Met behulp van deze definitieve kosten en de initiële kosten voor nog niet voltooide projecten, berekenden Times verslaggevers de jaarlijkse kosten per eenheid in de hele staat en pasten ze aan voor inflatie. Uit deze analyse bleek dat de kosten per eenheid voor betaalbare huisvestingsprojecten in die periode van 10 jaar met 26% zijn gestegen.
The Times heeft ook een database verkregen van het U.S. Government Accountability Office dat de basis vormde voor zijn rapport van 2018 over belastingkredieten voor huisvesting met een laag inkomen. Met behulp van die gegevens schatten Times-verslaggevers dat ongeveer 12.000 extra betaalbare wooneenheden in Californië hadden kunnen worden gebouwd als het dezelfde gemiddelde projectkosten had als de 11 andere staats- en stadshuisvestingsinstanties die werden bestudeerd.
Carolina Reid, faculteitsonderzoeksdirecteur bij UC Berkeley’s Terner Center for Housing Innovation, verstrekte gegevens die werden gebruikt in haar low-income housing tax credit-kostenstudie. De gegevens hadden betrekking op een subset van nieuwe betaalbare huisvestingsprojecten die belastingkredieten ontvingen van 2008 tot 2019.
Reporters voerden een meervoudige regressieanalyse uit waaruit bleek dat de belangrijkste drijvende krachten achter de kosten onder meer de grootte van projecten, parkeerstructuren, vakbondslonen voor bouwvakkers, milieueisen en het grote aantal staats- en lokale financieringsbronnen omvatten. Het statistische model controleerde voor deze variabelen, evenals waar elk project werd gebouwd en het jaar van de financieringsaanvraag.
De analyse toonde ook aan dat ontwikkelingsimpactvergoedingen en het installeren van liften de kosten aanzienlijk verhoogden, en dat projecten in de Bay Area en Los Angeles, Orange en San Diego counties duurder waren dan binnenlandse gebieden in de staat.
Times-stafschrijver Ryan Menezes droeg bij aan dit rapport.