Van Baby tot Grote Jongen: Maand 26

Hoe het voor jou is

Zegt een moeder van een grappige 2-jarige:

Ik zei tegen Darnell (26 maanden) dat het tijd was voor een dutje. Hij ging op de bank liggen en deed alsof hij heel hard snurkte. Het was zo grappig. Ik barstte in lachen uit en hij ook.

U hebt waarschijnlijk ontdekt dat uw kind een kick krijgt van “omgekeerde” humor (wanneer u zijn opgezette kat “boeg-wow” laat zeggen), maar ook van grapjes die verwijzen naar zijn eigen ervaringen, zoals wanneer u doet alsof u een hele grote niesbui hebt. Dergelijke grapjes zijn grappig voor peuters, want nu ze weten wat “normaal” is, herkennen ze wanneer er iets onverwachts of ongewoons gebeurt en vinden ze dat heel erg grappig. Dit is een goed bewijs dat het denkvermogen van je kind veel verfijnder is geworden. En natuurlijk zijn peuters ook absolute meesters in het grappige stemmetje en het grappige gezichtje. Dus houd de camera bij de hand en maak je klaar voor een leuk en grappig jaar.

Hoe het voor je kind is

Vader nam me vandaag mee naar een nieuwe speeltuin. Eerst was ik een beetje verlegen. Ik was er nog nooit geweest. Ik wist de weg niet. Ik kende geen van de kinderen. Papa zei: Wil je even kijken? Je vindt het leuk als je wat tijd hebt om nieuwe plaatsen te leren kennen. Laten we gewoon wat rondhangen. Hij liet me naast hem staan en alles een paar minuten bekijken. Toen zei hij: Zullen we eens kijken wat ze hier hebben? Hij hield mijn hand vast en we liepen rond. Er was een klimmuur, en een tunnel, en een zandbak. En er was een geweldige glijbaan die zoooo hoog was, hij was bijna zo hoog als papa! Nadat ik alles had gezien, voelde ik me klaar om te spelen. Ik begon op de klimmuur. Maar ik bleef maar kijken naar die glijbaan. Ik wilde hem echt proberen… maar ik voelde me ook een beetje bang. Papa moet gezien hebben dat ik er naar keek. Hij zei: Wil je dat ik onderaan op je wacht? Ik knikte en we liepen erheen. Ik begon de trap op te lopen. Toen ik boven aankwam, voelde ik me ongerust. Het was zo hoog. Papa reikte omhoog en vroeg of ik zijn hand wilde vasthouden terwijl ik naar beneden ging. Dat was een geweldig idee. Whoosh! Ik ging naar beneden en hield zijn hand vast! Papa heeft gelijk, ik kan het!

Wat je peuter leert

Sociaal-emotionele vaardigheden:

• Flexibiliteit en omgaan met verandering als zijn vader hem meeneemt naar een nieuw park en hij een nieuwe plek leert kennen.
• Vermoeding dat zijn vader hem het park in zijn eigen tempo laat verkennen en dat het niet erg is om het rustig aan te doen.
• Trouwen dat papa hem zal helpen met zijn doel om van de grote glijbaan af te gaan, ook al is hij bang.
• Bewustzijn van zijn eigen gevoelens wanneer zijn vader zijn voorkeur om het rustig aan te doen verwoordt en hem zijn hand ter geruststelling aanbiedt.
• Hoe hij steun kan aanvaarden wanneer zijn vader hem helpt de glijbaan te “bedwingen”.

Taal- en denkvaardigheden:

• Hoe hij om hulp kan vragen wanneer hij zijn vader vertelt dat hij bang is om van de glijbaan te gaan.
• Begrippen als hoogte en snelheid die deel uitmaken van de ervaring van het van de glijbaan gaan.

Fysieke vaardigheden:

• Hoe hij de grote spieren in zijn benen, armen en schouders moet gebruiken om de ladder op te klimmen.
• Coordinatie en evenwicht als hij de trap beklimt en dan naar beneden glijdt en onderaan landt.

Wat u kunt verwachten van de ontwikkeling van uw baby

Bedenk bij het doornemen van het schema dat ontwikkeling geen race is en dat elk kind in zijn eigen tempo en op zijn eigen manier groeit. Uw kind kan vaardigheden sneller of langzamer ontwikkelen dan hieronder staat aangegeven en toch nog op de goede weg zijn. Als u vragen of zorgen hebt, praat dan met de zorgverlener van uw kind of met een andere betrouwbare deskundige.

De ontwikkeling van uw peuter van 24 tot 30 maanden

Wist u dat…

Dat de manier waarop u op het gedrag van uw kind reageert, beïnvloedt of ze het herhaalt? Onderzoekers keken hoe een kleine groep van 10 moeders reageerden op het gedrag van hun 2-jarigen. Ze ontdekten dat ouders twee belangrijke strategieën gebruikten om te reageren wanneer kinderen iets deden wat ze niet mochten doen: Afleiden (proberen de aandacht van hun kind te verleggen naar een meer aanvaardbare activiteit of speelgoed) of grenzen stellen (wat inhoudt dat ze de kinderen vertellen wat ze wel en niet mogen doen). Onderzoekers ontdekten dat het stellen van grenzen, als eerste stap, het meest effectief was in het motiveren van kinderen om te stoppen met het ongewenste gedrag. Afleiding na het stellen van grenzen was ook effectief. Echter, afleiding alleen was geen succesvolle strategie. Waarom niet? Onderzoekers geloven dat wanneer ouders hun kinderen vertellen wat de grens is, zij de kinderen belangrijke informatie geven over wat het wangedrag is en wat de verwachtingen van de ouders zijn. Het geeft kinderen de “regels van het spel”. Afleiding daarna helpt kinderen zich weer te concentreren op een andere, meer acceptabele activiteit.

Wat het onderzoek voor u betekent

Het stellen van duidelijke grenzen – rond veiligheid, gezondheid (zoals handen wassen na toiletgang), en aanvaardbaar gedrag – is belangrijk voor een opgroeiende peuter. Peuters hebben echter nog maar een korte aandachtsspanne en weinig zelfcontrole. Ze kunnen ook nog geen regels op lange termijn onthouden. Dit betekent dat je misschien nog vele maanden lang dezelfde grens moet stellen voordat je peuter het eindelijk “snapt”. Vergeet niet dat je peuter je niet opzettelijk uitdaagt of je probeert te “pakken”. Ze leert gewoon welk gedrag wel en niet oké is in jullie gezin. Daarom is de tweede stap – afleiden – zo belangrijk, omdat het je kind laat zien wat ze kan doen. Dus als je kleintje niets liever doet dan in je potplanten graven, geef haar dan een schep en een emmer en neem haar mee naar buiten waar ze naar hartelust kan graven.

Spotlight op: Nurturing Your Toddler’s Confidence

Confidence is een geloof in je vermogen om je lichaam, gedrag en de uitdagingen die je tegenkomt in de grotere wereld te beheersen en is een essentieel ingrediënt voor de gezonde ontwikkeling van je kind. Het is ook een belangrijke factor voor succes op school. Kinderen die zelfvertrouwen hebben, zijn gretig om nieuwe vaardigheden te leren en nieuwe uitdagingen aan te gaan. Ze verwachten ook dat volwassenen behulpzaam zijn en hun inspanningen steunen.

Zelfvertrouwen is ook van cruciaal belang voor het omgaan met anderen en het oplossen van alledaagse sociale uitdagingen – zoals delen en vrienden maken. Kinderen die zelfverzekerd zijn, geloven dat ze aardig zijn en verwachten dat anderen dat ook zijn.

Hoe ontwikkelt zelfvertrouwen zich? Vanaf de eerste dag leert een kind wie hij is door zijn relaties en interacties met primaire verzorgers. Ouders, familieleden, kinderverzorgers en leerkrachten weerspiegelen aan kinderen hun unieke sterke punten en speciale eigenschappen. Het gevoel van zelfvertrouwen van een kind wordt voor een groot deel gevormd en gevoed door de dagelijkse ervaringen met degenen die voor hem zorgen.

Hier zijn verschillende belangrijke manieren waarop u het zelfvertrouwen van uw kind kunt stimuleren door uw dagelijkse interacties samen.

Stel routines op met uw kind.

Wanneer gebeurtenissen voorspelbaar zijn, en elke dag op ongeveer dezelfde manier en op ongeveer hetzelfde tijdstip gebeuren, helpt dit uw kind om zich veilig, zeker en zelfverzekerd te voelen en controle te hebben over zijn wereld. Hij weet bijvoorbeeld dat eerst het bad komt, dan de boekjes, dan een liedje en dan bedtijd. Als hij weet wat er daarna gaat gebeuren, kan hij zich beter voorbereiden op die veranderingen. Als de dagelijkse gebeurtenissen willekeurig lijken te gebeuren, kunnen kinderen niet voorspellen wat er gaat komen en kunnen ze het gevoel krijgen dat ze de controle kwijt zijn, wat een gevoel van bezorgdheid of onzekerheid veroorzaakt. Ongerustheid kan het onderzoekend en lerend vermogen van een kind beperken, omdat het de meeste energie steekt in het uitzoeken wat er nu gaat gebeuren. Wanneer kinderen weten wat ze kunnen verwachten, of hebben geleerd dat ze op u kunnen vertrouwen om hen op de hoogte te stellen van een verandering, zijn ze vrij om te spelen, te groeien en te leren.

Zorg ervoor dat uw kind veel tijd heeft om te spelen.

Door te spelen leren kinderen over zichzelf, andere mensen en de wereld om hen heen. Door te spelen ontwikkelen kinderen ook zelfvertrouwen – wanneer ze de bal achter de bank vinden, de juiste plastic vorm in het gat krijgen, of de boer in de doos tevoorschijn laten komen.

Het is ook door te spelen dat kinderen leren hoe het voelt om in andermans schoenen te staan als ze nieuwe rollen uitproberen en ook ingewikkelde gevoelens verwerken. Een 2-jarige die zich verkleedt en een mama speelt die naar haar werk gaat, kan haar gevoelens over scheidingen uitwerken. Een 3-jarige die Power Rangers speelt, oefent misschien om assertiever te zijn, zijn angsten te overwinnen of zijn agressieve gevoelens te uiten. Laat uw kind de speeltijd leiden – dat zal haar zelfvertrouwen, assertiviteit en leiderschapsvaardigheden vergroten.

Help uw kind om te leren problemen op te lossen.

Help uw kind om problemen op te lossen in plaats van ze voor haar op te lossen. Laat haar zien hoe de blokken op de bodem van de toren gerangschikt moeten worden, zodat ze een stevige basis vormen, en laat haar dan uitzoeken hoe ze de toren in evenwicht kan krijgen. Op deze manier geeft u haar de kans om haar eigen denkvermogen te gebruiken en zich succesvol te voelen.

Als uw kind bijvoorbeeld een blokkenhuis op het tapijt aan het bouwen is en het blijft vallen, kunt u:

• Tel haar dat u ziet hoe gefrustreerd ze is.
• Vraag haar of ze weet wat de oorzaak van het probleem kan zijn: Waarom denk je dat het steeds valt?
• Doe uw observaties, bijvoorbeeld door op te merken dat het tapijt zacht is en de blokken dus niet stevig staan.
• Vraag of zij ideeën heeft over wat de blokken stabieler zou kunnen maken: Wat zou helpen om ze overeind te houden?
• Vraag of ze suggesties wil:

Het doel is om uw kind te begeleiden en te steunen bij het oplossen van problemen, maar niet om voor haar te doen wat ze zelf kan doen. Soms zijn de momenten waarop uw kind het meest gefrustreerd is, gouden kansen voor haar om nieuwe vaardigheden te ontwikkelen en gaandeweg haar zelfvertrouwen, competentie en meesterschap op te bouwen. Ze zal leren dat ze op u kan rekenen om haar aan te moedigen en haar te begeleiden bij het vinden van een oplossing.

Geef uw kind verantwoordelijkheden.

Het gevoel nuttig en nodig te zijn geeft kinderen het gevoel belangrijk te zijn en bouwt zelfvertrouwen op. Klusjes moeten geschikt zijn voor de leeftijd. Heel jonge kinderen kunnen samen met u de was sorteren, huisdieren voeren, planten water geven, de tafel afvegen, servetten neerleggen of speelgoed oprapen. Wees duidelijk over wat uw kind moet doen: Leg alsjeblieft een servet op elk bord, versus, Help me de tafel dekken.

Beleef de successen van uw kind.

Het erkennen van de successen van uw kind helpt zijn zelfvertrouwen op te bouwen. Maak een foto of schrijf een notitie op de kalender wanneer uw kind voor het eerst op een driewieler trapt, of wanneer hij in het park van de grote glijbaan gaat. Praat tijdens de maaltijd of voor het slapengaan over wat je kind die dag heeft gedaan of leert doen: Vandaag heb je zo hard gewerkt aan het vangen van de bal. Het was zo leuk om met je te spelen.

Moedig je kind aan om door te gaan met de taken waar hij moeite mee heeft.

Kinderen leren door te doen. Verdeel moeilijke taken in behapbare stappen, zodat uw peuter zich zelfverzekerd en succesvol voelt.

Als uw kind probeert zijn schoenen aan te krijgen, kunt u hem helpen:

• Zet zijn schoenen uit en doe ze open
• Leg ze zo neer dat hij erin kan stappen
• Laat hem op u leunen terwijl hij erin stapt
• Begeleid zijn hand, als dat nodig is, terwijl hij de schoenen vastmaakt
• Neem het hem toe: Goed gedaan met je schoenen aan!

Als je aan een taak of vaardigheid werkt die moeilijk is voor je kind, laat hem dan weten dat je niet teleurgesteld zult zijn als hij er nog niet klaar voor is. U bent er om hem te steunen wanneer hij het opnieuw wil proberen. Dit moedigt hem aan zijn eigen motivatie te vinden om te slagen in plaats van het te doen om anderen een plezier te doen of bewondering van anderen te krijgen.

Praat over ervaringen om je kind te helpen ze te begrijpen.

Stel je kind voor om oplossingen te vinden voor dilemma’s. Je hebt goed je best gedaan om je eigen sap in te schenken. Er zit wat sap in de beker. Er is wat gemorst. Je ziet er verdrietig uit. Het is niet erg. Morsen gebeurt nu eenmaal als je leert schenken. Hier, je kunt het opvegen met deze spons. Die kan is zwaar voor kleine handjes. Ik zal je een kleinere geven en dan kan je het opnieuw proberen.

Ben een rolmodel voor uw kind.

Uw kind kijkt altijd naar u voor aanwijzingen over wat het moet doen of hoe het zich moet voelen in verschillende situaties. Uw reacties helpen uw kind om te leren gaan met emoties als verdriet, boosheid of frustratie, en hoe problemen op te lossen of uitdagingen aan te gaan. Dus toon het soort gedrag waarvan je wilt dat je kind het ontwikkelt. Gebruik woorden om haar te helpen begrijpen wat je hebt gedaan om met een uitdaging om te gaan: Dit speelgoed is zo moeilijk in elkaar te zetten! Het valt steeds uit elkaar en dat is zo frustrerend. Ik ga een pauze nemen. Als ik me wat rustiger voel, zal ik het nog eens proberen.

Let’s Play: Activities That Nurture Bonding and Learning

Chalk Talk

Neem uw kind mee naar buiten om met krijt op een stoep of patio te tekenen. (Als u in de buurt van een straat bent, moet u uw kind goed in de gaten houden.) Benoem de verschillende kleuren krijt en praat over wat uw kind aan het tekenen is. (Kijk naar de rechte lijn die je hebt getekend… en nu heb je een cirkel toegevoegd!) Als je kind klaar is, laat haar dan een slang spuiten of een emmer water over het krijt gieten. Wat gebeurt er? U kunt deze activiteit aanpassen aan het weer in de winter door gekleurd water in een spuitfles over de sneeuw te spuiten. Met dit soort spelletjes leert uw kind taalvaardigheid en schrijfvaardigheid, en leert ze ook over oorzaak en gevolg (zoals het feit dat krijttekeningen door water vervagen).

Speciale levering!

Bekleed drie schoenendozen met verschillende kleuren bouwpapier – blauw, rood en geel. Knip vervolgens zes vormen uit (twee uit elke kleur papier: rood, blauw en geel); dit wordt de “post” van uw kind. Geef uw kind een stift om op de letters te “schrijven”. Bied stickers aan als “stempels” voor de letters. Laat uw kind vervolgens de brieven in het huis neerleggen. Zet de drie brievenbussen van de schoenendoos op een rij. Geef uw kind een boodschappentas of een oude tas om de brieven in te verzamelen en help hem dan de post op kleur te sorteren in de bijpassende brievenbus. Dit soort spelletjes zorgt voor schrijfvaardigheid, taalvaardigheid (de namen van de kleuren) en het vermogen om gelijksoortige voorwerpen op te merken en te vergelijken – een probleemoplossende vaardigheid.

What’s on Your Mind

Dit is heel gewoon, want op deze leeftijd vinden twee belangrijke ontwikkelingen plaats. Ten eerste stelt het denkvermogen van uw dochter haar in staat zich niet alleen het bezoek aan de dokter te herinneren, maar ook te anticiperen op wat daar kan gebeuren, zoals een prik of een vingerprik. Ze wordt zich ook meer bewust van haar eigen lichaam en is zich bewust van het feit dat haar lichaam van haar is. Natuurlijk wil ze de baas zijn over haar lichaam.

Proberen om rationeel met je peuter te praten over waarom ze niet bang hoeft te zijn, werkt helaas vaak niet. Dit komt omdat 2-jarigen de logica nog niet begrijpen. In plaats daarvan kun je voortbouwen op de groeiende taal- en spelvaardigheden van je kind om haar te helpen haar angst te overwinnen:

• Het gevoel van je kind erkennen en labelen. Ik weet het, de stethoscoop ziet er eng uit. Maar het is alleen om te luisteren en doet geen pijn (maar het kan wel koud zijn!)

• Wees eerlijk tegen haar over wat er gaat gebeuren. Vertel haar niet dat de prik geen pijn doet als dat wel zo is. Maar laat haar weten dat het niet lang zal duren.

• Lees verhalen over naar de dokter gaan. Vraag uw bibliothecaris om aanbevelingen die geschikt zijn voor de leeftijd van uw kind.

• Doe alsof je naar de dokter gaat met een van de favoriete poppen of knuffeldieren van je kind. U kunt eerst de dokter zijn en dan wil uw kind het misschien proberen. Volg haar om te zien waar zij wil dat dit toneelstukje heen gaat. Bijvoorbeeld, als ze je vertelt of laat zien dat haar “baby” bang is, kun je als de dokter zeggen: “Ik zal heel voorzichtig zijn. Ik zal goed voor je zorgen, dat beloof ik.

Zoek een goed moment, een paar uur voor de afspraak van je dochter, om haar te laten weten over haar aanstaande bezoek. Maak een plan voor wat jullie samen kunnen doen als ze bang is. Neem bijvoorbeeld een lievelingsknuffel mee naar de afspraak, of neem een lievelingsboek mee om te lezen.

Wanneer u daadwerkelijk naar de dokter gaat, laat hem of haar dan weten dat uw kind bang is, zodat hij of zij extra gevoelig kan zijn. Vraag de dokter om uw kind te vertellen wat hij gaat doen voordat hij het doet, zodat ze zich kan voorbereiden en zich meer in controle voelt. Laat haar op uw schoot zitten. Het grootste deel van het onderzoek kan op deze manier worden gedaan.

Na afloop, hoe ze ook op het onderzoek reageert, laat haar weten hoe trots u op haar bent dat ze het heeft doorstaan. Hoewel ze het misschien nooit leuk zal vinden om naar de dokter te gaan (wie wel?), leert uw dochter door gevoelig en behulpzaam te zijn tijdens het hele proces hoe ze met een angst moet omgaan – een vaardigheid voor het leven.

Het kan een hele uitdaging zijn om een kind te hebben wiens persoonlijkheid en manier om de wereld te benaderen heel anders zijn dan die van u. Het goede nieuws is dat u de eerste en belangrijkste stap hebt gezet – u bent zich bewust van het verschil. Deze kennis zal u helpen de behoeften van uw zoon beter te begrijpen als hij opgroeit.

De manier waarop u uw zoon beschrijft, heeft te maken met wat wij zijn temperament noemen – zijn individuele manier om de wereld te benaderen. Temperament is iets waar we mee geboren worden, niet iets wat ouders creëren. Wat onze verantwoordelijkheid als ouders is, is te begrijpen wie ons kind is en zijn individuele behoeften te accepteren, zelfs als die heel anders zijn dan de onze.

Uw zorgvuldige en gevoelige observatie van uw zoon heeft u zeer waardevolle informatie gegeven over hoe u hem het beste kunt opvoeden. Zijn gedrag vertelt u dat hij zich in nieuwe situaties, vooral als er veel mensen en activiteiten zijn, overweldigd en ongemakkelijk voelt. Daarom houdt hij zich afzijdig, springt hij niet meteen in het gewoel en zoekt hij steun bij u. Hij heeft tijd nodig om te kijken en vertrouwd te raken met zijn omgeving om zich veiliger en comfortabeler te voelen. Dan is hij in staat om mee te doen.

Zoals veel kinderen die niet snel wennen aan nieuwe situaties en mensen, voelt uw zoon zich misschien meer op zijn gemak in kleine groepen dan in grotere. Hij heeft bijvoorbeeld liever één of twee vriendjes op bezoek om te spelen dan een hele groep. Wat belangrijk is om te onthouden, is dat er niet één manier is waarop een kind gelukkig kan zijn. Wat voor de één goed voelt, kan voor de ander heel anders zijn.

Het klinkt alsof voor u en uw man, het hebben van veel vrienden en het proberen van nieuwe dingen is wat u plezier en voldoening geeft. Wat uw zoon een tevreden en goed gevoel geeft, kan heel anders zijn. Door uw behoeften te scheiden van de zijne, kunt u gevoelig reageren op zijn signalen. Het laat hem ook weten dat hij aardig, gewaardeerd en geliefd is, wat hem het vertrouwen zal geven om nieuwe dingen te proberen als hij groeit.

Ook al neigt het temperament van uw zoon meer naar introvertheid (of verlegenheid), er is veel wat u kunt doen om hem te helpen plezier te hebben in sociale relaties en sociale vaardigheden te ontwikkelen. Hier zijn enkele ideeën:

• Bereid hem voor op nieuwe situaties. Als hij bijvoorbeeld naar een verjaardagsfeestje gaat, praat er dan van tevoren met hem over. U kunt bijvoorbeeld een paar minuten eerder komen, zodat hij de kans krijgt om zich op zijn gemak te voelen op deze nieuwe plek voordat alle andere kinderen er zijn; of ga naar het feestje met een vriend bij wie hij zich veilig voelt, zodat hij een “maatje” heeft. Als hij ouder wordt, laat hem dan weten dat je begrijpt dat feestjes moeilijk voor hem kunnen zijn en maak samen een plan over hoe hij met zijn gevoelens kan omgaan.

• Erken zijn behoefte om dicht bij u te zijn. Laat hem op uw schoot zitten en praat over wat u om u heen ziet gebeuren. Stel dan voor dat jullie samen op verkenning gaan. Bekijk de spelletjes die ze aan het spelen zijn; kijk of hij een beurt wil met u aan zijn zijde. Of dat jij eerst aan de beurt komt. Als u in het park bent, ga dan samen van de glijbaan, zit naast hem in de zandbak, kijk en praat over wat de andere kinderen doen.

• Creëer veel mogelijkheden voor uw zoon om met anderen om te gaan. Vraag zijn leerkrachten met welke kinderen uw zoon graag speelt (of met wie hij misschien goed kan opschieten). Nodig ze individueel uit voor wat één-op-één-speeltijd. Dit geeft uw kind de kans om in een vertrouwde omgeving met vriendjes te spelen.

Het komt erop aan uw kind te begeleiden waar het zich bevindt, hem de steun te geven die hij nodig heeft om zich veilig en op zijn gemak te voelen, en hem vervolgens te helpen zich aan te passen.

Expert Reviewers

• Terrie Rose, PhD, President en oprichter, Baby’s Space
• Ross Thompson, PhD, hoogleraar psychologie, University of California at Davis
• Robert Weigand, MS, IMH-E, Director, Child Development Laboratory, Arizona State University