bescheiden pakhuizen in Sodo, voelt aan als een mix tussen een ambachtelijke brouwerij en de onderzoeksafdeling van een farmaceutisch bedrijf. Een vriendelijke pitbull dwaalt rond in de voorste helft van het gebouw, waar jonge kantoormedewerkers achter hun bureau zitten te typen. Achter een met een toetsenbord afgesloten deur bevindt zich Circanna’s lab, waar technici in blauwe jeans en labjassen rustig werken naast zoemende roestvrijstalen labapparatuur.
Andrew Sorkin, de eigenaar van Circanna, gaf me een rondleiding door de faciliteit en probeerde me ervan te overtuigen te stoppen met het stellen van vragen over THC.
“THC is het minst interessante deel van de plant, en het draagt het minst bij aan je ervaring die uniek is,” zei Sorkin. “Het verschil tussen een opwindende en verheffende ervaring of een verdovende en ontspannende ervaring is het spul naast de THC.”
Sorkin had het over de honderden andere actieve chemicaliën in cannabis, waaronder cannabinoïden en terpenen. Cannabinoïden, zoals THC, werken samen met receptoren in onze hersenen, waardoor ze psychoactieve eigenschappen kunnen krijgen. Terpenen zijn aromatische verbindingen die door alle planten worden aangemaakt, en van de terpenen in cannabis wordt gedacht dat ze een diepgaand effect hebben op de manier waarop de cannabinoïde-receptoren in onze hersenen THC verwerken.
Telers veredelen cannabis al tientallen jaren om specifieke cannabinoïden en terpenen te verhogen. Denk maar aan de medicinale soorten met een hoog CBD-gehalte waar je niet echt high van wordt, of soorten als Lemon Skunk, een zware sativatop met zo’n hoog gehalte aan limoneenterpenen dat je gemakkelijk zou kunnen denken dat hij naar verse citroenschil ruikt. Maar het is de wereld van concentraten die een toekomst biedt voor het manipuleren van de cannabinoïden en terpenen die we consumeren.
Laboratoria zoals Sorkin’s – er zijn er 75 in de hele staat, volgens 502 Data – gebruiken machines die honderdduizenden dollars kosten om al die actieve chemicaliën te extraheren en vervolgens te verfijnen, waardoor ze specifieke verbindingen kunnen scheiden en nieuwe verhoudingen en combinaties kunnen maken om bepaalde soorten recreatieve highs of specifiek medisch gebruik te creëren. De technieken achter deze concentraten staan nog in de kinderschoenen – de specialisten op het gebied van extractie kunnen pas sinds twee jaar legaal werken – maar de markt voor concentraten wordt nu al gedifferentieerd op basis van kwaliteit. Helaas is er weinig standaardisatie van namen of labels in de concentraten industrie, waardoor het moeilijker is voor nieuwere consumenten om te weten welke concentraten beter zijn.
Ga dab shoppen en je zult woorden horen als honingraat, shatter, pull ‘n’ snap, Rick Simpson Oil, butaanolie, CO2 wax, water hasj, levende hars, hars, de heldere, en hasjolie, om er een paar te noemen. Een ervaren budtender zal in staat zijn om u te begeleiden door wat er gaande is met elk concentraat, maar niet alle budtenders kennen de producten die ze verkopen.
Concentraten, per definitie, zijn zwaar bewerkte goederen, dus je moet winkelen met zo veel kennis als mogelijk. Stel je budtender deze basisvragen om door hun selectie te navigeren. Als ze ze niet met vertrouwen kunnen beantwoorden, koop hun producten dan niet.
“Welke soort is gebruikt voor dit concentraat?”
De enige manier om een concentraat van topkwaliteit te produceren is door te beginnen met goede wiet. Het hoeft geen pittoreske nug te zijn – alles wordt vermalen en in een machine onder druk geschoten – maar de begintop bepaalt veel van het eindproduct.
“Welk oplosmiddel is er gebruikt voor dit concentraat?”
Bijna alle concentraten gebruiken een of ander oplosmiddel om de cannabinoïden en terpenen te scheiden van de rest van het plantmateriaal van de top. Het klassieke voorbeeld is boter: verhit de fijngemalen cannabis in boter, zeef het plantmateriaal eruit, en je hebt boter met THC, klaar om gebakken te worden of om op iets te smeren. Boter is effectief voor de thuisconcentratenmaker, maar de chemici die aan moderne concentraten werken, kiezen voor efficiëntere oplosmiddelen zoals butaan, propaan, ethylalcohol of kooldioxide.
Rosin is een van de concentraten zonder oplosmiddelen die op de markt zijn. Het wordt gemaakt door het harsachtige sap uit bloemknoppen te verhitten en uit te knijpen (op de zwarte markt vaak met een haartang). Door dit oplosmiddelvrije proces is er geen verdere raffinage meer nodig (zie hieronder). Verwar colofonium niet met “levende hars” of “luide hars”, waarbij wel oplosmiddelen worden gebruikt (zie je wel bij die naamgeving?).
“Is dit concentraat geraffineerd of gedestilleerd?”
Extractie is meestal de eerste van meerdere stappen bij het maken van concentraten. Als een oplosmiddel op petroleumbasis is gebruikt, zoals butaan of propaan, zal het lab dat oplosmiddel verder uit het concentraat moeten raffineren. Verdere raffinage of distillatie van het concentraat zal ook de sterkte en bepaalde smaakprofielen verhogen.
“Als je kijkt naar het verschil tussen je onderste plank en je single barrel whiskey alcohol, is het de voorbereiding die er in is gegaan. Dus als je kijkt naar je gedistilleerde concentraten, nemen ze meer tijd voor de ervaring van de zachtheid van je concentraatrook,” zei David Desroches, een manager bij Vela Cannabis in Sodo.
Don’t Get Too High
Er zit enige ironie in dabbing-het is een klinische manier om enorme hoeveelheden THC extreem snel toe te dienen, maar de meeste mensen die regelmatig dabben doen dit met mate. Het is gebruikelijk om mensen kleine dabs te zien nemen, zeg .05 gram of ongeveer de grootte van een cannabiszaadje. Als je een THC-concentraat van 70 procent gebruikt, krijg je 35 milligram THC per .05 gram, of ongeveer drie gemiddelde dosis eetbare snoepjes. Frequente dabbers zullen waarschijnlijk meerdere dabs van deze grootte nemen, dus ze kunnen uiteindelijk meer dan 100 milligram THC binnenkrijgen.
Als je voor de eerste keer dabs probeert, moet je zeker terughoudendheid betrachten. Een kleinere dab laat je genieten van de zachtheid en de smaken zonder te high te worden. “Veel dabs die mensen de eerste keer krijgen zijn te groot, dus begin klein,” zei Sorkin.
Maar als je eenmaal een gevoel voor dabs hebt, raad ik je aan een moment te vinden waarop je absoluut niets hoeft te doen en nergens naartoe hoeft te gaan. Ga op de bank zitten en trek een flinke scheut concentraat van topkwaliteit en je zult zo high zijn als je ooit bent geweest.
