Lopen is een goede manier om gezond te blijven, maar het kan ook een bron van blessures zijn. Ongeveer 50 tot 75% van de hardloopblessures zijn overbelastingsblessures1 , wat betekent dat ze in de loop der tijd ontstaan door herhaaldelijk bewegen en niet door een eenmalige traumatische gebeurtenis.
Overbelastingsblessures ontstaan vaak wanneer iemand begint met hardlopen of dit intensiever gaat doen zonder de spieren voldoende te rekken en in conditie te brengen. Anderzijds kan een doorgewinterde hardloper na enkele maanden of zelfs jaren training een overbelastingsblessure oplopen.
Deskundigen schatten dat de blessurepercentages hoger zijn voor hardlopers die 40 of meer mijl per week lopen2 , en voor hardlopers die eerder blessures hebben gehad.3
Dit artikel geeft een overzicht van de meest voorkomende hardloopblessures, inclusief korte beschrijvingen van hoe ze ontstaan en welke symptomen ze veroorzaken.
De meest voorkomende hardloopblessures komen meestal voor in de knieën, voeten en enkels, kuiten en scheenbenen. Andere gewichtdragende gebieden, zoals de rug, heupen en dijen, zijn ook gevoelig voor blessures.
- 1.van Mechelen W. Hardloopblessures. Een overzicht van de epidemiologische literatuur. Sports Med. 1992 Nov;14(5):320-35. Recensie. PubMed PMID: 1439399.
- 2.Gallo RA, Plakke M, Silvis ML. Common Leg Injuries of Long-Distance Runners: Anatomical and Biomechanical Approach. Sports Health. 2012 Nov;4(6):485-495. Review. PubMed PMID: 24179587; PubMed Central PMCID: PMC3497945.
- 3.Wen DY. Risicofactoren voor overbelastingsblessures bij hardlopers. Curr Sports Med Rep. 2007 Oct;6(5):307-13. Review. PubMed PMID: 17883966.