Zittend in de stoel van een stylist en toekijkend hoe ze je lange haar afscheren, is een van de meest onverklaarbare emoties. Men kan vreugde ervaren, of angst, of gewoon pure adrenaline-iedereen is anders. En nu, met quarantaine in de mix, lijkt het erop dat meer en meer vrouwen staan te popelen om de verandering.
Quarantaine buzz cuts werd een verrassingstrend vorig jaar, viral gaan op TikTok na een video van eind 2019 die iedereen eraan herinnert: “Je leeft maar één keer, het gaat teruggroeien.” (Er is ook geen tekort aan #QuarantineHaircut-materiaal op Instagram en YouTube). Hieronder delen vier mensen hun ervaringen met het afscheren van hun haar in 2020 – waaronder een vrouw die haar 10-jarige het knippen liet doen – en ze beantwoorden alle vragen die je waarschijnlijk hebt als je het nog nooit hebt geprobeerd.
Christina Bright, 32, Wellness Coach & Motivational Speaker uit Newark, New Jersey
Ik heb mijn haar zes jaar geleden voor het eerst gebromd nadat ik een relatie met huiselijk geweld had verbroken. Ik walgde van de wetenschap dat hij het haar op mijn hoofd had aangeraakt. Epileren betekende dat ik vrij was van hem. Vanaf dat moment, elke keer als ik het gevoel had dat ik mezelf moest bevrijden van een gevoel of een situatie, dan zou ik het weer knippen. 2020 was een van die momenten voor mij. Er was een moment dat ik een verlammende angst ervoer, en door mijn haar te scheren kon ik mezelf resetten.
Ik voel me het mooist als ik kaal ben. Het is bijna een levenshack voor me geworden. Telkens als ik een andere richting moet inslaan, me moet concentreren of moet afvallen, weet ik precies wat ik moet doen.
Dit jaar heb ik mijn 10-jarige het voor me laten knippen in onze badkamer! De eerste knipbeurt vond plaats in 2013/14. Ik voelde me emotioneel, opgelucht, vernieuwd. Ik denk dat elke vrouw die diep van binnen het gevoel heeft dat ze ervoor wil gaan en het wil scheren, absoluut op die reis moet gaan. Er wacht een ander niveau van zelfliefde, zelfacceptatie en zelfbewustzijn aan de andere kant van die angst. Je haar scheren zet echt een toon. Het is een ding minder te doen, minder afleiding. Het inspireert me om harder te werken. Het geeft me een moedig gevoel, het versterkt mijn zelfvertrouwen. Ik vind ook dat ik de meeste complimenten krijg met mijn buzz cut.
Voor mijn knipbeurt, was mijn haar een karwei. Ik verstopte me erachter. Ik trainde niet omdat “mijn haar net gedaan was,” of ik voelde me niet op mijn best als “mijn haar niet gedaan was.” Als kind had ik te maken met veel trauma’s rond mijn biraciale haar. Ik kreeg het gevoel dat het moeilijk of lastig was.
Het scheren bevrijdde me daarvan. Na het knippen heb ik er absoluut geen geduld meer voor als het een bepaalde lengte heeft bereikt. Ik voel me het mooist als ik kaal ben. Het is bijna een levenshack voor me geworden. Telkens als ik moet pivoteren, focus, of schuur, ik weet precies wat ik moet doen.
Jacquie Bruin, 57, Make-up Artist uit Glasgow, Schotland
Ik wilde mijn haar al een tijdje voor de lockdown laten zoomen, Ik had een buzz cut in mijn vroege jaren ’20, maar nu ik in de 50 ben, stelde ik het altijd uit omdat ik dacht dat ik misschien de leeftijd voor een buzz cut voorbij was. Toen we in maart voor het eerst op slot gingen – en mijn kapper was natuurlijk een paar maanden gesloten – ging mijn haar gewoon helemaal los. Toen besloot ik, wat maakt het uit, ik ga ervoor, en ik heb nooit meer omgekeken. Mijn partner, Allan, had de leiding over de tondeuse, en ik zei hem dat hij ervoor moest gaan, en dat deed hij. De eerste knipbeurt vond plaats in mei.
Ik heb geleerd dat me zorgen maken over ‘Ben ik te oud? Zie ik er belachelijk uit? Wat zullen de mensen denken/zeggen?’ onzin is.
Iedereen zou het een keer moeten proberen, maar het is een persoonlijke beslissing waar goed over nagedacht moet worden, want als je haar er eenmaal af is, duurt het nog een hele tijd voordat het weer is zoals het was. Ik was echt opgewonden over het vooruitzicht van een buzz cut. Ik was klaar voor een compleet ander imago, en toen ik eenmaal de beslissing had genomen om een buzz cut te nemen, wilde ik het zo snel mogelijk doen. Het voelt bevrijdend, fantastisch, en krachtgevend.
Nadat ik er zo lang over had nagedacht, had ik al besloten dat ik er definitief voor zou gaan. Ik heb geleerd dat zorgen maken over ‘Ben ik te oud? Zie ik er belachelijk uit? Wat zullen de mensen denken/zeggen?’ onzin is. Als je besloten hebt om iets nieuws te proberen en je voelt je zeker bij je beslissing, ga er dan voor.
Eerder dit jaar in de lockdown voelde als het juiste moment voor mij, want met al het verdriet dat COVID met zich meebracht, realiseerde ik me dat je het leven ten volle moet leven, kansen moet grijpen, verandering moet omarmen, dingen voor jezelf moet doen, negativiteit moet negeren, rechtop moet staan en je leven moet leiden zoals jij dat wilt. Want als je dat doet, is het verbazingwekkend hoeveel andere mensen je zult beïnvloeden en hen helpen hetzelfde te doen.
JoHannah Yankey, 21, studente aan de universiteit van Tampa
Toen de quarantaine eenmaal was ingegaan, vloog ik terug naar Maryland om bij mijn familie te zijn, en ik deed veel aan zelfreflectie, innerlijk zoeken. Ik ging door een tijd waarin ik probeerde mezelf te vergeven en het verleden los te laten. Ik heb het gevoel dat haar veel gewicht in de schaal legt. En ik werd op een morgen wakker met een sterke drang om mijn haar te knippen, en ik had zoiets van, “Waarom zou ik het niet doen? Ik ben in quarantaine, ik heb de tijd om zelfvertrouwen te krijgen met kort haar en zo.”
Wanneer we geboren worden, worden we geboren met kort haar-we zijn pasgeborenen. Ik zie mezelf als een pasgeborene!
Ik heb mijn haar laten knippen door mijn broer, eigenlijk. En het was geen emotionele inzinking of zo. Mensen nemen aan dat je veel moet doorstaan om je haar te knippen. En ik was als, “Nee, ik ben niet!” Ik was mentaal stabiel. Ik was me bewust van wat ik aan het doen was. Ik had er achteraf geen spijt van. Het was eigenlijk heel opluchtend achteraf. Ik had zoiets van, “Wow, ik heb het echt gedaan.” Het voelde alsof er een gewicht van me af viel.
Als je niet je hele leven aan je haar gehecht wilt zijn, zou ik . Ik vind dat iedereen zou moeten proberen zijn haar te knippen. Het geeft een ander soort zelfvertrouwen dat er nooit eerder was.
Ik denk dat het moeilijkste deel was om het zelfvertrouwen te krijgen om met kort haar naar buiten te gaan. Voordat ik mijn haar had geknipt, vroeg ik me af of mannen nog wel met me zouden willen praten, of mannen me nog wel zouden benaderen. Haar, het betekent schoonheid. Mensen denken dat lang haar mooi is. En dus hielp het me met mijn zelfvertrouwen en mijn zekerheid in mezelf.
Ik zou zeggen dat het knippen van mijn haar een nieuwe start betekende. Als we geboren worden, worden we geboren met kort haar, we zijn pasgeborenen. Ik denk aan mezelf als, “Oh, ik ben een pasgeborene!” Ik begin helemaal opnieuw, ik laat mijn haar opnieuw groeien, en ik heb het gevoel dat het een leerervaring is om jezelf opnieuw te leren kennen en de nieuwe persoon die je elke dag wordt.
Nastia Cloutier-Ignatiev, 23, Art Director & Fotograaf uit Montreal, Canada
Als ik het nu niet deed, wanneer dan wel? Ik begon ook veel trauma’s te verwerken en moest mijn gehechtheid aan mijn geconditioneerde versie van schoonheid loslaten. Ik wilde de geconditioneerde versie van mezelf loslaten en echt mezelf zijn voor mezelf, niet voor anderen. Ik had de hulp van mijn moeder en mijn nerveuze minnaar. Het vond plaats in augustus. Eerlijk gezegd, tijdens het scheren, voelde ik me onverschillig. Daarna, was ik geobsedeerd door het aanraken van mijn hoofd. Het voelde zo heerlijk en troostend.
Ik heb geleerd dat mensen je echt beoordelen op je uiterlijk, ook al doen ze alsof ze dat niet doen.
Ik vind het een geweldige manier om los te laten en verder te gaan als je daar klaar voor bent en dat nodig hebt. Ja, je haar een andere kleur geven of je coupe radicaal veranderen kan je een heel nieuw gevoel geven, maar ik geloof dat er niets gaat boven het gevoel van je hoofd kaalscheren. Stel je voor dat je je ’s morgens geen zorgen meer hoeft te maken over je haar, dat de mannelijke blik op je aanzienlijk minder wordt, dat je geen buitensporige bedragen meer hoeft uit te geven aan producten en haarafspraken, of dat je je haar niet meer hoeft te verbergen en eraan gewend raakt om jezelf te laten zien zoals je bent. Ongetwijfeld zeggen mensen dat het bevrijdend is.
Ik heb geleerd dat mensen je echt op je uiterlijk beoordelen, ook al doen ze alsof ze dat niet doen. Als vrouw realiseerde ik me dat mensen met een minder vrouwelijk uiterlijk serieuzer worden genomen, als slimmer worden gezien en meer worden aangesproken. Ik werd niet langer behandeld als dom, onschuldig of een begeerlijk object, maar als een echt mens.
De interviews zijn voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.