Mensen vragen vaak: Tim, waarom heb je zoveel kinderen gekregen?” Waarop ik alleen maar kan antwoorden: “Verdomd als ik het weet.” Maar na rijp beraad heb ik toch een paar redenen/rationalisaties. Als u aan kinderen denkt, maar de moed niet kunt opbrengen, kan deze lijst u misschien helpen.
Nieuw sociaal leven
Op het moment dat u de leeftijd bereikt waarop u aan een toekomstig ouderschap denkt, wat gemiddeld iets boven de dertig is, bent u veel van uw vrienden beu. Velen ken je al van school of universiteit en zijn al jaren hartgrondig ziek van hen. De meeste vrienden die ik nu heb, ontmoette ik aan de schoolpoort, of toen ik een van mijn kinderen vergezelde naar logeerpartijtjes. Geleidelijk aan kun je de oude vrienden die je zijn gaan vervelen uit de weg ruimen, omdat je hen nu weer verveelt over de moeilijkheid om crècheplaatsen te vinden en zij een kilometer gaan rennen.
Over iets te praten met je partner
Zoals met vrienden, zo ook met partners. Die eerste paar jaar giechelen in bed, en soms zelfs seks hebben daar, verliezen hun allure. Het gepuzzel over de zin van het leven en de juiste reactie op een stuk hedendaagse kunst is minder opwindend dan het ooit was. Je begint te beseffen dat je net als iedereen doorsnee en saai bent. Kinderen krijgen betekent dat je kunt ophouden Simone de Beauvoir en Jean Paul Sartre te willen zijn en verder kunt gaan met de echte zin van het leven – uitwerpselen van kinderbillen afvegen. Zoals de onsterfelijke PJ O’Rourke zei: “Probeer niet als Jean-Paul Belmondo over te komen, maar met twee kinderen en een flat.”
Laughter
Er wordt veel gesproken over hoe kinderen je iemand geven om van te houden en hoe ze je een gevoel van doel geven. Wat niet zo vaak wordt vermeld, is dat ze erg grappig zijn. Als ik zou proberen uit te leggen hoe ze grappig zijn en op welke ontelbare manieren ze me in de loop der jaren aan het lachen hebben gemaakt, zouden de verhalen flauw klinken. OK, ik kan het toch niet laten. Hier is er een uit het beste van mijn hoofd. Ik liep in het park en zag een konijn. Ik zei tegen mijn toen zevenjarige, op een toegegeven betuttelende manier: “Kijk, schat, daar is een konijntje.”
Ze schudde wanhopig haar hoofd en antwoordde: “Papa, ik ben geen baby. Noem het geen konijntje.”
Ze staarde afkeurend en snauwde toen: “Het is een konijn.” Je had er moeten zijn. Maar geloof me, ik heb tien keer meer gelachen dan toen ik kinderloos was.
Je denkt er niet meer aan om jezelf onder een bus te gooien
Voordat je kinderen krijgt, heb je hoogstwaarschijnlijk een aantal filosofische crises over leven, dood en zinloosheid. Is het dat allemaal waard? “Er is maar één echt serieuze filosofische vraag, en dat is zelfmoord” zei Camus. Na kinderen besef je echter dat er nog andere vragen zijn – of Beany Babies zielen hebben en als er elfjes onder in de tuin zijn, hoe kunnen ze dan tegen de geur van de composteerbak? Dit soort vragen, die onophoudelijk zullen zijn, laten gewoonlijk geen ruimte voor gedachten aan zelfvernietiging.
Beauty
Kinderen zijn niet alleen grappig, ze zijn ook mooi. Zelfs lelijke kinderen worden door hun ouders mooi gevonden. Alleen al het feit dat je je omringt met wezens die visueel aantrekkelijk zijn, maakt elke dag tot een esthetisch genot.
Doe het dus maar. Neem een paar kinderen. Ik zal niet zeggen dat je er nooit spijt van zult krijgen. In feite, zul je er waarschijnlijk vaak spijt van hebben. Maar het is een hel van een ervaring, en als je van mening bent dat je moedig en avontuurlijk wilt zijn, ga dan niet op een kano de Orinoco afvaren, gooi de condooms in de vuilnisbak en begin in plaats daarvan de logeerkamer te bekladden met eenhoorns.
– Volg Tim op Twitter @timlottwriter
{{topLeft}}
{{{BottomLeft}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger