1969 Woodstock Festival poster. Klik voor ingelijste versie.
Op het beroemde Woodstock muziekfestival van midden augustus 1969 kwamen de laat aangekomen fans op zaterdag 16 augustus vanuit de verre uithoeken van de samenkomst aangelopen. Het verkeer had de lokale wegen allang verstopt. Het was de tweede dag van het festival, en de laatkomers waren op weg naar de velden en weiden van Max Yasgur’s 600 hectare grote melkveeboerderij waar het podium van de artiesten en het hoofdpubliek op de heuvel zich bevonden. Deze wandelaars konden het podium nog niet zien, maar ze hoorden in de verte een nieuw soort muziek. Het was niet echt rock ’n roll; het was iets anders. Maar het was krachtig, ritmisch en wenkend.
Muziekspeler
“Jingo”- Santana
https://www.pophistorydig.com/wp-content/uploads/2019/08/Santana-Jingo.mp3
Het geluid rolde over de hellingen en door de weilanden; sommigen zeiden dat ze het in de aarde konden voelen terwijl ze liepen. Een van de nummers die ze hoorden – samen met 400.000 anderen op Woodstock die dag – was getiteld “Jingo” (hierboven gesampled). Dat nummer opent met conga’s, bouwt zich dan op tot grote drums, een opkomend orgel, doordringende elektrische gitaar, en later, wat achtergrondzang. Maar aan het begin heeft het nummer iets van een primitief, inheems geluid – op een goede, aardse manier – en in feite was het een van Afrika afgeleid nummer dat voor het eerst werd gedaan in 1959 door de Nigeriaanse percussionist Babatunde Olatunji.
Maar die middag op Woodstock werd “Jingo” en andere nummers uitgevoerd door een nieuwe groep van de westkust waar de meeste aanwezigen nog nooit van gehoord hadden; een groep die Santana heette. Maar deze “Santana sound” van hard-driving Afro-Latin instrumentals was perfect voor een openlucht festival. En die middag verhoogde het het energieniveau van de Woodstock-massa’s die toen de hellingen bedekten, en zette duizenden aan tot bewegen, dansen en het voelen van de kracht van die dag. Noch zij, noch Santana zouden ooit nog dezelfde zijn.
Aug 1969. Santana op Woodstock, uitkijkend over de enorme menigte – uiterst links vooraan, Michael Carabello, Jose Areas op conga’s, David Brown op gitaar, Carlos Santana, linksachter, gitaar, en Michael Shrieve, drums. Niet afgebeeld, uiterst links, Gregg Rolie, orgel.
Santana, genoemd naar hun leider, de in Mexico geboren Amerikaanse gitarist Carlos Santana, hadden hun plaats op het grote Woodstock festival eigenlijk bijna per ongeluk veroverd. Ze stonden niet op de oorspronkelijke “A-list” van de promotors van grote, “moet-je-hebben” rocksterren. In feite waren ze nationaal vrijwel onbekend, behalve aan de westkust en in San Francisco. Sommigen aan de oostkust hadden hen een paar weken eerder gehoord op het Atlantic City Pop Festival van 1-3 augustus 1969. Een kleine 100.000 mensen woonden die bijeenkomst bij, waarvan sommigen onder de indruk waren van Santana’s optreden daar. Toch had Santana nog geen album uitgebracht en waren ze bij de meesten onbekend.
16 augustus 1969. Carlos Santana, Jose Areas, en Michael Carabello tijdens een optreden op Woodstock.
In de jaren zestig waren Santana en zijn band min of meer doorgebroken in de muziekscene van San Francisco via promotor Bill Graham, beroemd om zijn Fillmore ballroom, een zaal waar een aantal rockacts een podium kregen waar ze hun carrière konden lanceren – met name The Grateful Dead, Jefferson Airplane, en anderen. Graham boekte ook acts in een tweede zaal in San Francisco, Winterland, en in de Fillmore East in New York. Graham’s podia in de periode 1968-1971 waren plaatsen waar artiesten konden experimenteren en improviseren, lange sets konden spelen, en waar fans zich op hun gemak voelden en zelfs in de gangpaden konden dansen als ze dat wilden.
De beroemde muziekpromotor Bill Graham, hier te zien in zijn zaal Fillmore East in New York City, 1971. Foto, John Olson/ Life.
Carlos Santana had in zijn jeugd samen met zijn vader muziek gespeeld, maar het was niet zijn stijl van muziek maken. In 1961 was de familie Santana verhuisd naar San Francisco, en Carlos werkte een tijd als bordenwasser terwijl hij zijn muziek beoefende. Bill Graham was geïnteresseerd geraakt in de jonge Mexicaans-Amerikaanse gitarist, een jongen die hij voor het eerst had ontmoet toen hij probeerde de Fillmore binnen te sluipen. Santana’s band werd opgericht in 1966, aanvankelijk als de Santana Blues Band met de hulp van gitarist Tom Fraser. Santana’s groep debuteerde op de Fillmore in 1968 en werd al snel gemanaged door Graham, die aanvoelde dat hun geluid anders was en potentieel had. In 1969 bestond de band uit Santana op leadgitaar, Gregg Rolie op orgel en keyboards, David Brown op bas, Michael Shrieve op drums, en Michael Carabello en Jose Areas, beiden op conga’s en percussie.
1969: Bill Graham, rechts, op Woodstock met promotor Michael Lang, waarschijnlijk een of ander aspect van de logistiek van Woodstock aan het bespreken.
De Woodstock-kans voor Santana deed zich voor toen de Woodstock-promotors – die toen wat problemen hadden met hun geplande evenement – bij Bill Graham aanklopten om zijn hulp in te roepen. Graham was toen een van de weinigen in het land die wist hoe je een grote muziekshow moest organiseren. Graham stemde toe om te helpen met Woodstock, maar hij had één voorwaarde. “Ik zei dat ik ze alleen zou helpen als ze Santana op het podium zouden zetten.” In die tijd beheerde Graham ook Jefferson Airplane en de Grateful Dead, die op de A-lijst van Woodstock stonden, en naar verluidt gebruikte Graham ook deze groepen in de onderhandelingen om Santana een optreden te bezorgen. De Woodstock promotors gingen akkoord, maar antwoordden: “Wat is Santana in godsnaam?” Daar zouden ze snel achter komen.
Graham geloofde dat Woodstock een groot doorbraakmoment voor Santana kon zijn, en vertelde hen dat op een avond toen hij de groep bijeenbracht in zijn huis in Mill Valley buiten San Francisco. Hij vertelde hen dat dit hun grote kans was, en dat als ze het goed zouden doen, ze op gelijke hoogte zouden komen met de grootste namen in de rock. Toch waren ze sceptisch, zoals Carlos Santana zich zou herinneren toen hij zei: “Bill, we komen uit de Mission. Wij geloven niet in dat rockster gedoe.” De groep had geen track record buiten hun optredens aan de westkust. Hoewel ze in mei 1969 de studio in waren gegaan om wat van hun muziek op te nemen voor een mogelijke latere albumrelease.
In Woodstock arriveerden Santana en zijn band op zaterdagmorgen 16 augustus, voor de tweede muziekdag van het festival. Ze waren in de veronderstelling dat ze pas veel later die avond zouden optreden, dichter bij middernacht. Maar in de vroege namiddag, rond 14:00 uur, werden ze plots het podium op gejaagd, met de boodschap dat het nu of nooit was. Ze speelden een 45 minuten durende set van acht nummers, waarvan “Soul Sacrifice” – aan het eind van hun set en met een beroemde drumsolo van Michael Shrieve – een van de grote hits van het festival was.
Het optreden van Santana op Woodstock liet een blijvende indruk achter op velen die het die augustusmiddag in 1969 live meemaakten. Een student die Woodstock met een groep vrienden bijwoonde, plaatste later een commentaar waarin hij opmerkte: “…Vanuit muzikaal oogpunt was Santana onvergetelijk…. Ze hadden de hele menigte op de been en aan het dansen. Ik geloof dat dit evenement hen echt op een nationaal niveau heeft gebracht….” Een ander merkte op “Santana’s bijna sjamanistische uitbarsting van uitbundigheid op ‘Soul Sacrifice'”. Michael Spendolini, die in een later commentaar aan de New York Times terugdacht aan zijn bezoek aan Woodstock met een groep jongens die vanuit Connecticut in een VW-bug waren gestapt, merkte op: “Een paar van ons waren actieve muzikanten die in bands speelden voor de lokale middelbare school en college dances…. en dachten dat we ‘op de hoogte’ waren van de muziekscene totdat we Santana hoorden. Wij, net als iedereen daar, waren totaal onder de indruk van het geluid en de etnische vibe van dit unieke geluid. Het publiek reageerde onmiddellijk en ik zou zeggen dat het energieniveau van het publiek op dat tijdstip van de dag op zijn hoogtepunt was.”
Santana’s eerste album, dat een paar weken na Woodstock uitkwam, steeg naar nummer 4 in de Billboard album chart, en zou twee jaar in die chart blijven staan. Bevat “Jingo,” “Soul Sacrifice” & “Evil Ways”. Klik voor CD.
En trouw aan vorm, zoals Bill Graham had voorspeld, schoot Santana binnen een paar weken na Woodstock naar de top van de populaire muziek.
Hun debuutalbum, Santana, dat in mei 1969 was opgenomen, werd twee weken na Woodstock uitgebracht, op 30 augustus 1969. Het album bereikte al snel de vierde plaats op de Billboard 200 albumlijst en zou daar twee jaar blijven staan. In 2003 plaatste het tijdschrift Rolling Stone het Santana album op nr. 150 in hun lijst van de 500 beste albums aller tijden.
Het album bestaat voornamelijk uit instrumentale tracks en bevat hun eerste twee singles, “Jingo” en “Evil Ways”. De laatste werd een Top Tien hit en bereikte nr. 9 in de Billboard Hot 100. Het album zou later 2x-Platina in verkoop bereiken en opnieuw worden uitgegeven in 1998 en 2004.
Maar in de nasleep van Woodstock, zou het marktmomentum voor Santana en andere festivalartiesten nog enige tijd na het evenement voortduren, aangezien zowel een film over Woodstock als een album van zijn muziek – de eerste van vele – zou volgen.
Film & Muziek
De Woodstock-film werd voor het eerst uitgebracht in 1970, gevolgd door een uitgebreide director’s cut in 1994, en een tweede uitgebreide versie voor een 40e jubileumeditie in 2009, die hier wordt getoond. Klik voor DVD.
Eind maart 1970 werd Woodstock, de documentairefilm uitgebracht, een 185 minuten durende productie met de beste delen van meer dan 25 van de Woodstock-acts, waaronder Santana’s “Soul Sacrifice” -optreden. De film kreeg veel bijval van de kranten- en tijdschriftencritici van die tijd en was een enorme kassahit. Aanvankelijk draaide de film in één of twee bioscopen in veel grootstedelijke gebieden, maar er kwamen duizenden mensen op af om de film te zien. De film zou al snel in veel theaters te zien zijn en in de V.S. 50 miljoen dollar opbrengen, tegen 600.000 dollar productiekosten, waarmee het de zesde best verdienende film van 1970 werd en een van de meest winstgevende dat jaar.
In mei 1970 werd een live-album van geselecteerde optredens van het Woodstock festival van 1969 uitgebracht onder de titel, Woodstock: Music from the Original Soundtrack and More. Het werd oorspronkelijk uitgebracht op Atlantic Records’ Cotillion label als een driedubbel album, en bevatte ook Santana’s “Soul Sacrifice” onder de selecties. Alle Woodstock “media” en muziek items die op het festival volgden, hielpen de voorraad en handel van Santana en andere acts die daar hadden opgetreden te verhogen.
Santana Gigs
Santana, ondertussen, werd door de rest van 1969 en 1970 een gewilde act op tal van podia buiten die in Californië waar ze hadden opgetreden voorafgaand aan Woodstock. Gedurende het volgende jaar, tussen 18 augustus 1969, beginnend in de Electric Factory in Philadelphia, Pennsylvania, en eindigend op 28 juni 1970 in Engeland op het Bath Festival of Blues and Progressive Music, trad Santana op in meer dan 70 locaties in de V.S. en Europa. Ze traden gedurende die tijd bijna dagelijks ergens op. In hun tournee van 1969-1970 waren verschillende grote festivals opgenomen, zoals het Texas International Pop Festival op de Dallas International Motor Speedway op 31 augustus 1969 en het Altamont Speedway Free Festival van 6 december 1969 in Tracy, Californië. Ze verschenen ook op de Ed Sullivan Show op 24 oktober 1969 in New York City. Bill Graham, ondertussen, zou Santana, naast andere acts, op zijn verschillende podia in San Francisco en New York City laten optreden gedurende deze tijd.
 1970. Abraxas album. |
 1971. Santana III album. |
 1972. Caravanserai album. |
 1973. Welkom album. |
 1974 – Borboletta-album. |
 1976. Amigos album. |
 1977. Festival album. |
 1977. Moonflower album. |
 1978. Inner Secrets album. |
 1979. Marathon album. |
 1981. Zebop! album. |
 1999. Supernatural album. |
 2016. Santana IV album. |
 2019. Africa Speaks album. |
Albums
Carlos Santana en de Santana-band zouden ook in de decennia na Woodstock nog muzikaal succes hebben. Maar onderweg zouden ze hun ups en downs hebben. Er zouden persoonlijkheidsconflicten zijn, meningsverschillen over muzikale richting, wisselend personeel, en nieuw management – en ook muzikale experimenten.
Maar ondanks alles zouden de jaren 70 een productieve tijd voor de band blijken te zijn, want ze zouden zo’n 14 albums uitbrengen (klik op album afbeeldingen voor product links).
In september 1970, Santana’s tweede album, Abraxas, kwam bovenaan de Billboard charts en verdiende een vijfvoudige platina certificering.
In september 1971, Santana III volgde, ook het bereiken van No. 1 en twee keer platina. Santana bracht nog twaalf albums uit in de jaren 1970, die elk een RIAA certificering in de V.S. verdienden van Goud of beter.
Na de vroege jaren ’70 albums, experimenteerde Santana met jazz fusion op Caravanserai (okt 1972, #8 U.S.), Welcome (nov 1973, #25), en Borboletta (okt 1974, #20). In de jaren 1970 waren dat onder meer: Amigos (maart 1976, #10), Festival (jan 1977, #27), Moonflower (okt 1977, #10), Inner Secrets (okt 1978, #27), en Marathon (sept 1979, #25).
Zebop!, uitgebracht in april 1981 was een Top Tien afmaker op nr. 9 en een Platinum performer.
Een stilte in de productie en populariteit van de band kwam in de periode 1984-1994, toen minder Santana albums werden uitgebracht en de verkoop daalde.
Maar na het tekenen bij Arista Records, en het samenwerken met manager Clive Davis, bracht Santana het zeer succesvolle Supernatural album uit in juni 1999 – een samenwerking met jongere artiesten – dat tot nummer 1 steeg in verschillende landen. Supernatural behaalde de Diamond status en verder op 15-voudig platina, en zou wereldwijd meer dan 27 miljoen exemplaren verkopen.
In 1998 werd de originele Santana groep line-up van Carlos Santana, Jose Chepito Areas, David Brown, Mike Carabello, Gregg Rolie, en Michael Shrieve opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.
In 2000, voornamelijk op de verdiensten van het album Supernatural, won de band zes Grammy Awards in één nacht, het evenaren van een record ingesteld door Michael Jackson, ook het winnen van drie Latin Grammy Awards.
In 2016, Carlos herenigd met de vereerde vroege ’70s Santana line-up van muzikanten, het uitbrengen van het album Santana IV, die debuteerde op nr. 5 op Billboard 200 chart. In 2019, brachten ze het album, Africa Speaks.
Legacy
Santana blijft een van de best verkopende groepen aller tijden met 43.5 miljoen gecertificeerde albums verkocht in de V.S., en naar schatting 100 miljoen verkocht wereldwijd. Hun productie omvat 25 studioalbums, waarvan er 14 de Amerikaanse Top Tien hebben gehaald. Vier Santana albums hebben de nummer 1 plaats op de Billboard charts in hun tijd – Abraxas, Santana III, Supernatural, Shaman – samen met twee nummer 1 singles, “Smooth” en “Maria Maria”.
Naast hun muziek, zijn Santana en de band ook betrokken geweest bij verschillende sociale doelen tijdens hun carrière. In oktober 1969 gaf de band een benefietconcert in de Fillmore West ten bate van stakende Californische landarbeiders tijdens de Delano druivenstaking. En Carlos Santana zou later uitvoerend producent worden voor de documentairefilm van 2017, Dolores, over het leven en werk van Dolores Huerta, een voorvechter van landarbeiders die, samen met Cesar Chavez, hielp bij de oprichting van de United Farm Workers of America. Santana en zijn familie hebben ook de Milagro Foundation opgericht, opgericht in 1998, die miljoenen dollars heeft gedoneerd aan non-profit programma’s ter ondersteuning van onderbedeelde kinderen en jongeren op het gebied van kunst, onderwijs en gezondheid.
Een “speciaal verslag” uit 1969 van Rolling Stone over Woodstock gebruikt een coverfoto van het optreden van Santana.
In de loop der jaren heeft Carlos Santana een aantal prestatieprijzen en speciale erkenningen verzameld van het tijdschrift Rolling Stone, Billboard, BMI, de Latin Recording Academy, de Hollywood Walk of Fame, en anderen. In 2013 was hij een ontvanger van de Kennedy Center Honors en woonde hij die december een receptie van het Witte Huis voor eregasten bij.
Woodstock Moment
Mettertijd kan het “Santana-moment” tijdens het Woodstock-festival van augustus 1969, nu aanvoelen als oude geschiedenis en iets dat in de muzikale ether is teruggedrongen.
Toch was het op dat moment en op die plaats in 1969 een transformerend geluid en optreden; één dat nieuw en opwindend was, vernieuwend en bevrijdend. Het gaf zijn luisteraars een nieuwe en verheffende ervaring. En het stuurde een onbekende maar opkomende groep muzikanten op weg, en opende de deuren naar nog eens vijftig jaar nieuwe muziek en experiment in een verscheidenheid van latin rock, Afrikaanse en jazz-fusion genres. Zoals de Rock and Roll Hall of Fame in 1998 stelde: “Santana’s fusie van jazz, rock en latin invloeden bezorgde hen een enorm succesvolle en blijvende heerschappij in de wereld van de rock.”
Voor profielen van andere artiesten op deze website die betrokken waren bij, of werk hebben dat verband houdt met Woodstock, zie bijvoorbeeld: “Crosby, Stills & Nash,” “Joplin’s Shooting Star,” en “Joni’s Music.”
Dank voor uw bezoek – en als het u bevalt wat u hier vindt, doe dan alstublieft een donatie om het onderzoek en het schrijven op deze website te helpen ondersteunen. Dank u. – Jack Doyle
Steun
deze website
Doneer Nu
Dank U
Datum Geplaatst: 14 augustus 2019
Laatste Update: 14 augustus 2019
Comments to: [email protected]
Artikelcitaat:
Jack Doyle, “The Santana Sound: Woodstock 1969,”
PopHistoryDig.com, 14 augustus 2019.
Bronnen, Links &Aanvullende informatie
De PBS/American Experience-film, “Woodstock: Three Days That Defined a Generation,” is in 2019 uitgekomen. Het biedt een van de beste overzichten van de geschiedenis van het festival en zijn promotors, de reacties en commentaren van sommige deelnemers, evenals een staalkaart van de muziek en artiesten die er optraden, en ook goede en zeldzame beelden van het evenement zoals het plaatsvond. Klik voor DVD.
President Barack Obama feliciteert 2013 Kennedy Center Honors ontvanger Carlos Santana, tijdens de receptie van het Witte Huis, 8 december 2013. AP photo, Manuel Balce Ceneta
“Santana/Carlos Santana,” in Holly George-Warren en Patricia Romanowski (eds), The Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll, Rolling Stone Press, New York, 3rd Edition, 2001, pp. 857-859.
Charles Perry, “The Sound of San Francisco,” in Anthony De Curtis en James Henke (eds), The Rolling Stone Illustrated History of Rock & Roll, Random House, New York, 1992, pp. 362-369.
“Carlos Santana Biography,” Santana.com.
“Biography: Santana Induction,” Rock and Roll Hall of Fame, 1998 (Leden: Carlos Santana, Jose Chepito Areas, David Brown, Mike Carabello, Gregg Rolie, and Michael Shrieve).
“Santana (band),” Wikipedia.org.
“Carlos Santana,” Wikipedia.org.
James Sullivan, “Presenting Bill Graham / Rock Ringmaster Gets Top Billing in A&E Documentary,” SFgate.com / San Francisco Chronicle, 13 juli 2002.
“Latin Music USA – Bridges; The Salsa Revolution,” PBS-TV, KQED, september 2010.
“Woodstock Remembered: Carlos Santana on the Spiritual Vibe of the Fest,” Rolling Stone.com, 5 augustus 2019.
Rob Tannenbaum, “Woodstock at 50: How Santana Hallucinated Through One of Woodstock’s Best Sets (His Own),” New York Times, 6 augustus 2019.
“Santana – Soul Sacrifice 1969 ‘Woodstock’, Live Video HQ,” YouTube.com.
“Santana Discography,” Wikipedia.org.
“Remembering Woodstock: Why the 1969 Festival Still Resonates; Woodstock Was More Than a Concert – It Was a Social, Political, Musical Event That Changed Our Culture (met video),” Rolling Stone.com, 1 augustus 2019.
George Varga, “Carlos Santana over Woodstock, Tijuana en zijn levendige nieuwe ‘Africa Speaks’ Album en Tour,” PacificSanDiego.com, 19 juni 2019.
“Santana Tour” (eerste tournee, 1969-1970), Wikipedia.org.
“Woodstock: Music from the Original Soundtrack and More”, Wikipedia.org.