Verboden Stad

Verboden Stad, Chinees (Pinyin) Zijincheng of (Wade-Giles romanization) Tzu-chin-ch’eng, keizerlijk paleiscomplex in het hart van Beijing (Peking), China. Het werd in 1406 in opdracht van de Yongle keizer van de Ming dynastie gebouwd en werd in 1420 voor het eerst officieel door het hof bezet. Het werd zo genoemd omdat de toegang tot het gebied voor de meeste onderdanen van het rijk was versperd. Ambtenaren van de regering en zelfs de keizerlijke familie hadden slechts beperkte toegang; alleen de keizer kon elk deel naar believen betreden. Het complex van 72 hectare werd in 1987 door de UNESCO aangewezen als Werelderfgoed, uit erkenning voor zijn belang als vijf eeuwen lang machtscentrum van China, maar ook voor zijn ongeëvenaarde architectuur en zijn huidige rol als Paleismuseum voor dynastieke kunst en geschiedenis.

>

Britannica Quiz

National Parks and Landmarks Quiz

Of je nu Yosemite wilt bezoeken, de Eiffeltoren, of de Taj Mahal, nationale parken en monumenten verwelkomen elk jaar miljoenen bezoekers. Doe deze quiz om te zien hoeveel je weet – en leer een heleboel fascinerende feiten en geschiedenis!

De architectuur van het ommuurde complex houdt zich strikt aan de traditionele Chinese geomantische praktijk van feng shui. De oriëntatie van de Verboden Stad, en wat dat betreft van heel Peking, volgt een noord-zuid lijn. Binnen het complex zijn alle belangrijke gebouwen, vooral die langs de hoofdas, naar het zuiden gericht om de zon te eren. De gebouwen en de ceremoniële ruimten ertussen zijn zo gerangschikt dat ze de indruk wekken van een grote keizerlijke macht, terwijl de onbeduidendheid van het individu wordt versterkt. Deze architectonische opzet wordt tot in het kleinste detail doorgevoerd – het relatieve belang van een gebouw kan niet alleen worden afgemeten aan de hoogte of breedte ervan, maar ook aan de stijl van het dak en het aantal beeldjes op de nokken van het dak.

De meest opvallende bezienswaardigheden zijn de Wu-poort (Meridiaan), de Hal van de Hoge Harmonie (Taihedian) en de Keizerlijke Tuin (Yuhuayuan). De Wu Poort is de imposante formele zuidelijke ingang van de Verboden Stad. De zijvleugels, die de ingang flankeren, zijn uitgestrekt als de voorpoten van een leeuw of sfinx. De poort is ook een van de hoogste gebouwen van het complex, met een hoogte van 38 meter op de nok van het dak. Een van de belangrijkste functies van de poort was om te dienen als achtergrond voor keizerlijke optredens en proclamaties. Achter de Poort van Wu ligt een grote binnenplaats, 140 meter diep en 210 meter breed, waardoor de Gouden Rivier (Golden Water River) in een boogvormige boog stroomt. De rivier wordt overgestoken door vijf parallelle witmarmeren bruggen, die leiden naar de Poort van Opperste Harmonie (Taihemen).

Noord van de Poort van de Hoge Harmonie ligt het Buitenhof, het hart van de Verboden Stad, waar de drie belangrijkste bestuurshallen staan op een marmeren terras met drie niveaus dat uitkijkt over een immens plein. Het gebied beslaat zo’n drie hectare – genoeg ruimte om tienduizenden onderdanen toe te laten hulde te brengen aan de keizer. Boven de ruimte torent de Hall of Supreme Harmony uit, waarin de troon van de keizer staat. Deze zaal, met afmetingen van 64 bij 37 meter, is het grootste gebouw van het complex en tevens een van de hoogste (ongeveer even hoog als de Wu-poort). Het was het centrum van het keizerlijke hof. In het noorden, op hetzelfde drievoudige terras, staan de Zaal van Centrale (of Volledige) Harmonie (Zhonghedian) en de Zaal van Behoud van Harmonie (Baohedian), ook locaties van regeringsfuncties.

Verder naar het noorden ligt het Binnenhof, dat de drie zalen bevat die de keizerlijke woonvertrekken vormden. Grenzend aan deze paleizen, aan de noordelijkste grens van de Verboden Stad, ligt de keizerlijke tuin van 1,2 hectare, waarvan het organische ontwerp lijkt af te wijken van de strakke symmetrie van de rest van het complex. De tuin werd ontworpen als een plaats van ontspanning voor de keizer, met een fantasierijke opstelling van bomen, visvijvers, bloembedden en beeldhouwwerk. In het midden staat de Zaal van Keizerlijke Vrede (Qin’andian), een taoïstische tempel waar de keizer zich terugtrok voor contemplatie.

De Verboden Stad was met de Chinese Revolutie van 1911-12 niet langer de zetel van de keizerlijke regering van Qing (Manchu). Hoewel sommige van de oude gebouwen (die sinds de 15e eeuw waren hersteld en herbouwd) verloren gingen door de verwoestingen van de revolutie en tijdens de oorlog met Japan (1937-45), werd de plaats in zijn geheel behouden. Puyi, de laatste Qing-keizer, mocht er na zijn troonsafstand blijven wonen, maar verliet het paleis (en Beijing) in 1924 in het geheim. Aan het eind van de 20e eeuw werden verschillende paleisgebouwen gerestaureerd.

De film The Last Emperor (1987), waarin het leven van Puyi wordt geportretteerd, werd gedeeltelijk binnen de Verboden Stad opgenomen.